وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و مسئولیت بسیج عشایری قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) را بر عهده گرفت.

شهید حسینی فرمانده سپاه پاسداران ناحیه سقز بود و سرانجام 21 فروردین 1362 در سقز به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن مناجات‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

 

الهی! من آن رو سیه بنده‌ام، الهی تو خود بر هر کس از نهانش آگاه‌تری و خوب می‌دانی که ضمیر و جوهره وجودم چقدر ناخالصی دارد و در قبال این همه نعمت که به ما عطا فرمودی به اندازه سر سوزنی نتوانستیم شاکر و سپاسگزار باشم.

خدا، نمی‌دانم که عبادتم، نمازم، روزه‌ام، جهادم و ... تا چه حد با خلوص توام بوده!

پروردگارا! این بنده‌ی حقیرت که حقارت سراپایش را فراگرفته ببخشای.

بارالها! معبودا! اگر چه گناه زیاد کرده‌ام ولی احسان و کرم تو بیش از این است که من فکر می‌کنم.

ایزدا! برای یک بار هم که شده از سرچشمه عشاق سیرآبمان کن.

خدایا! تو خود می‌دانی که بعد از این‌که 2 بار مردود شدم چقدر ناراحت شدم، حتی بار اول امتحان نهایی بود که مردود شدم و همچنین دفعات بعد که کلا به خودم از شکی که داشتم تبدیل به یقین شد که ادامه‌ی تحصیل برایم سخت شده، مشخص است که در این زمینه اساتید خوبی نداشتم و بر اثر این که تنها بودم فرصت مطالعه کم داشتم.

خدایا! تو خود خوب می‌دانی که فقط عشق به توست که سنگینی بار را متحمل شدم و احساس خستگی نمی‌کنم و یقینا می‌دانم که عشق یک طرفه نمی‌‍شود.»