از بوریس جانسون بپرسید با عمره رفتن شهید علی‌محمدی چکار داشتید؟/ چرا او را در مکه و مدینه تعقیب می کردید؟

وقتی نفوذ رسما رقم میخورد و در سطوح کلان هرکاری میخواهند میکنند و نهایتا 4 سال حبس میشوند و 40 سال بعدش در ناز و نعمت اربابانشان متنعمانه زندگی میکنند، جاسوسی حرفه ای با ارزش خواهد بود و برخلاف همه جای جهان، در ایران ریسک چندانی هم نخواهد داشت اگر نگوییم در همینجا هم ترفیع درجه بگیرند و ....
به نظرم با وجود چنین وضعی، منفی دهندگان به نظرات طرفداران استقلال و عزت کشور را نباید ملامت کرد زیرا چنین تفکری خیلی نان دارد ...

دوستان اولاً استدعا مي كنم بيانات رهبري در مورد برجام را دوباره بخوانيد: مقام معظم رهبري در سخنراني 25 خرداد 95 گوشزد كردند: " مسئله‌ی برجام. برجام موافقانی دارد و مخالفانی؛ به نظر من، هم موافقان و هم مخالفان، هر دو در بیان نظرات خودشان مبالغه میکنند؛ اغراق‌گویی میکنند؛ هم موافقانی که از برجام تمجید میکنند سخنانشان اغراق‌گونه است، هم مخالفانی که انتقاد میکنند مبالغه میکنند و گاهی اغراق میکنند. به نظر من هیچ‌کدام جا ندارد. بله، برجام یک نقاط مثبتی دارد، یک نقاط منفی‌ای دارد؛ یک محسّناتی دارد، یک معایبی دارد؛ محسّناتش همان چیزهایی است که ما را وادار کرد و ترغیب کرد که به این مذاکرات رو بیاوریم؛ ... که البتّه همه‌ی آن محسّنات تأمین نشد، یعنی خیلی‌هایش تأمین نشد ... معایب چیست؟ معایب همان چیزی است که همیشه از آن بیمناک بودیم و تکرار میکردیم و میگفتیم؛ میگفتیم: آقا، اینها بدعهدند، بدذاتند، دبّه‌دربیار هستند، زیر قولشان میزنند، عمل نمیکنند؛ معایب هم اینها است."
دقت كردين مقام معظم رهبري مي فرمايند برجام "محسناتي دارد" پس "خسارت محض" نيست. اين محسنات همان است كه ما را "وادار" به مذاكره كرد. توجه كردين؟ "وادار" به مذاكره. البته اين محسنات تماماً حاصل نشد و اين را خود آقاي ظريف در مصاحبه اش گفت. گفت اين متن از نظر ما ايده آل نيست و تمام خواسته هاي ما را شامل نمي شود همانگونه كه از نظر طرف مقابل هم ايده آل نيست و تمام خواسته هاي آنان را نيز شامل نمي شود. به قول آقاي ولايتي صحنه مذاكرات صحنه بيانيه خواندن نيست صحنه تعامل و بده بستان است. و اما آب سنگين اراك. لطفاً خوب به عرايضم دقت كنيد. مقام معظم رهبري براي پذيرش برجام شروط نه گانه اي تبيين كردند كه بند چهارم آن (رابعاً) فقط در مورد راكتور اراك است. همان موقع هم مشخص بود كه در متن برجام قرار است حفره های کلندریا با بتن پر شده و نوسازي آن توسط شركاء خارجي انجام شود و بدين ترتيب ما با توليد پلوتونيوم 239 خداحافظي خواهيم كرد. ايشان هيچ مخالفتي نكردند و تنها شرطشان اين بود: "رابعاً: اقدام در مورد نوسازی کارخانه‌ی اراک با حفظ هویّت سنگین آن، تنها در صورتی آغاز خواهد شد که قرارداد قطعی و مطمئن درباره‌ی طرح جایگزین و تضمین کافی برای اجرای آن منعقد شده باشد." يعني دقيقاً همان كاري كه انجام شد و هم اكنون نيز در دست انجام است. البته آقاي عباسي بعنوان رييس سابق سازمان انر‍ژي هسته اي فقط به شكل تك بُعدي موضوع هسته اي و سانتريفيوژ و غني سازي 20 درصدي را مي بيند نه تورم رسمي 34.7 درصدي و رشد اقتصادي منفي 5.6 درصدي را. با چنين شيب تندي ما داشتيم به سرعت به ته دره مي رفتيم اما آقاي عباسي با بخشي نگریِ صِرف، فقط غصه سانتريفيوژها و راكتور قبلي را مي خورد و حتي نمي تواند در ذهنش تصور كند كه اگر آن وضعيتي كه در سال 91 داشتيم يك يا دو سال ادامه مي يافت الان در چه شرايطي به سر مي برديم. البته رهبري در فراز پاياني نامه تأييد برجام، هشدار دادند كه: "لیکن گشایش اقتصادی و بهبود معیشت و رفع معضلات کنونی جز با جدّی گرفتن و پیگیری همه‌‌جانبه‌ی اقتصاد مقاومتی میسّر نخواهد شـد. امید است که مراقبت شود که این مقصود با جدّیّت تمام دنبال شود و بخصوص به تقویت تولید ملّی توجّه ویژه صورت گيرد." متأسفانه دولتمردان دولت يازدهم و دوازدهم در عمل به اين هشدار پاياني توفيق و اهتمام چنداني نداشته اند و مخالفين هم تصور مي كنند اينكه بهبودي احساس نمي كنند تقصير برجام است.

ببین طولانی ننویس کسی نمی خواند دمت گرم .

سگ زرد انگلیسی از ترس رسانه ها مصاحبه نکردودر رفت برای نازنین جونشون اومده بود آزادش کنند با یه پول سیاه طاغش بزنند!

دوست عزیز 13:24
قرار بود با برجام تحریم نباشد حالا برجام هست تحریم هم هست فقط قدرت و توان هسته ای ما نیست و این خسارت محض است و فهم این خیلی سخت نیست !

بخشی نگری اقای عباسی ؟ مگر سخت است که بدانیم هم تحریم هست و هم برجام که هیچ سایه تحریم های بسیار شدیدتر هم بر سرماست و عنقریب شروع هم خواهد شد. فقط کمی دارند لفتش می دهند که هم بازخوردها را ببینند و هم زمان بگذرد عادی تر شود . شما از رهبری نقل قول می کنید مگر رهبری در مورد مزایا و معایب برجام وزن دهی کردند. ؟ خسارت محض البته معنی ندارد چون در همین برجام نیز عمدتا حداقل برخی باید بفهمند که تز سازش بدون اعمال قدرت درحالی که روبرویتان ماکیاولی مذاکره می کند کوچکترین اثری ندارد . دوسه میلیارداز پول های خود ما را هم که اول حاتم بخشی کردند!! و بعدبه طرق دیگر گرفتند . یکی از انها نقد کردن دومیلیارد دلار از دارایی های ایران تحت عنوان خسارت تروریستی بود !!! مابقی را هم اگر تحقیق کنید خواهید دید که در نوبت است . در مورد مخالفت های رهبری بهترین دلیل نکات مندرج در نص صریح ایشان در موافقنامه مشروط با برجام بود . برروی همانها که دقت فرمایید خواهیددید که چه حجم از این شرایط با نظر ایشان سازگاری داردو یا ندارد. خود جنابعالی اشاره کردید به اینکه مشکلات اقتصادی ناشی عمدتا از قصور مسئولین قوه مجریه است که البته تنها ان هم نیست .لذا بحث رشد منفی و تورم و .... که اشاره کردید با ذکر همین مطلب ریشه در جای دیگری دارد و با روش غلط سعی بر معالجه ان شده است . مثل این می ماند که مشکل طرف فعالیت حاد تیرویید باشد در عین حال مقداری نابسامانی تنفسی نیز داشته باشد ولی طبیب بعوض تمرکز اصلی بر رفع مشگل تیروئید برود و بر مسئله غیر مزمن تنفسی او متمرکز شود . معلوم است که مریض از دست خواهد رفت . و درجایی خودتان می فرمایید مذاکره یعنی بده بستان . غربی ها همه اش ستاندند . من بخواهم جواب شما را جمله به جمله با شرح و تفسیر بدهم متن بسیار طولانی خواهد شد لذا بناچار به همین مقدار بسنده کردم
با تشکر.

دوست عزيز، از مشاركت شما و دوست ناشناس 13:43 در اين بحث ممنونم. همچنين از سايت وزين جهان نيوز. اجازه دهيد با يك سوال شروع كنم: يادتان هست اولين قطعنامه شوراي امنيت عليه ايران در چه تاريخي صادر شد؟
پاسخ: 9 مردادماه 1385 . يعني دشمنان اين مرز و بوم و در رأس آنها آمريكاي جهانخوار با تمام دشمنيهايي كه با ما داشت، جنگ تحميلي را عليه ما راه انداخت، عمليات طبس را انجام داد، انواع و اقسام تحريمها را عليه ما ايجاد كرد، در قضيه لانه جاسوسي تلاش كرد دنيا را عليه ما جهت دهي كند، هواپيماي مسافربري را ساقط كرد و ... خلاصه 28 سال با كمك صهيونيزم جهاني و اذنابش تلاش كرد، فعاليت كرد اما نتوانست عليه ما "اجماع جهاني" ايجاد كند. يعني دنيا با وي و همدستانش در دشمني با ما همراهي نكرد. تا اينكه روز موعود استكبار فرا رسيد. رسيديم به 9 مرداد 1385 و بالاخره آمريكا توانست ايران را بعنوان يك تهديد جهاني معرفي كند. آنروز ما ذيل فصل هفتم منشور سازمان ملل (كه اين فصل اختصاصاً براي مقابله با تهديد كنندگان صلح و امنيت جهاني تدوين شده) محكوم شديم. جالب اينكه قطعنامه 1696 فقط يك رأي مخالف داشت: "قطر"! سپس قطعنامه 1737 تصويب شد. اين بار بدون حتي يك رأي مخالف و حتي يك رأي ممتنع!! بعد قطعنامه 1747 تصويب شد. باز هم بدون حتي يك رأي مخالف يا ممتنع!! سپس قطعنامه 1803 باز هم بدون حتي يك رأي مخالف! فقط اينبار يك رأي ممتنع هم داده شد: "ونزوئلا"! بعد قطعنامه 1887 (باز هم بدون حتي يك رأي مخالف يا ممتنع!!) سپس قطعنامه 1929 در 19 خرداد 1389، كه از همه شديدتر و فاجعه بارتر بود. البته اينبار اين قطعنامه دو رأي مخالف داشت: "تركيه و برزيل" و يك رأي ممتنع: "لبنان"! مسئله اصلي اين بود كه دنيا عليه ما موضع گرفته بود. استكبار جهاني و صهيونيزم خون آشام پس از دهها سال ناكامي، حالا از ايجاد يك "اجماع جهاني" عليه ما سرمست بودند. حتي چين و روسيه مانند خيلي از ديگر دوستان ما حاضر نشدند براي يكبار هم كه شده رأي ممتنع بدهند. حداقل براي حفظ ظاهر! در چنين شرايطي در 13 مرداد دولت جديد آغاز به كار كرد. رهبر هوشمند در همان ابتداي راه، مأموريت شكستن اجماع جهاني را به دولت ابلاغ فرمود. دقيقاً يكماه از استقرار دولت جديد گذشته بود (14 شهريور 92) كه عبارت "نرمش قهرمانانه" به ميان آمد. 12 روز بعد، همين عبارت در سخنراني 26 شهريور تكرار شد. مجدداً در سخنراني 29 آبان همين تركيب مطرح شد. چرا؟ چون بايد اين اجماع جهاني عليه اين ملت مظلوم شكسته ميشد. دوستان! آنچه الان از تحريمها به چشم ميخورد صرفاً دبه اي است كه دشمنان ما درآورده اند. ادامه همان عهدشكني ها و دشمنيهاي قبلي است كه از روز اول هم پيش بيني مي كرديم. ناگوار است، اما هر چه هست "اجماع جهاني" نيست. با امضاء برجام تمام شش قطعنامه شوراي امنيت عليه ملت ايران يكباره و يكجا لغو شد! ايران به راحتي از ذيل فصل هفتم بيرون آمد. ترامپ عصباني است چون ميداند ديگر تا قيام قيامت ديگر نمي تواند چنين فرصتي را براي ايجاد يك همبستگي جهاني عليه ايران به دست آورد. من يقين دارم كه بخش مهمي از مشكلات و گرفتاريهايي كه هر روزه در كشور عزيزمان شاهد هستيم صرفاً بخاطر سوء مديريت و بي عرضگي مديران بخشهاي مختلف است نه برجام. سخن بسيار است. با اجازه شما بخش اول عرايضم را خاتمه مي دهم تا در فرصت بعدي تبيين دقيق تري از موضوع داشته باشيم.
يا علي

با سلام
چند نکته را عرض می کنم هرچند متاسفانه متن بالاجبار طولانی می شود
بررسی قطعنامه 1929 که آخرین و اساسی ترین قطعنامه شورای امنیت بر علیه ایران بوده است از آن حکایت دارد که در هیچ قسمتی از متن این قطعنامه نشانه ای دال بر قرار گیری پرونده ایران ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل وجود ندارد. در همین راستا در این قطعنامه تنها دو بار به فصل هفتم اشاره شده است که بلافاصله با ماده 41 مقید شده است:

“Acting under Article 41 of Chapter VII of the Charter of the United Nations,

"اجرای بند 41 فصل VII از منشور سازمان ملل

دومین قسمتی نیز که به فصل هفتم ارجاع داده است بند 37 این قطعنامه می باشد. در انتهای این بند نیز با مقید کردن فصل هفتم به ماده 41 عنوان می دارد:

Iran has not complied with resolutions 1737 (2006), 1747 (2007), 1803 (2008) and this resolution, adopt further appropriate measures under Article 41 of Chapter VII of the Charter of the United Nations to persuade Iran to comply with these resolutions and the requirements of the IAEA,

ایران آن طور که گزارش نشان می‌دهد از قطعنامه‌های (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) و این قطعنامه پیروی نکرده است، اقدامات مناسب بیشتر را بر اساس بند 41 بخش VII منشور سازمان ملل بپذیرد که ایران را به مطابقت با این قطعنامه‌ها و درخواست‌های آژانس ترغیب می‌کند، و شورای امنیت تاکید می‌کند که تصمیمات بیشتر در صورتی نیاز خواهند بود که چنین اقدامات اضافی ضروری باشند؛

در مجموع می توان عنوان کرد که از ابتدا تا کنون، پروند هسته ای ایران تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل نبوده است که امروز بخواهد با مذاکرات از ذیل آن خارج شود. چرا که بررسی ها نشان می دهند قطعنامه های مربوط به فصل 7 که در شورای امنیت تا کنون بر علیه ایران تصویب شده است تنها به ماده 41 ارتباط دارد.
تفاوت این دو نوع قطعنامه آن است که اگر قطعنامه های صادر شده علیه ایران از جمله قطعنامه 1929 ذیل فصل هفتم قرار می گرفت، بصورت اوتوماتیک همه بندهای این فصل از جمله بند 41 و حتی بند 42 که مجوز استفاده از قوه قهریه علیه کشورها توسط سازمان ملل را صادر می کند، نیز در مورد ایران قابل اجرا بود، چرا که فصل هفتم منشور شامل بندهای 39 تا 51 است و الزام آورترین بند منشور ملل متحد به شمار می رود.
اما قطعنامه های صادر شده علیه ایران هیچکدام ذیل فصل هفتم منشور نبوده و تنها ذیل یک بند از این فصل یعنی بند 41 صادر شده است و این اتفاق در قطعنامه های قبلی درباره ایران افتاده بود و اکنون نیز همین رویه در قطعنامه جدید در پیش گرفته شده است، بنا بر این ایران تاکنون ذیل فصل هفتم نبوده که بنا بر برخی اظهارات اکنون از ذیل آن خارج شده باشد.

در ادامه بحث عدم قرارگیری ایران ذیل بند7 منشور سازمان ملل نامتحد عرض می کنم که برجام یک مداوای غلطی بود که از آن نتایج دیگری انتظار می رفت .لذا برجام تبدیل به بیماری جدیدی شد که از ان طریق امکان مداوای بیمار با بیماری از جنس و ماهیت دیگر ممکن نیست.
اینکه می فرمایید اشکال کار در جای دیگر است و برجام نیست اتفاقا می خواستم عرض کنم که بلی قدر مطلق این حرف صحیح است لیکن تفسیر آن با تحلیل شما متفاوت است . اشکال توجیه کنندگان و متولیان برجام تشخیص غلط و بالتبع تنظیم نسخه غلط برای مداوا بود . برجام خود تبدیل به یک بیماری و معضل جدید شده است .
در طول تاریخ بعد از جنگ ایران و عراق من بیاد ندارم که یک رییس جمهور همه جانبه نگر و مناسب در راس کار قرارگرفته باشد . وقتی کشور در مقابل بیماری های اقتصادی و فرهنگی واکسینه نشود معلوم است که دشمن برهمان ناحیه فشار می اورد . روش امریکاییها این است که برروی بخشی از حق تو دست می گذارند و بعد بامذاکره امتیاز می گیرند و دست اخر همان حق مصادره شده را هم بتو نمی دهند .
ما از رهبری به تنهایی نبایستی توقع معجزه داشته باشیم . همه باید کمک کنند .وقتی که نمی کنند و کشور در مخمصه قرارمی گیرد و با بوق و کرنا اعلام می کنند که اگر مصالحه نکنیم کشور فلان و بهمان می شود چون خزانه خالی است ، بخشی از افکار عمومی نیز در همین راستا باورپذیر می شود ، بهتر بود مذاکرات ادامه پیدا می کرد ، لیکن تز "سازش به هرقیمت " قابل پذیرش نبود کما اینکه برخی از دوستان برجامی می خواستند خیلی بیش از این بجلو روند و باز هم رهبری در برخی از حوزه ها ترمز تندروی ها را کشید . از مهمترین انها موافقنامه مشروط ایشان است که مطمعنا و ضرورتا از ان استفاده خواهد شد.
برجام اگر ماهیت دیگری داشت حرفی نبودضمن اینکه مرتبا برروی تحریم هم تکیه می شد و هم اینک نیز میشود می شود کاری است بشدت غلط و موجب ارسال سیگنال های گمراه کننده ای به درون و برون جامعه شده است . همت بیشتر ملت و مسئولین پتانسیل حل این موضوع را دارد .
در خاتمه این نکته را بایستی اضافه کنم که متاسفانه قطعنامه های قبلی با مکانیز م حیرت انگیز داوری در برجام براحتی قابل بازگشت هستند و ما هیچ کاری نمی توانیم بکنیم . برجام تبدیل به شمشر دامکلس شده است ضمن اینکه نه اقتصاد ما را راحت گذاشته اند و نه تحریم ها به بهانه های جدید نیامده و در شرف نیامدن نباشند. این مسئله صریحا در یکی از بیانات رهبر معظم ذکر شد و خود شخصا شنیدم و خواندم ( اشاره به اینکه با توجه به مکانیزم داوری در برجام ما کوچکترین کاری بکنیم انها میتوانند اعتراض کنند و انها هرکار که بکنند قابل پیگیری موثر نیست . نقل به مضمون در بیانات امسال رهبری )

دوست عزيز، ضمن تشكر از نظر شما عرض مي كنم كه اين حقير مطالب فراواني را مطرح كردم و اشاره اي گذرا نيز به فصل هفتم داشتم كه اگر كلاً آن عبارت را از مطالبي كه عرض كردم حذف كنيد خدشه اي بر استدلالي كه ذكر كردم، وارد نخواهد شد. اما به احترام نظر شما (كه بسيار با مقاله خبرگزاري تسنيم در ۳۱ تير ۱۳۹۴ و نيز مقاله مندرج در سايت رجانيوز - 9 اسفند 95 - تشابه دارد) مختصراً عرض مي كنم: در قطعنامه هاي صادره عليه ايران بارها به فصل هفتم منشور ملل متحد ارجاع شده است. فقط يكبار ديگر عنوان فصل هفتم را با هم مرور كنيم: «اقدام در رابطه با تهديدات صلح، نقض‌هاي صلح و اقدامات تجاوزكارانه» !! بله در قطعنامه ها صراحتاً به مفاد مواد 40 و 41 ذيل فصل هفتم اشاره شده و از ماده 42 حرفي به ميان نيامده است اما اين در اصل قضيه تغييري ايجاد نمي كند. طبعاً با كشورهايي كه مشمول بندهاي فصل هفتم مي شوند بسته به اينكه مشمول كدام بندها باشند يكسان برخورد نمي شود. ما مشمول ماده 42 نبوديم اما به صراحت متن قطعنامه ذيل فصل هفتم و به اتفاق آراء محكوم شديم. آن هم به عنوان كشوري كه «تهديد كننده صلح، ناقض‌ صلح و يا مرتكب اقدامات تجاوزكارانه» بوده است. لذا ما بايد تمام تلاش خود را معطوف به اين ميكرديم كه از شمول مواد 40 و 41 ذيل فصل هفتم منشور سازمان ملل خارج شويم كه شديم الحمدلله. لذا باز هم تأكيد مي كنم مشكلاتي كه امروز با آن دست و پنجه نرم مي كنيم به "ذات برجام" بر نميگردد. اين مشكلات از سوء مديريت، ناتواني (بي عرضگي) و فساد سيستمي ناشي مي شود نه صرفاً برجام. برجام في نفسه مي توانست شرايط فعاليت اقتصادي و محيط كسب و كار را بهبود بخشد اما نبود "برنامه جامع اقدام داخلي" و عدم مديريت صحيح و همت جمعي مردم، براي اصلاح شرايط اقتصادي، ما را هر لحظه به بحران نزديك تر مي كند.

ضمن تشکر از سایت محترم جهان نیوز بابت حوصله و همکاری که بابت انتشار نظرات فوق بخرج داده اند ، علیرغم محدودیت های ذاتی موجود در مکانیزم این نوع از تبادل افکار ، با این وجود یکبار دیگر سعی خواهیم کرد تا موضوع را با توجه به ابعاد و زوایای مختلف آن بازخوانی نماییم .برای اخرین بار تقاضا مینماید تا در صورت صلاحدید و امکان منتشر فرمایند .
یاد آوری : بدلیل محدودیت احتمالی در تعدادکاراکترهای نوشتار ارسالی برای هر پنجره اینترنتی ، مطلب جاری در چند بخش تهیه و به توالی خدمت دوستان عزیز تقدیم می گردد.
قسمت اول
1- فصل 7 از منشور "سازمان ملل نامتحد در مقابل ظلم " و ماده 41

Charter of the United Nations

Chapter VII — Action with respect to Threats to the Peace, Breaches of the Peace, and Acts of Aggression
Article 41
“The Security Council may decide what measures not involving the use of armed force are to be employed to give effect to its decisions, and it may call upon the Members of the United Nations to apply such measures. These may include complete or partial interruption of economic relations and of rail, sea, air, postal, telegraphic, radio, and other means of communication, and the severance of diplomatic relations.”

از کید ، تجربه ، بزرگنمایی دشمن در جنگ روانی هرگز نبایستی غفلت کرد. لا اله الی الله . دوبخش این جمله قرانی را نمی توان جدای از یکدیگر دید . در مثالی دیگر ، یکی دارد چاله می کند و دوستش دارد چاله را پر می کند . آیا میتوان گفت که در آن نقطه گودالی وجود دارد ؟ بند 7 با ماده 41 خنثی شده است .هر چند از لفظ تاکیدی may در ان استفاده شده باشد ولی همان نیز کافی است زیرا چین و روسیه در صورت درخواست غربی ها برای حمله آنرا به استناد همین موضوع وتو می کردند . اگر غیر از این بود چین و روسیه هرگز با چنین قالبی تحت عنوان قطعنامه 19129 موافقت نمی کردند. علت ان نیز واضح است هرچند در سطور بعدی به آن نیز بصورت موجز پرداخته شده است. . در متن بالا از طرفی فصل 7 را آورده اند و از طرف دیگر گفته اند شورای امنیت میتواند بررسی کند که چه تدابیری - نظیر تحریم و ..... – را اعمال نماید تا از مداخله نظامی جلوگیری شود . عملا بعد از صدور 1929همینکار را هم کردند .شما فرض کنید به استناد فصل هفت منشور ، امریکا و اروپا تقاضای حمله می کردند – که نمی کردند چون نیک می دانستند و می دانند که چه مشکلات و هرج و مرجی در منطقه حاکم می شد – آیا طرف شرقی موافقت می کرد ؟ همه اینها جهان اسلام را تضعیف شده می خواهند که جنسشان را بفروشند .خطوط قرمز چین مستقیما در حفظ ارامش در خلیج فارس است. بسته سیاستی موجود در این منطقه و سائر نقاط جهان بسیار دینامیک هستند و همزمان پارامترهای مختلفی در ان دخیل می باشند. علاوه بر نکاتی که قبلا در باره فصل هفت گفته شد ذکر این مطلب در جمع بندی حاضرنیز نشان از چیز دیگری دارد.

ادامه قسمت اول :

از زمان صدور قطعنامه تا شروع مذاکرات برجام اتفاقات زیادی در دنیا افتاده بود .در این بازه زمانی تنش های امریکا باروسیه و چین بالا گرفت .لذا اجماع برای صدور مجوز حمله قبل از برجام عملا وجود نداشت کمااینکه روسیه و یا چین هرگز راضی نمی شدند و نمی شوند که حضور مطلق امریکا در غرب اسیا و خلیج فارس را تحمل کنند . این مطلب برای هردو با امنیت ملی آنها گره خورده است . برای یکی امنیت چند سبدی منابع انرژی و برای دیگری حضور نیروهای غربی در مرزهایش فقط بخشی از خطر تهاجم غرب به این دوکشور مهم و قدرتمند بوده و هست.

بحث ادعای یک عده مبنی بر خطر حمله نظامی جهانی به ایران در زمان مذاکرات برجام خیلی داغ شده بود و به همین دلیل هم مخالفان زیادی با این باور وجود داشت و دارد. شیطنت گنجانیدن فصل 7 و بلافاصله محدودکردن ان با ماده 41 حکایت از وجود بازی و جنگ روانی پیچیده ای داشت . بند هفت عملا در اینجا یک پوسته پررنگ و لعابی شد بدون هیچگونه ضمانت اجرایی .جهان ما و نظم حاکم برآن مبتنی بر قراددادها نیست بلکه بر اساس امکان عملی شکل گیری پدیده ها اتفاق می افتند . تفکرماکیاولی غیر از این است که دارند به آن عمل می کنند؟ اینکه فرمودید با و یا بی ماده 41 در اجرای بند 7 تفاوتی ایجاد نمی شود برای حقیر قابل هضم نیست . باور بفرمایید که اگر بود در اعتراف به آن لحظه ای درنگ نمی کردم .

قسمت دوم .

2- وجود نقاط مشترک فیمابین مبنی براعتقاد به حفظ نظام جمهوری اسلامی از یک طرف و وجود ضعف مزمن در ساختار مدیریتی جامعه از طرف دیگر را بایستی بفال نیک گرفت . الحمدالله .

3- آیا منظور شما این نیست که برجام فعلی در ذات خود مشکل حادی ندارد که هیچ بلکه میتوانست نجات دهند ه ما نیز باشد؟ اگر منظور این است که مجددا بایستی با قطعیت هرچه تمامتر با شما موافق نباشم زیرا :
الف - ما از برجامی صحبت می کنیم با ویژه گی های فعلی . اصل مذاکره را که رد نکردیم . آیا یک برنامه جامع اقدام مشترک با ویژه گی های متوازن را رد کردیم ؟ اصل مذاکرات را چطور ؟ در شرایط فعلی تحریم ها را عملا داریم و بخش هسته خود را نیزبشدت محدودکرده ایم . نکته مهمتر و خسران اصلی از تشخیص غلطی که بخشی از مسئولین و برخی از مردم اتخاذ کردند این است که دشمن جری تر شد. ادعاهای جدیدی که مستقیما با امنیت ملی ما در رابطه است در حال شلیک پیاپی بسمت دروازه ما می باشد . آیا بایستی چیزی شبیه همین برجام را مجددا تکرارکرد؟

ب – برجام به معنی مذاکره صرف که نیست . برجام یعنی چیزی با ماهیت فعلی . این ماهیت ما را بشدت محدودکرده است . اروپا بصورت زبانی دارد از آن حمایت می کند ولی موگرینی می گوید امریکا به برجام پایبند بوده است .فرانسه فلان جفتک را می اندازد ، انگلیس حتی در سطح نقل و انتقالات مالی برای سفارت ایران نیز حاضر به همکاری نیست و.......
عجبا !!!! طنز تلخی است برای کسانی که به اروپا دل بسته اند . تفکر سیاسی ، فاکتورهای اقتصادی ، تفاوت های فاحش فرهنگی و ایدئولوژیکی ، حضور مرکز صهیونیسم در اروپا از جمله شواهد متقنی هستند که اروپا را با ما همراهی نخواهد کرد که نکرده است لااقل با اهداف خود بسیار فاصله دارد.



4- برچه اساسی می فرمایید که اجماع قطعنامه 1929 از بین رفته است ؟ دوست عزیز یکبار دیگر توجه شما را به بند حیرت انگیز داوری برجام ، بخوانید شمشیر دامکلس ، جلب می کنم . حق خود و هموطنانم را هرگز بر انهایی که با این بند موافقت کردند حلال نخواهم کرد. این بند می گوید بتو ظلم هم که بشود حق اعتراض نداری . اگر شکایت بکنی طرف میتواند جوابت را مسکوت بگذارد ، اگر حتی اکثریت هم باتو باشند میتواند از حق وتو استفاده کند و به همین واسطه بصورت خودکار تمامی تحریم ها باز خواهند گشت . کاری از دست هیچکس هم بر نمی اید حتی روسیه و چین.به این می گویید رفع بحران و ملقی شدن قطعنامه ؟

ادامه قسمت دوم

5- علت مخالفت بنده با روح پیام شما این است که چگونه برجام اقتصادی با توجه به شرایط و زیاده خواهی های طرف غربی و خلف وعده های مکرر انها میتوانست و میتواند راهگشا باشد ؟ این تکه پاره کاغذ خنثی و بی عمل برای ما که حتی بسیاری از مدافعینش نیز در شرایط جاری از ان فرارمی کنند چگونه میتوانست معجزه کند ؟ فرض کنید ما مشکل اقتصاد مقاومتی خود را حل می کردیم و بکنیم ( یعنی مشکل بهره وری و مدیریت را ) چه نیازی به امتیاز دهی و جمع کردن بساط هسته ای بوده و هست ؟ با و یابی برجام می گوید بیایید زیر چتر ما که بعد با طرح برنارد لوئیس صهیونیست همه شما را تجزیه کنیم . می گوید موشکی موقوف ، مقاومت منطقه ای موقوف ، مخاللفت با ما و منافع نامشروع ما موقوف و تازه این کف خواسته فعلی انهااست . این قصه مانند دومینو ادامه خواهد یافت .

6- اینکه بنده نیز به سهم خود به اقتصاد مقاومتی اعتقاد دارم براساس یافته ها و تجارب مستقیم شغلی خود نیز هست . کارهای ارزشمند و بزرگی تا کنون انجام شده لیکن دست من و شما و ما است که با کمک یکدیگرحرکت ملی را ایجاد خواهد کرد. با پراکنده کاری نمی شود تحول ملی ایجاد کرد. تجارب مستقیمی از وجود توانمندی ها ، پتانسیل ها و در مقابل ،حیف و میل ها و بی کفایتی ها دارم . با شما در این حوزه هم عقیده هستم . لیکن همانگونه که کرار عرض شد مسئله و ان چیزی که بایستی از اول بر آن تمرکز می کردیم درون زایی و ایجاد استحکام از داخل بود . در مقابل می توانستیم در نقطه بهتری باشیم . هرچند در مذاکرات برجام با همین شرایط و ضعف ها نیزاصلا درست عمل نکردیم .

یکی دو مورد در لابلای نوشتار شما نیز بود که ترجیح می دهم به انها نپردازم .پرداختن به آن برای حقیر اولویتی ندارد. شما انشا... به بزرگی خود ببخشید.

دوست عزيز، از پاسخ شما ممنونم. براي رفع شبهه اي كه نميدانم به چه دليل ايجاد شده توضيح ميدهم:
1- بنده هرگز نگفته ام كه قبل از امضاء برجام، ما در معرض تهديد نظامي بوديم و با امضاء آن اين تهديد از سر ما رفع شد. (لطفاً يكبار ديگر تمام متوني كه نوشته ام را بخوانيد اگر چنين چيزي ديديد حق با شما است كه چند صفحه كامنت بگذاريد و بنده را از اشتباه درآوريد)
2- قبول دارم كه وجود "مكانيسم ماشه" (كه شما از آن به "شمشير دامكلس" تعبير كرده ايد) در متن قرارداد پيش بيني شده است اما اين موضوع با "شكسته شدن اجماع جهاني" مغايرتي ندارد.
3- بعنوان كسي كه به مقتضاي شغلم دائماً با طرفهاي خارجي در حال مذاكره هستم. (طرفهاي چيني، ژاپني، آلماني، كانادايي، دانماركي و ...) كاملاً تفاوت فضاي مبادلات قبل و بعد از برجام را درك مي كنم. اما همزمان به نظر رهبر گرانقدر نيز ايمان دارم كه اين مبادلات كليد حل مشكلات مملكت نيست. حمايت از توليد داخلي، كسب مزيت رقابتي در سطح بين المللي، افزايش صادرات غير نفتي، پياده سازي اقتصاد مقاومتي، مبارزه با فساد داخلي در كليه اشكال آن و شايسته سالاري چاره مشكلات است كه متأسفانه آنگونه كه بايد و شايد مورد التفات و اهتمام قرار نگرفته است.
مويد باشيد

اشتباهی مثبت دادم
نظر احمقانه ای بود
مطمئنم حتی یک مقاله هم ننوشتی و سابمیت هم نکردی و گرنه مفهوم دانشمند بودن و میدونستی
یک چیزی هستید شبیه به همین زیبا کلام که در کتاب هاش حتی رفرنس هم نداده

دوستی که دیگران را احمق می خوانی ، شما حتی حاضر به شنیدن نظر مخالف خودت نیستی و روح دیکتاتوری در نهاد شما رسوب کرده است مثل شاه سابق ، مثل صدام ، مثل حسنی مبارک و این روزها علی عبدالله صالح آنها هم مثل شما بودند البته بلا نسبت آنها، چون حتما اگر شما قدرت شاخ آنها داشتید الان برای خودتان کیم جونگ اونی بودید به ضرب سی ، آنها اما در موقعیت های بزرگتر و مهم تری قرار گرفتند . شما می توانید نظر بدهید که بله شهدای هسته ای ما همه اشان انیشتن زمان بودند اما واقعیت این است که دانشمندان در هر ضمینه ای آنقدر مشغول هستند که دیگر به پست اجرائی نمی رسند لذا اگر هم ما آمده ایم و دانشمندانمان را در پست اجرائی قرار دادیم و بردیمشان جلوی دوربین و برایشان سخنرانی گذاشتیم در محافل مختلف این اشتباه بزرگ را ما کردیم . در دشمنی دشمنان ایران که نمی شود شک کرد گاهی وقتها " حماقت " خود ماست که کار دستمان می دهد . اگر شما فرد X که دانشمند هسته ای ماست را می کنی مدیر کل سازمان هسته ای و او مجبور است در دهها جلسه بی پایان با سایر عوامل دستگاهها نشست و برخاست کند و برود جلوی دوربین یا سخنرانی کند برای کسانی که فقط بسم الله اولش را می فهمند ، او را تبدیل کرده اید به یک هدف متحرک ، حالا در می یابید که خود شما احمق بوده اید نه دیگران .

متاسفم برای افرادی که همه دیدشان به ساب میت مقالات هست.
استعمار جدید همین مقالاته که برای کشور ارزشی نداره.

ببخشید پس چرا ترورشون کردن؟

بزرگوار ممکنه بفرمایسید از نظر شما دانشمند چه کسی است و چه کاری می کند؟
اون غنای بست درصد و سانتریفوژهای پیشرفته را مسئول تاسیسات سازمان به انجام رساند؟

شهید علیمحمدی استاد فیزیک هسته ای بود و شهید شهریاری غنی سازی 20 درصدی را محاسبه و عملیاتی کرد و هردو شهید عزیز از دانشمندان بزرگ کشور بودند.

چطور می شناسید؟ معرفی کنید که بقیه هم بشناسند. اگر علیمحدی یا شهریاری زنده بودند لابد همین حرفها را می زدی. یاد حاج آقا خاطره و اصحابش می افتم که همه چیز را به درگذشتگان نسبت می دادند

دکتر فریدون عباسی قبل از منصوب شدن به ریاست مورد ترور قرار گرفتن که خدا رو شکر نافرجام ماند و همین اثبات می کند که ایشان هم دانشمندی انقلابی هستند.