گروه سیاسی جهان نیوز، کبری آسوپار: محمود صادقي و توئيت‌هاي دروغ و تهمتش كجا را تضعيف مي‌كند؟ آيا فقط قوه‌قضائيه، سپاه و مرجع‌تقليد و ... وقتي خلاف واقع‌بودن آن دروغ و تهمت‌ها روشن مي‌شود، يا وقتي ادبيات توئيت او در حد سخيف‌ترين دعواهاي كف خياباني است، آيا اين جايگاه نمايندگي مجلس نيست كه تضعيف مي‌شود؟ شأن مجلس و نمايندگان آن از مواردي است كه علي لاريجاني، رئيس مجلس بارها‌و‌بارها بر حفظ آن توسط ديگران تأكيد كرده‌اند. اما به نظر مي‌رسد علي لاريجاني و برخي همكارانش از يك امر مهم در اين زمينه غافل بوده‌اند و آن اينكه «حرمت امامزاده به متولي‌اش است.»
مثال‌ها در اين مورد زياد است، نه فقط بحث سلفي‌گرفتن با يك مهمان سياسي خارجي، حتي نطق‌هاي ضعيف، استناد به نذر نماز به منظور سلامتي وزير پيشنهادي براي اثبات شايستگي او، شعرخواني‌هاي بي‌مورد، معطل‌كردن مجلس براي تعطيل‌كردن يك روز و هنوز كمتر از يك سال از آن نگذشته، طرحي در مخالفت با آن دادن و سپس اين حرف به ميان بيايد كه به يك مرجع تقليد براي تعطيلي آن روز قول داده شده، يا وقتي ابزارهاي نظارتي مجلس بر دولت از پي لابي‌ها و رد‌و‌بدل امتيازات به درستي به كار گرفته نمي‌شود و امضاها پاي سؤال و استيضاح از وزرا مدام كم و زياد مي‌شود، رأي اعتمادها حاصل لابي‌های گسترده و بده‌بستان‌هاي پشت‌سر است، دقيقاً چه حدي از شأن مجلس و نمايندگي مردم باقي مي‌ماند؟
محمود صادقي نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي از جمله نمايندگاني است كه فعاليت‌هايش به تنهايي براي زيرسؤال بردن كل شأن مجلس و بي‌اعتمادي به خانه ملت كافي است. او روز سه‌شنبه توئيتي عليه روزنامه كيهان زد كه ادبيات سخيف آن حتي ديگر كمتر در كف خيابان شبيه آن يافت مي‌شود، باعث تعجب شد. موضوع ما كيهان نيست، بلكه در مورد ادبيات محمود صادقي صحبت مي‌كنيم.
هر كسي مي‌تواند عليه هر رسانه‌اي نظرش را بگويد اما اگر قرار است كسي با سمت نمايندگي مجلس هم با ادبياتي حرف بزند كه آدم با ديدنش شرمنده شود و لب بگزد، پس ميان انتقاد نماينده مجلس از يك رسانه، با دعواهاي سخيف كف خيابان و يقه گرفتن‌ها چه تفاوتي وجود دارد؟ چه كسي بايد براي درست شدن فرهنگ غلط بي‌ادبي تلاش كند؟ نماينده مجلسي كه توئيتش را به دليل بي‌ادبي متنش نمي‌توان براي كسي فرستاد؟!
ماجراي محمود صادقي فقط بحث «بي‌ادبي» نيست، او بارها تهمت‌ها و مطالب خلاف واقعي را در توئيتر خود طرح كرده كه بعداً مشخص شده براي انتشار آن هيچ‌گونه تحقيقي نكرده و همچون يك كاربر عادي توئيتر همان چيزي را كه شنيده، بدون تحقيق منتشر كرده است، از قضا هميشه هم اين شنيده‌ها منبعش به ضدانقلاب مي‌رسد.
يك روز آتش بيار معركه تهمت عليه رئيس قوه‌قضائيه مي‌شود و صراحتاً بالاترين مقام قضايي ايران را كه يك مجتهد است، به دزدي از حساب‌هاي دستگاه قضايي متهم مي‌كند. روز ديگر به وسيله انتشار پيامي كه مي‌گويد: خصوصي برايش ارسال شده، به نيروهاي مسلح تهمت مي‌زند كه كمك‌هاي مردمي به زلزله‌زدگان را براي خودشان برمي‌دارند. و وقتي دستگاه قضايي احساس نمي‌كند بايد با تهمت‌ها و دروغ‌هاي اين نماينده مجلس برخورد قضايي شود، او به خود جسارت مي‌دهد تا اين بار در تهمت‌هاي دزدي‌اش به ديگران پاي مراجع تقليد را هم وسط بكشد!
نمايندگان مجلس در راستاي وظايف نمايندگي خود مصونيت قضايي دارند. وظيفه نمايندگي ايراد اتهام‌هاي بدون سند به بزرگان يا انتشار اتهامات ثابت نشده نيست. از قضا چون نماينده مجلس است و دسترسي‌اش به اطلاعات بيشتر است، بايد اول تحقيق كند و وظيفه نمايندگي‌اش هم همين است. محمود صادقي با حضور در توئيتر، به‌جاي تأثيرگذاري بر فضا و بالاكشيدن آن و مستندكردن بحث‌هاي كاربران عادي، خود را در حد ليدر جدل‌هاي نازل كف توئيتر نشان داد. حالا با جوسازي‌هاي نازل، دروغ، تهمت و ادبياتي پايين‌تر از ادبيات كوچه بازاري صرفاً در حد يك كاربر دست‌چندم توئيتر قابل ارزشيابي‌است و نه نماينده مجلس.
دریافت صفحه با کد QR