جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
 
۳
۱
مبطلات و محرمات کار فرهنگی

دو کلمه حرف حساب با فعالان فرهنگی کشور

پنجشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۳۳
کد مطلب: 571072
«کار فرهنگی»، مبطلات و محرماتی دارد. چیزهایی است که آن را خراب می کند، از اثر می اندازد و یا شیطان را به داخل خود نفوذ می دهد. پس فعالان فرهنگی، باید آداب و طریق آن را بدانند و رعایت کنند.
دو کلمه حرف حساب با فعالان فرهنگی کشور
گروه فرهنگی جهان نيوز، سید مهدی سیدی: هرکاری مبطلاتی دارد، به ویژه اگر بخواهد در نسبت با خدا قرار گیرد. به همین معنا، هرکاری محرماتی دارد تا با اجتناب از آن، راه نفوذ شیطان بسته شود. مثل نماز و روزه و حج، که مبطلات و محرمات دارد.

بیراه نیست اگر «کار فرهنگی» را نیز از این زمره بدانیم. کار فرهنگی هم، مبطلات و محرماتی دارد. چیزهایی است که آن را خراب می کند، از اثر می اندازد و یا شیطان را به داخل خود نفوذ می دهد. پس فعالان فرهنگی، باید آداب و طریق آن را بدانند و رعایت کنند.

اگر در کار فرهنگی، هدف، وسیله را توجیه کند، آن کار باطل می شود. نمی شود برای رسیدن به بام هدایت، از پلکان شیطان گام برداشت. مخاطب، مهم است اما برای به دست آوردن جمعیت، هر شیوه ای مجاز نیست؛ هر تیتری نباید زد. باید با عقل ها و اندیشه ها سخن گفت، حتی به قیمت آنکه مخاطب، ریزش کند. به بازی گرفتن احساسات مردم برای پُر شدنِ آمفی تئاتر و خواندن نشریه و عضویت در کانال، حلال نیست. چاخان کردن برای دریافت بودجه بیشتر حرام است. گزارش سازی و آمارآفرینی باطل است. فریب دادن، کتمان کردن و یا بزک کردن هسته های پوچ در برنامه های فرهنگی، شگردی شیطانی است.

کار فرهنگی از جنس تکلیف است، پس اصل بر رضا و تسلیم است. حتی اگر سخت ترین موانع و دشوارترین سنگلاخ ها پیش پای فعال فرهنگی ظاهر شود، او حق غر زدن ندارد؛ نق زدن ممنوع است. ننه من غریبم در آوردن و برانگیختن حس ترحم دیگران، سزاوار نیست. کم آوردن، قهر کردن و یا استعفا دادن مجاز نیست. نباید در پوسته اپوزیسیون، فرو رفت و قیافه حق به جانبِ معترضِ دانای کلِ از همه خوب تر به خود گرفت. پس انزوا و گوشه نشینی و سیاه نمایی، زیبنده تکلیف گرایان حوزه فرهنگ نیست.

سرقت در کار فرهنگی حرام است. تقلید کورکورانه از نسخه های دیگران نوعی سرقت است. تکرار شدن و درجا زدن نوعی دزدی است. برنامه های توده ای و یکسان و همه جایی، خیانت به نیاز مخاطب است.

میل به شهرت در کار فرهنگی، آن را به خطا می کشاند. اصلا مهم نیست که می بیند و که نمی بیند. وسواس داشتن نسبت به آرم و نشان خطاست. زیرنویس های درشت تر از متن، کار فرهنگی را چرک و آلوده می کند.

کار فرهنگی، هدف نیست. هدایت و به راه کشاندنِ خود و مخاطب، هدف است. پس تعداد جلسه و پول های خرج شده و تیراژ نشریات توزیع شده و کثرت مراسم های مناسبتی، ملاک و معیار نیست. قرار نیست کار فرهنگی کنیم تا کار فرهنگی کرده باشیم. قرار است کار فرهنگی کنیم تا فکرهایی تغییر کند، نگرش هایی، اصلاح شود و رفتارهایی آباد گردد.

مبطلات این عبادت زیاد است، خیلی زیاد؛ باید رساله ای برای آن نوشت.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *


رضا
Iran, Islamic Republic of
بسیار مطلب خوب و مفیدی بود.