آنکه از انتقاد برآشفته می‌شود و آن را برنمی‌تابد و به جای بررسی عیوب خود تنها در فکر عیب‌جویی از دیگران است چه نسبتی با مکتب امام صادق علیه‌السلام دارد؟

جهان نیوز - دکتر محمد لطفی زاده: به مناسبت میلاد باسعادت امام صادق علیه‌السلام، ضمن تبریک به مرور یکی از بیانات گوهربار آن حضرت می‌پردازیم. آن امام عزیز به نقل جلد دوم کتاب شریف کافی فرموده‌اند: (اَحبُّ اِخوانی اِلَیَّ مَن اَهدی اِلیَّ عُیوبی) یعنی محبوب‌ترین برادرانم نزد من کسی است که عیب‌های من را به عنوان (هدیه) بازگوید.
 
آنکه خود را پیرو مکتب امام صادق علیه‌السلام می‌داند باید به این اخلاق پسندیده گرایش داشته باشد. مسئولین مملکت از یک سو و هر فردی در خانواده از سوی دیگر باید روحیه انتقادپذیری را در خود تقویت کنند.
 
امام صادق علیه‌السلام در این روایت شریف، انتقاد را به هدیه تشبیه فرموده و کیست که از دریافت هدیه خشنود نگردد؟ اگر در خانواده، زن و شوهر به هم هدیه‌ای اینچنینی بدهند و از زبان نرم هم استفاده نمایند و در سطح مملکت نیز دولتمردان و مسئولان از دریافت انتقادات خشنود شده و آن را هدیه بپندارند به روش امام صادق علیه‌السلام نزدیک شده‌اند.
 
آنکه از انتقاد برآشفته می‌شود و آن را برنمی‌تابد و به جای بررسی عیوب خود تنها در فکر عیب‌جویی از دیگران است چه نسبتی با مکتب امام صادق علیه‌السلام دارد؟
 
به بیان این روایت شریف هر که انتقاد کرد (با شرایط آن) باید محبوب‌ترین هم باشد. آیا در ادارات ما امروز این بیان امام صادق علیه‌السلام جاری است و منتقد، محبوب سیستم است یا به مجرّد کوچکترین انتقاد از رؤسا یا رویّه‌ها، مطرود می‌گردد؟
 
امام علی علیه‌السلام در عهدنامه مالک اشتر فرمود: بهترین وزیران و مسئولین باید آنان باشند که سخن تلخ حق را بیشتر بگویند و کمتر به ستایش ناشی از چاپلوسی بپردازند.
 
خوب است هفدهم ربیع الاول را بهانه‌ای برای سنجش نسبت خود با آموزه‌های دینی بخصوص این بیان شریف امام صادق علیه‌السلام قرار دهیم و بنگریم که بهترین دوستان ما منتقدین ما هستند یا به چاپلوس‌پروری روی آورده‌ایم؟
 
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین