اشتغال منعطف زنان در باد فراموشي بالادستان!

به گزارش جهان نيوز؛ قوانين اشتغال منعطفِ زنان كه شرايط ويژه‌ خانوادگي براي انجام دوركاري، پاره‌وقت كاري و كاهش ساعت كاري را تعيين كرده تاكنون رنگ اجرا به خود نديده است و نمايندگان مردم در مجلس و مسئولان ناظر انگيزه‌ جدي براي تحقق اين مهم ندارند.
واژه‌ «اشتغال» به دليل مسئوليتي كه براي آن تعريف شده به خودي خود استرس‌زاست، حالا اگر اين مسئوليت را يك زن با جسمي متفاوت از جسم مردان و مسئوليتي بيش از مسئوليت مردان در خانه و خانواده بپذيرد؛ استرس بيشتر و بيشتر مي‌شود و شادابي زن نيز بالطبع كمتر!
با سير صعودي كه در ثبت‌نام دانشگاه‌ها در مقاطع بالا و بيكاري‌اي كه در جامعه‌ ما براي مردان و بيشتر براي زنان جاري ا‌ست، طبيعي ا‌ست زنان نه تنها در حرفه‌اي خارج از تحصيلات خود، بلكه در اشتغالي بي‌قيد و شرط مشغول؛ فعاليت شوند. اشتغالي با ساعت كاري زياد، نبود كمترين امتياز براي آنها و بودن تمام فوايد براي كارفرمايان. زهرا آيت‌اللهي، رئيس شوراي فرهنگي- اجتماعي زنان و خانواده‌ شوراي عالي انقلاب فرهنگي به «جوان» مي‌گويد: اشتغال زنان به خودي خود عمل مثبتي ا‌ست، اما آيا ما اشتغال را به معناي دريافت دستمزد تعريف مي‌كنيم؟ آيا صرفاً انجام خدمات اجتماعي،اشتغال ناميده مي‌شود؟ آيا مادرِ خانه‌داري كه همسرداري و فرزندداري مي‌كند بيكار است و غيرشاغل؟
وي در ادامه بيان مي‌كند: اگر شغل را با دستمزد تطبيق دهيم زن مي‌تواند شاغل باشد يا نباشد، در اين حالت ابتدا بايد اولويت‌هاي اجتماعي را بسنجيم؛ يعني همه‌ افراد جامعه مي‌توانند شاغل باشند،اما به شرط فراهم بودن بستر.  رئیس شوراي فرهنگي - اجتماعي زنان و خانواده‌ شوراي عالي انقلاب فرهنگي معتقد است: هم‌اكنون كه در جامعه با محدوديت شغلي مواجهه هستيم اولويت اشتغال با كساني‌ است كه مسئوليت اقتصادي دارند يعني پدر و شوهر يا سرپرست خانوار. آيت‌اللهي حضور زنان شاغل مانند پزشكان و دبيران زن را براي جامعه واجب مي‌داند و تأكيد مي‌كند: اين قبول مسئوليت نيز در گرو حفظ مسئوليت خانواده در برابر آسيب‌ها قرار مي‌گيرد.
وي ادامه مي‌دهد: در سياست‌هاي كلان نظام و در مصوبات شوراي عالي انقلاب فرهنگي به طور مكرر مسئولان نظام به تدوين برنامه براي اشتغال منعطفِ زنان موظف شده‌اند،اما با گذشت اين همه سال تاكنون هيچ اقدام عملي فراگيري در كاهش ساعت كاري، دوركاري و پاره‌وقت كاري براي زناني كه مسئوليت‌هاي خانوادگي و شرايط ويژه دارند، نشده است.    آيت‌اللهي اصلي‌ترين مشكل در جامعه را نبود نظارت قوي بر قوانين مصوب شده و اجرا نشده مي‌داند. شهلا رضايي، مدرس معارف اسلامي در دانشگاه در گفت‌وگو با «جوان» مي‌گويد: طبق قوانين موجود تمام طرق و وسايلي كه مرد مي‌تواند به منابع مالي دسترسي پيدا كند براي زن نيز يكسان است، فقط تنها محدوديت زن مربوط مي‌شود به شغلي كه منافي مصالح خانوادگي يا حيثيت زن و مرد باشد. وي تبعيض جنسيتي را يكي از علت‌هاي بروز آسيب‌هاي اشتغال بي‌قيد و شرط زنان در جامعه مي‌داند و معتقد است: تك‌تك مسئولان تربيت و تعليم، رسانه‌ها و خانواده‌ها در فرهنگ‌سازي يكسان دانستن مرد و زن مسئوليت دارند به گونه‌اي كه بايد از دوران دبستان در تحقق اين مهم كوشيد.
 اين مدرس معارف اسلامي در دانشگاه به توجه پدر، برادر و شوهر به زن در خانواده تأكيد مي‌كند و مي‌گويد: مردانِ خانواده‌ بايد آگاه‌تر شوند، بايد به زنان خانواده‌ خود توجه كنند همان‌طور كه خداوند زن و مرد را مايه‌ آرامش يكديگر خلق كرده است كافي ا‌ست در ايجاد اين آرامش كوتاهي شود، در اين حالت تحكيم خانواده متزلزل مي‌شود و شاهد بروز مشكلات كنوني در جامعه مي‌شويم.
رضايي تولد بچه‌هاي بي‌سرپرست را يك هشدار جدي براي جامعه مي‌داند و بيان مي‌كند: ما بايد با همتي مستمر مانع ساختارشكني كنوني و الگوبرداري از زندگي غرب شويم.
  زنان شاغل مراقب جسم، روح و ارتباط‌شان با خدا باشند
دكتر فاطمه رخشاني، استاد تمام بهداشت و معاون اسبق بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي نيز به «جوان» مي‌گويد: ما نبايد توقع داشته باشيم توانايي جسمي زن و مرد يكسان باشد و كارهايي كه مردان به خوبي انجام مي‌دهند پس زنان نيز مي‌توانند.
وي ادامه مي‌دهد: زن بايد مراقب باشد شغلي كه از آن درآمد دارد آسيب‌هاي جسمي براي وي به دنبال نداشته باشد! ما قانوني با عنوان «بهداشت و سلامت حرفه‌اي مشاغل» داريم كه براي تمام مشاغل رسمي به طور مستمر در حال انجام است و در حال‌حاضر از نتايج آن آگاه نيستم و توصيه مي‌كنم مسئولان اين نتايج را بررسي كنند.متاسفانه در شغل‌هاي غيررسمي سلامت جسم مورد ارزيابي قرار نمي‌گيرد و اين خود آسيب‌زاست.
اين استاد تمام بهداشت و معاون اسبق بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي با اشاره به افزايش افسردگي در 20 سال اخير در كشورمان مي‌گويد: آسيب روحي و رواني به زن در محيط كار جنبه‌ ديگر شغل وي است و تأثيرات بدي كه اين آسيب بر رابطه‌ با خود، خانواده و جامعه مي‌گذارد.
وي سلامت معنوي را بُعد ديگر شغل زن بيان مي‌كند و مي‌گويد: زن براي حضور در محل كار خود بايد حداقلِ پيش‌بيني را داشته باشد كه آيا در آن محيط مي‌تواند قلب و روح خود را پاك و ارتباط خود را با خدا نگه دارد؟ رخشاني با اشاره به معضل اشتغال در جامعه‌ ما، ساماندهي مشاغل را بسيار بااهميت مي‌داند و مي‌گويد: وقتي هم‌اكنون تحصيلكرده‌هاي زن حتي مرد هم در منصبي قرار مي‌گيرند كه هيچ تطابقي با تحصيلات آنها ندارد يعني آغاز سرخوردگي و آسيب روحي از همان ابتدا!
ايشان آسيب‌هاي مشاغل زنان را مختص مشاغل غيررسمي نمي‌داند و بيان مي‌كند: زنان كارمند جامعه‌ ما در حال‌حاضر نمي‌توانند از مرخصي زايمان به درستي استفاده كنند، حتي استخدام برخي مشاغلِ زنان به شرط فرزنددار نشدن انجام مي‌شود.
  زنان شاغل با آگاهي وارد جامعه شوند
دكتر سيما فردوسي، روانشناس نيز درباره‌ كاهش آسيب‌هاي اشتغال بي‌قيد و شرط زنان در گفت‌وگو با «جوان» مي‌گويد: خانواده، جامعه و رسانه‌ها بايد آگاهي زنان براي حضور سالم در اجتماع را افزايش دهند.
وي ساده‌لوحي و نداشتن آگاهي را عامل تن دادن زنان به انجام شغل بدون قيد و شرط مي‌داند و تأكيد مي‌كند: اگر قوانين و نظارت ارگان‌هاي اجرايي دولتي به درستي انجام شود، مي‌توان آسيب‌ها را كنترل كرد؛ از طرفي بايد پژوهش‌هايي در زمينه‌ اشتغال بانوان انجام شود تا مشخص گردد آيا انگيزه‌ اصلي از شاغل بودن صرفاً اقتصادي‌ است يا نه؟! زيرا ممكن است زن شخصيت سالمي يا تعريفي از خطر نداشته باشد.