در نسبت عدالت و استخدام کلمات
کمیل خجسته
يکشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۱۸:۳۳
کد مطلب: 564968
تجربه برجام فقط شناختن بدعهدی آمریکا نبود. یکی از تجربیات آن برای جریان انقلابی تجربه سیاست ورزی علوی بود. اینکه در اوج مبارزه با آمریکا از دایره انصاف و عدالت خارج نشوی. اینکه سیاست، دکمه صفر و یک ندارد و انقلابی گری مفهومی مشکک، طیفی و مدرج است همانطور که ایمان مشکک است و البته اهل سبقت در این وادی به رستگاری می رسند.
برجام اگر چنین شد و امروز در چنان وضعیتی است که آنقدر خلل و فرج دارد که آمریکاییها هر کاری دلشان میخواهد میکنند به خاطر این بود که_ اینها را آقا درباره برجام فرمودند- برای رسیدن به آن عجله شد، دشمنی دشمن دست کم گرفته شد، به دشمن اعتماد شد. دشمن، بزرگ دیده شد. آنچنان که حتی علی رغم دستور آقا از دشمن تعهد مکتوب هم برای تحریمها گرفته نشد.
این نقدها را بارها رهبر انقلاب درباره برجام فرموده اند و اگر آنانی که باید به فرمایش ایشان عمل میکردند، گوش می دادند امروز با چنین برجامی روبرو نبودیم. اما اینها اجازه نمیدهد که از موضع عدالت خارج شویم و هر چه خواستیم بگوئیم.
عدالت است که جامعه مدنی مدینه النبی را میسازد. این پیامبر است که بعد از جنگ احد دستور میدهند فقط رزمندگان احد بلافاصله جمع شوند تا شر کفار ابوسفیان دفع شود. همان سپاه است که مبا وجود مجروحیت دوباره از مدینه خارج میشود و از کفار دفع شر میکند. در چنان جنگی که حتی نتیجه اش شکست بود؛ پیامبر همان اهل احد را جمع کردند و نگذاشتند پخش و متفرق شوند. این همه از ویژگی های عدالت است.
امام است که مصداق وضع الشی فی موضعها است؛ پس نویسنده هم که باشی؛ قلمت روان و زیبا و انقلابی هم که باشد وضع کلمات در موضعشان مهمتر جلوه میکند.
