جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
 
۰

چرایی بزرگداشت اربعین امام حسین(ع)

پنجشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۴۲
کد مطلب: 564151
از دلایل بزرگداشت اربعین امام حسین(ع) آن است که از شعائر مهم اسلامی است. «شعائر، جمع شعار است و کلمه شعار از همان ماده ای است که کلمه شعور آمده است که مفهوم علم و درک در آن است. شعار، عبارت است از چیزی که نوعی اعلام وابستگی در آن وجود داشته باشد.
به گزارش جهان نيوز،از دلایل بزرگداشت اربعین امام حسین(ع) آن است که از شعائر مهم اسلامی است. «شعائر، جمع شعار است و کلمه شعار از همان ماده ای است که کلمه شعور آمده است که مفهوم علم و درک در آن است. شعار، عبارت است از چیزی که نوعی اعلام وابستگی در آن وجود داشته باشد. هر کاری که انسان می کند که مفهوم و معنای آن کار این باشد ـ یا لااقل متضمن این جهت باشد ـ که وابستگی انسان را به یک گروه معین، به یک فرقه معین، به یک کشور معین، به یک حزب و جمعیت معین اعلام کند، به آن شعار می گویند. اسلام یک دین اجتماعی است. اسلام، هم دین است هم دنیا، هم آخرت است، هم مقررات معنوی و الهی و روحی دارد و هم مقررات اجتماعی. در جمیع شئون زندگی بشر مقررات [وجود] دارد و ایدئولوژی اسلام همه چیز دارد؛ قانون اقتصادی دارد، قانون سیاست دارد، قانون اجتماعی دارد، قانون قضایی دارد، فرهنگ دارد، اخلاق دارد، خداشناسی دارد. اسلام به حکم اینکه یک دین اجتماعی است، به این مسئله قانع نیست که من و شما مسلمان باشیم برای خودمان. من خودم برای خودم که زندگی می کنم، شخصاً یک آدم مسلمان هستم؛ یعنی معتقداتم معتقدات اسلامی است و به مقررات اسلامی عمل می کنم. عبادات اسلامی را، نماز را، روزه را، در موقع خودش به جا می آورم. قوانین به اصطلاح خانوادگی، ازدواج و طلاقم بر اساس موازین اسلام است. قوانین تجاری من بر اساس موازین اسلام است. پس من مسلمانم؛ اسلام گذشته از این مسائل به حکم اینکه محتوای اجتماعی دارد و می خواهد همیشه به صورت یک واحد اجتماعی زندگی کند، یک سلسله شعائر و شعارهایی هم دارد؛ شعارهایی که یک مسلمان باید با این شعارها زندگی کند؛ یعنی باید زندگی خودش را با این شعارها توأم کند و همیشه با این شعارها اعلام کند من مسلمانم؛ نه به زبان بگوید من مسلمانم.
شما اگر در یک کشور خارجی حرکت می کنید و روی اتومبیل خودتان پرچم سه رنگ زده اید، به زبان نمی گویید من ایرانی هستم، ولی با عملتان می خواهید به همه اعلام کنید من ایرانی ام، من وابسته به ایرانم، من ابایی و ننگی ندارم از اینکه ایرانی باشم، افتخار هم می کنم که ایرانی باشم. همان پرچم را که شما نصب می کنید ـ و در واقع شعار عملی شماست ـ وابستگی خودتان را به ایران اعلام می کنید».1
بر این اساس، از شعائر خاص شیعه که در هیچ مکتب و ملتی همانند ندارد، اربعین امام حسین(ع) است. زیارت مخصوصه آن حضرت در روز اربعین، شعاری است که فقط به شیعه اختصاص دارد. امام حسن عسکری(ع) می فرماید: «نشانه های مؤمن پنج چیز است: پنجاه و یک رکعت نماز (اعم از واجب و نافله در طول شبانه روز)؛ زیارت اربعین سید الشهدا(ع)؛ انگشتر در دست راست کردن؛ پیشانی بر خاک گذاردن و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم».2
در کتاب کامل الزیارات از امام صادق(ع) روایت شده است: «آسمان به مدت چهل روز بر حسین(ع) خون گریست و زمین به مدت چهل روز تیره و تار شد و خورشید به مدت چهل روز با حالت خون رنگ به اندوه و ماتم نشست و فرشتگان تا چهل روز بر حسین(ع) گریستند».3
از امام باقر(ع) نیز روایت شده است: «آسمان پس از حضرت یحیی بن زکریا جز بر حسین به علی(ع) نگریست و بر حسین به مدت چهل شبانه روز گریست.»4 استاد شهید مطهری درباره فلسفه «شعائر بودن» اربعین و عزاداری در آن می نویسد: «هیچ با خودتان فکر کرده اید که فلسفه اینکه باید عزاداری امام حسین(ع) هر سال [در عاشورا و اربعین] تجدید شود، چیست؟ اسلام می گوید: عزاداری معمولی برای افراد عادی، سه روز است؛ یعنی اگر کسی پدر یا برادرش مرد، سه روز به عنوان فرد عزادار در خانه می نشیند. مسلمین هم وظیفه دارند، به تسلیت او بروند و بعد از سه روز، باید غائله را خاتمه بدهد. تنها موضوعی که گفته اند برای همیشه باید آن را احیا کنید و برایش بگریید، آن را زنده نگه دارید و نگذارید فراموش شود، مسئله عزاداری بر حسین بن علی [در عاشوراها و اربعین ها] است، چرا؟ آیا حسین بن علی(ع) نیازی دارد که ما و شما بیاییم، بنشینیم برایش گریه کنیم. مثلاً تشفی قلبی پیدا می کند، العیاذبالله عقده های دلش خالی می شود؟ یا عقده های دل فاطمه زهرا یا حضرت امیر خالی می شود؟ اصلاً آنها عقده دارند که بخواهند خالی کنند؟ امام صادق(ع) فرمود: «سوره والفجر را بخوانید که سوره جد ما حسین بن علی است!» گفتند: آقا به چه مناسبت؟ فرمود: «به مناسبت آیات آخر سوره فجر: ای صاحب نفس آرام! به سوی پروردگارت بازگرد! تو از پروردگارت خشنودی». (فجر: 27 ـ 30)؛ عقده ای در روح تو وجود ندارد، تو آگاهانه کار خودت را انجام دادی از کارت هم خوش حالی، خدا از تو راضی است. حالا برو در زمره بندگان خاص من، در زمره بندگان ما باش! حسین رفت نزد پدر و برادر و مادر و جد بزرگوارش. آنها در یک سعادتی هستند که برای ما قابل تصور نیست. عقده ای ندارند که ما بخواهیم برای تشفی عقده آنها کاری کرده باشیم. پس مسئله چیست؟ تشفی این است که اسلام، اصلی دارد، به نام اصل عدل، اسلام اصلی دارد به نام مبارزه با ظلم و ستمگری، اصلی دارد به نام حماسه شهادت. حسین، سمبل احیای عدالت اسلام است. حسین، سمبل مبارزه با ظلم در دنیای اسلام است. حسین، حماسه شهادت است. حسین، شعار عدالت اسلامی است؛ شعار عدالت است.
تا شما نام حسین را زنده نگه می دارید، تا شما اربعین را زنده نگه می دارید؛ یعنی ما طرفدار عدالت اسلامی هستیم. اینکه پرچم سیاه بالای خانه تان می زنید؛ یعنی من وابسته به حسینم. کدام حسین؟ همان حسینی که در راه عدالت شهید شده، پس من وابسته به عدالت اسلامی ام. من وابسته به حسینم؛ حسینی که در راه خدا هر چه داشت داد؛ آن حسین پاک باخته در راه خدا. پس من طرفدار پاک باختگی در راه خدا هستم. همین خود شعار است. این است که به ما گفته اند نگذارید این حادثه فراموش شود. سال به سال این خاطره را تجدید کنید. عاشورا را تجدید کنید، اربعین را تجدید کنید. وقتی که این خاطره را تجدید می کنید، متن وقایع را برای یکدیگر بازگو می کنید. وقتی متن وقایع را بازگو می کنید، می بینید چگونه است که حسین برای عدل اسلامی قیام کرد و در مقابل ظلم ایستادگی کرد؛ صحنه ای و حماسه ای می بینید که نظیرش در همه دنیا هرگز وجود ندارد. این هم خودش تعظیم شعائر است: «هر کسی که شعائر الهی را زنده کند و بزرگ بشمارد، این نشانه آن است که قلبی پاک و متقی و پرهیزکار دارد».5 (حج: 32)
 
1. شهید مطهری، پانزده گفتار، صص 176 و 178.
2. اربعین در فرهنگ شیعه، صص 75 و 76.
3. به نقل از: همان، ص 71.
4. به نقل از: همان، ص 71.
5. پانزده گفتار، صص 188 ـ 190.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *