زیارت و به خطر افتادن موقعیت دستگاه ظلم

 
یکی از این آثار، بقاع متبرکه و توجه به آستان مقدس معصومین (ع) است که مردم را به سمت خود دعوت می‌کند و خطری جدی برای بنیان دستگاه‌های ظلم و مخالفین اهل‌بیت (ع) محسوب می‌شود .

 افرادی مانند متوکل ملعون به مدت بیست سال، همواره امر به شخم زدن و از بین بردن قبر مطهر سیدالشهدا (ع) می‌کردند[۱] ولی جز بر بزرگی و رفعت جایگاه آن افزوده نشد و این وعده‌ای است که خداوند متعال داده است: یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُون‏.[۲]این نکته را در سخنان حضرت زینب (س) می‌توان به‌خوبی مشاهده نمود. آن زمانی که امام سجاد (ع) در کربلا، با دیدن بدن‌های آغشته به خون و بدون لباس، نزدیک بود جان دهد، حضرت زینب (س) در جهت دلداری ایشان فرمود:

«عده‌ای که از آنان پیمان گرفته شده، این بدن‌ها را دفن کرده و در این سرزمین برای پدرت، سیدالشهدا (ع)، نشانه‏ای نصب می کنند که اثرش هیچ‌گاه کهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن را محو نمی ‏کند و علی‌رغم تلاش بسیاری از رهبران کفر و الحاد و گمراهی در جهت نابود کردن آن، رسم و نشانه و بلندی جایگاهش روزبه‌روز ظاهرتر و آشکارتر می‌گردد..»[۳]

به امر متوکل، هفده بار قبر امام حسین‏ (ع) را خراب کردند. در یکی از این نوبت‎ها، «دیزج یهودی‏» را مأمور تغییر و تبدیل ‏و تخریب قبر مطهر کرد. او نیز با غلامان خویش سراغ قبر رفت و حتی قبر را شکافت و به‏ بوریایی که پیکر امام در آن بود برخورد کرد که از آن بوی مشک می ‏آمد. دوباره خاک ‏روی آن ریختند و آب بستند و می‏‌خواستند آن زمین را  با گاو، شخم بزنند که گاوها پیشروی نمی ‏کردند.

بنابراین یکی از اسرار زیارت، این است که اقبال به امام، توجه به‌حق و خداوند متعال است و زمینه‌ای برای پشت سر انداختن باطل و جلوه‌های آن می‌باشد.
دشمنان اهل‌بیت هیچ‌گاه از این ازدحام و اجتماع در حرم اهل‌بیت (ع) خوشنود نبوده و نیستند و درصدد از بین بردن این مکان‌های مقدس می‌باشند که در دوران معاصر هم این خواسته را  در تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع) و حرمین عسکریین (ع) مشاهده کردیم.

اهل‌بیت (ع) همواره تأکید و اصرار بر زیارت مشاهد مشرفه ائمه (ع) داشته‌اند و در این میان، کربلا به لحاظ خون سیدالشهدا (ع) و مظلومیت خاصی که داشتند، در نزد دشمنان، مهم‌تر جلوه کرده است و اهل‌بیت (ع) هم از این ‌روی، در میان همه زیارات، توجه به زیارت سیدالشهدا (ع) را مورد تأکید قرار می‌دادند.

 پی نوشت:
[1] علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 45، ص 405. به امر متوکل، هفده بار قبر امام حسین‏ (ع) را خراب کردند. (تتمه المنتهی، ص 241) در یکی از این نوبت‎ها، «دیزج یهودی‏» را مأمور تغییر و تبدیل ‏و تخریب قبر مطهر کرد. او نیز با غلامان خویش سراغ قبر رفت و حتی قبر را شکافت و به‏ بوریایی که پیکر امام در آن بود برخورد کرد که از آن بوی مشک می‏آمد. دوباره خاک ‏روی آن ریختند و آب بستند و آن زمین را می‏خواستند با گاو، شخم بزنند که گاوها پیشروی نمی‏کردند. (بحارالانوار، ج 45، ص 394) همچنین برای مطالعه بیش‌تر در این زمینه، می‌توان به کتاب بحارالانوار، باب 50، جور الخلفاء علی قبره الشریف و ما ظهر من المعجزات عند ضریحه و من تربته و زیارته (‌صلوات‌الله‌علیه‌) مراجعه نمود.

[2] سوره صف، آیه 8
[3] ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 262
منبع: سایت «با حسین تا بینهایت»