دو واحد سیاسی «کوفه شناسی» / شهری پولدار و شورشگر، همراه با چرخش های سیاسی
دوشنبه ۱ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۴۷
کد مطلب: 559653
برخی فکر می کنند کوفه یک دهات کوچک با چند کوچه باغ و نخلستان و دو سه هزار نفر آدم بوده است. حال آنکه کوفه شهری بزرگ و در تراز وسیع ترین شهرهای دوران به حساب می آمده است. کوفه در همان سال 17 هجری که با دستور خلیفه دوم توسط «سعد بن ابی وقاص» ساخته شد، بر اساس یک مطالعه دقیق جغرافیایی، مکان یابی و ساخت و ساز شد و حتی نحوه اسکان قوم و قببله ها در آن با طراحی نسب شناسان برجسته عرب، تعیین شد. یاقوت حموی در معجم البلدان گزارش داده است که از همان آغاز تأسیس کوفه، برای این شهر مسجدی ساختند که برای 40 هزار نفر، گنجایش داشته و در دهه های بعد این مسجد توسعه بیشتری پیدا کرده و به ظرفیت 60 هزار نفر رسیده است.
طبق تحلیل های تاریخی، کوفه در روزگار امام حسین (ع) شهری با بیش از 200 هزار نفر جمعیت بوده است. (مقتل جامع سیدالشهداء – مهدی پیشوایی)؛ کوفه شهری ثروتمند و سرشار از درآمدهای پایدار اقتصادی بوده است. مردمش در قول و قراری سنتی با رژیم وقت، حقوق می گرفتند و برای نبردها و جنگ ها اعزام می شدند. آنان کمتر به کار کشت و زرع و دامداری مشغول بوده و عموماً مواجب بگیر رژیم بوده اند و عملاً برای حکومت ها، نقش یک اردوگاه نظامی و آماده باش را ایفا می کرده اند.
البته عموم حکمرانان به استثناء امام علی (ع) و امام حسن (ع)، کوفه را بر اساس یک نظام پر از تبعیض و آلوده به رانت و فساد اقتصادی مدیریت کرده و شکاف طبقاتی چشمگیری را در آن رشد داده اند. به نقل از طبری، بنی امیه کار را به جایی رسانده که به گروهی در سال، 10 هزار درهم و به برخی فقط 15 درهم حقوق مالی پرداخت می شده است.
ولی ضرورتاً همه مردمان، آنچنان گرفتار فقر اقتصادی نبوده اند که بشود ادعا کرد این مردم صرفاً برای فقر و نداری، دست به قتل و غارت کاروان سیدالشهداء (ع) زده اند. در تاریخ آمده است در همان سال فقط از سهمیه مالیات منطقه ایران، 135 میلیون درهم به خزانه کوفه واریز شده است. پس کوفه شهری ثروتمند بوده است.
حال باید با پژوهش های جدی تر به این سؤال پاسخ داد که:
چه می شود مردمی که خود برای یک انسان انقلابی نامه های بسیار می نویسند که همه چیز برای قیام آماده است، رهبر ما باش تا رژیم را ساقط کنیم و حکومت حق و عدل برپا کنیم، خود همین مردم با یک چرخش تاریخی، در صحرای کربلا جمع شده و آن امام همام را سر می برند و پیکرش را لگدکوب سم اسب ها می کنند.
پس با این توصیفات می توان متوجه شد نمی شود در خصوص کوفه، ساده انگاری یا ساده سازی کرد. کوفه شهری پیچیده، پر خطر و آبستن حوادث بسیار بوده است. شهری که عموما در برابر حکومت های مستقر، تن به تسلیم نداده، مدام شورش کرده و همواره با بدترین شکل، شورش هایش سرکوب می شده است.
پس در واکاوی انقلابی رفتارهای مردم کوفه و ذیل شعار «ما اهل کوفه نیستیم» باید به تحلیل های موثق و عبرت آموزی دست پیدا کنیم تا بتوانیم باطن این شعار را کشف و برای مدیریت اجتماعی رفتارهای مان، گام های درست و موثقی برداریم. اینجاست که با جدیت ادعا می شود انقلابیون به دو واحد سیاسی «کوفه شناسی» محتاجند.
۶۴
رفتار عده ای از مردم به خصوص تهران در همین انتخابات گذشته را مستند کنید از موضوع کوفه سال 61 هجری خیلی گویاتر و کوفی تر است.
چند دیالوگ از مختار نامه:
- نه خیر ظاهرا خون حسین خشک شدنی نیست. (ابن مرجانه)
- کوفیان در بیعت با آل زبیرند.(عبدالله بن زبیر)
- محمد که رسول خدا بود و وحی بر او نازل می شد در امورات جنگی گوش به فرمان فرماندهانش بود آن وقت این خلیفه شکمبه گشاد زبیری دست به دامن غیبیات شده.(حسین بن نمیر)
- این شکست و افتضاحی که بر ما فرود آمده نتیجه دوستی با قاتلین حسین است.(بن مطیع)
- عمر سعد به شمر: حسین به من گفت از گندم ری نخواهم خورد. این وعده حسین است، این وعده حسین است، اییییییین وعده حسین است.
شمر به عمر سعد: حسین عرصه را تنگ دید تیری در تاریکی انداخت عمر! حسین اگر معجزه داشت خودش را نجات می داد!
- نه خیر ظاهرا خون حسین خشک شدنی نیست. (ابن مرجانه)
- کوفیان در بیعت با آل زبیرند.(عبدالله بن زبیر)
- محمد که رسول خدا بود و وحی بر او نازل می شد در امورات جنگی گوش به فرمان فرماندهانش بود آن وقت این خلیفه شکمبه گشاد زبیری دست به دامن غیبیات شده.(حسین بن نمیر)
- این شکست و افتضاحی که بر ما فرود آمده نتیجه دوستی با قاتلین حسین است.(بن مطیع)
- عمر سعد به شمر: حسین به من گفت از گندم ری نخواهم خورد. این وعده حسین است، این وعده حسین است، اییییییین وعده حسین است.
شمر به عمر سعد: حسین عرصه را تنگ دید تیری در تاریکی انداخت عمر! حسین اگر معجزه داشت خودش را نجات می داد!
