نکاتی درباره ماجرای عضو زرتشتی شورای شهر یزد

کار غلط قبلی می تواند مستند و مدرک ادامه آن باشد ؟!

مساله خود حضور یک فرد غیر مسلمان در موقعیت مدیریتی بر آنهاست
شورای شهر خواه ناخواه موقعیت تصمیم گیری و مدیریتی برای شهر است

مجلس یک استثناست و نمی شود قیاس بر آن کرد
استثناها فقط در حد خودشان کاربرد دارند و لا غیر

چند نفر از روحانیون ذینفوذ یزد پشت این ماجرا هستندآنها باید توضیح بدهند بعنوان راهنمای جامعه با مردم چه کرده اند که آنهاحاضرند فرد زرتشتی را بر افراد مسلمان ترجیح دهندواز بین دهها نفر نامزد مسلمان شورا او موفق شودبا رای بالا به شورا راه یابد؟اینکه رای او را باطل کنند یا عضویت او را تعلیق کنند فرار رو به جلو برای عدم پاسخگویی به برخی از واقعیتها می باشد.

وقتی در مجلس شوراس اسلامی در زمان امام راحل نمایندگان اهل کتاب حضور دارند و رای آنها ممکن است تاثیرگذاری قطعی داشته باشد، طبعا در شورای شهر هم می توانند حضور داشته باشند. این فتنه ها برای کم رنگ کردن سقط شدن برجام مغفور است

حالا تهش میخوای از این عضو زرتشتی شورا حمایت کنی یا ممانعت از حضورش حمایت میکنی؟

« این مجمع می‌تواند حلال خدا را حرام کند »
تحلیل حرام و تحریم حلال نه در اختیار مجمع است و نه دیگری

آن چه داریم اضطراریات زمانی و مکانی و مصالح اهم است ، که ممکن در این طور موارد مجمع ورود کند ونظر بدهد برای صرفا آن شرایط و به اندازه ضرورت و نه بیش از آن

اما باید به هوش باشیم که ملامت دیگران ما را از پایبندی به موازین اسلامی باز ندارد

دشمنان و کفار به چیزی جز دست برداشتن ما از دینمان قانع نمی شوند
اگر یکباره نتوانند ، سیاست گام بگام را در پیش می گیرند
و برخی از ماها ممکن است فکر کنیم ، خب این یکی ، این یه ذره و ... چه اشکالی دارد ؟ و ...

بنده یک شیعه هستم و تحصیلات بالایی دارم و در کشور آمریکا به مدارج بالای علمی رسیدم و به من در میان سایر پرسنل آمریکایی و خارجی دیگر مسئولیت دادند تا در آن دپارتمان تولید محصول کنم، چونکه به توانمندی بنده رای دادند نه به عقاید مذهبی من، لذا از استعداد بنده استفاده کرده و بنده را نیز تحت کنترل و نظارت دارند تا مبادا احمال کاری کنم، سیاسی بازی کنم و لذا آمریکا و خیلی از کشورهای اروپایی خیلی خوب توانستند به مدارج بزرگ علمی و پیشرفت برسند اما در کشور ما هنوز جامعه شناسی بر پایه اصول علمی قران و سنت پیامبر حاکم نیست. حضرت امام حسین(ع) فرمود، اگر دین نداری حداقل آزاده باش، اما ما دنبال تفرق هستیم... همه ما انسانیم نیاز به کمک داریم. اگر کسی عقیده دینی ما را ندارد اما خیلی چیزهای خوبی دارد که می توان از او استفاده کرد نمی توان او را طرد نمود. هیچ کسی را به زور مسلمان نمی کنند با محبت و احترام می توان فردی را به خود و اعتقادات خود جذب نمود.

بنده یک مهمی را از قلم انداختم: حمان کسانیکه ما حاضریم تا آنها وارد شورا شوند در شهرهای مختلف و بعضاً صدها میلیون تومان بابت این کار هزینه می کنند، سئوال کنید که حقوق ماهانه این افراد چقدر هست و چطوری صدها میلیون هزینه را بایستی دربیارند. اساس کار ایراد دارد. شما روی جزئیات صحبت می کنید، خیلی پرت هستیم از نگاه مدیریتی و انسان شناسی و نمی دونیم ارزش یک انسان برای یک کار مدیریتی چیست. ما با همین حرف ها و تعصبات خشک، کشور را به عقب فرستادیم. مدیریت، یعنی هوش یعنی اجرای برنامه بر اساس زمانبندی بدون هیچ سوء استفاده، چه کسی این را رصد می کند، مکتب، دین، مذهب به هیچ وجه!! چطور یک پذشک مسیحی آمریکایی روی یک مریض ایرانی با دقت هر چه تمامتر انجام وظیفه می کند، چرا؟ به خدا خیلی حرف های عقب مانده زده می شود. برای بنده که شیعه و دارای مدارج علمی هستم ناراحت کننده است. شما کاری به شیعه بودن، کرد بودن، فارس یا عرب بودن نداشته باش، همه ایرانی هستیم و برای ایران می میریم و هر کسی غیر از این عمل کرد، شناسایی کن و رد صلاحیت بده، فرقی ندارد که آن شیعه باشد یا مسیحی و ...

صورت مسأله عجالتا این است که فقهای شورای نگهبان بر اساس اصل ۴ که از مهم‌ترین اصول قانون اساسی است نظر قانونی و رسمی خود را اعلام کرده اند ولی وزارت کشور و مجلس شورای اسلامی رسماً و عملاً از آن تخلف کرده و این مشکلات را ایجاد کرده اند.

مجلس در راس امور است(خمینی کبیر)

سلام. جهان از شما بعیده که برخی نظرات را منعکس نمیکنی چرا نظرات آگاهی بخش را منعکس نمیکنی.پ
در همین رابطه من نظری گذاشتم ولی خبری ازش نیست چرا؟

استنادی که به بخشی از کلام امام راحل (ره) در منشور برادری شده است ، نابجاست
امام همان طور که از فرمایشات بعدیشان هم پیداست ، نیاز فقیه به داشتن دید سیاسی و اجتماعی را منظور نظر داشته اند
نه لزوم توضیح اقناعی به جامعه
توضیح اقناعی برای مسلمان معتقد به اسلام و حکیمانه بودن دستورهای الهی ساده است
چرا که فرد دارنده اعتقاد به حکمت مطلق الهی جاهی برای اعتراض به حکم خدا نمی بیند
و البته بیان پاره ای از حکمتها ، به معنای محوریت آنها نسبت به احکام نیست تا در صورت فقدان حکمت مصرح ، حکم هم تغییر کند
ای بسا حکمتهای دیگری باشد که بیان نشده باشد
لازمه اعتقاد به حکیمانه بودن احکام الهی ، دوام روحیه تسلیم در برابر احکام خداوند است

نفی سبیل قاعده‌ای اسلامی است که هرگونه تسط کفار بر مسلمانان را در هر زمینه‌ای از جمله سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی، جایز نمی‌شمارد.[۱]

از مهمترین آیات قرآنی که بر این اصل دلالت دارد آیهٔ ۱۴۱ سورهٔ نساء است[۲]:

الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا
همان منافقان که در انتظار فرصتند تا اگر فتحی از ناحیه خدا نصیب شما شود خود را از شما دانسته، می گویند: مگر مابا شما نبودیم و اگر نصیب کافران شود به آنان می گویند: مگر نبود که ما رهنمودهای خود را به شما قبولاندیم و نمی گذاشتیم به دین مؤمنین بگروید، ولی خدا در قیامت بین شما حکم خواهد کرد و خدا تا ابد اجازه نداده که کافران کمترین تسلطی بر مومنان داشته باشند[۳]


۱ - حسین رحمانی. «قاعده نفی سبیل از منظر فریقین». پایگاه حوزه، تابستان ۱۳۸۲. بازبینی‌شده در ۱۴ آذر ۱۳۹۰.
۲ - «آیه نفی سبیل». ویکی‌فقه. بازبینی‌شده در ۱۴ آذر ۱۳۹۰.
۳ - علامه طباطبایی. «تفسیر المیزان». ایگاه اطلاع رسانی غدیر. بازبینی‌شده در ۱۴ آذر ۱۳۹۰.
کتاب «قاعده منع استیلای کفار بر مسلمانان»نوشته محمد اسعدی دانش آموخته حوزه علمیه قم منبع جامعی برای این موضوع است.

« 2 ـ در حکومت اسلامی به مفهوم دولت ـ ملت و کشور ـ ملت طبق اعلام صریح مقام معظم رهبری ارکان آن باید از تبعیض جلوگیری کنند و آنجا که تفاوت گزاری لازم است از مجرای قانون ساری و جاری شود. نمی‌توان حکومت ملی داشت اما فرصت‌های اجتماعی برابر در آن نباشد. خوشبختانه باید افتخار نمود قانون اساسی ما براساس فقه پویا و محکم تشیع این مسئله را حل نموده است. بنابراین اختلافات فقهی در حوزه حکومت با فصل‌الخطابی قانون اساسی یا ولایت مطلقه فقیه باید به سرانجام و یگانگی برسد. »

همان طور که آقای حجاریان می دانند ، آن تبعیضی محکوم و نادرست است ، که ناروا باشد
قانون اساسی هم در بند ۹ اصل سوم وظیفه دولت را رفع چنین تبعیضهایی قرار داده است

اما ندادن حق ورود به حیطه مدیریتی و سیاسی مسلمانان ، یک اصل و قاعده فقهی مبتنی بر آیات و روایات است

در ضمن همین موقعیت سیاسی و اجتماعی ، در خود بدنه اسلامی هم ، در درجه اول ، تشویق به رفتن به سویش ندارد
در واقع سمتها ، به خودی خود ، حتی بالاترینش ، ارزش ذاتی ندارند ، بلکه مورد بی رغبتی اولیای دین هستند
آن چه یک مسلمان را ، ترغیب به عهده داری سمت می کند ، انجام وظیفه و خدمت به جامعه اسلامیست
نه نازیدن به آن سمت
سمت برای مسلمان افتخار آور نیست ، که به عکس ، باریست سنگین که ، باید از خدا استمداد کرد برای به سرمنزل رساندنش
حب جاه و مقام یکی از مواردیست که به شدت در کتب حدیثی و اخلاقی مذمت و نهی شده است
بنا بر این با تعابیری مثل حق و مساوات و ... خیلی شلوغش نکنیم

مدیریت کافر بر مسلم ، گر چه به صورت ضمنی و خیلی جزئی ، نه حق اوست
و نه این که مسلمان و کافر با هم مساوی باشند ، تا بعد بخواهد بر اساس برابری شخصیتی ، موارد مرتبط با آنها هم برابر کنیم
شما اگر مقداری در مورد مسایل حقوقی در رابطه کفار و مسلمانان مثل ارث ، دیه ، قصاص و ... مطالعه می کردید ، هرگز به برابری آنها حکم نمی کردی
برابری همه جا عدالت نیست
پاره ای موارد مصداق روشن ظلم است
و اینجا یکی از موارد مسلم ، قطعی و صد در صد ظلم است
با ادعای عدالت ظلم نکنیم

کفر بزرگترین بزه است
نباید چنین بزهی تشویق شود
آری کافر ذمی در پناه اسلام است
جان ، آبرو و مالش محترم است
اما برابر با مسلمان هرگز

برخی از محبت های ماها
مصداق روشن دشمنیست


بکار بردن تعابیری مثل موحد ، تثبیت کافر بر کفرش هست
و این صداقت نیست
نباید بیماری که مبتلا به مهلک ترین مرض است ، و می تواند ، رفعش کند گفت :
حالت خوب است
حتی غیر صریح
او فردای قیامت می تواند جلوت را بگیرد و بگوید :
چرا باعث شدی من سمت جهنم را بهشت ببینم
مگر تو مسلمان نبودی ؟
مگر تو وظیفه نداشتی بگویی مسیر من مسیر الهی نیست ؟
چرا مرا فریب دادی ؟
مگر تو نمی دانستی که لا مؤثر فی الوجود إلا الله ( در هستی جز خدا موثری وجود ندارد و بدون اذن او نمی تواند منشا اثری باشد ؟ )
پس چرا از ابراز عقیده صحیحت ترسیدی ؟
مگر روزیت از دست خدا بیرون آمده و در دست کفار قرار داده بودند ، که دچار واهمه شدی ؟
....

میزان ، شایستگی و کارامدی افراده نه دین و مذهب و رنگ و نژاد و امثالهم.