محمد سرشار نويسنده و فعال ادبيات در صفحه شخصي‌اش در اينستاگرام نوشته‌است: «نمي‌دانم مرحوم فرج‌الله سلحشور چه روحي را در سريال يوسف پيامبر(ع) دميده كه بعد از 10 سال اينچنين كشور به كشور پيش مي‌رود و به بهانه يوزارسيف، معارف اسلام و انقلاب را گسترش مي‌دهد.»

 

وي در ادامه مي‌نويسد: «ديروز خبر آمد كه ديدن اين سريال، موج دينداري در تاجيكستان را افزايش داده‌است. چند هفته پيش، از يكي از مديران توزيع‌كننده جهاني اين سريال شنيدم كه در يك كشور بزرگ اسلامي (نام محفوظ)، پخش سريال يوسف پيامبر(ع)، رتبه دو رقمي شبكه تلويزيوني پخش‌كننده آن را به پربيننده‌ترين شبكه آن كشور ارتقا داده‌است و چقدر اخبار اينچنيني بسيارند. ما از عالم غيب و علت اصلي اقبال دل‌ها خبر نداريم، اما آنچه از ظواهر امر برمي‌آيد، اين است كه اخلاص اين هنرمند انقلابي مايه بركت سرشار اين اثر هنري فاخر و ماندگار بوده‌است. خوشا به سعادتش». 

 

سريال يوسف پيامبر(ع) مي‌توانست الگويمناسبي براي مديران رسانه ملي به منظور در پيش گرفتن مشي مناسب در سريال‌سازي باشد، اما متأسفانه درس‌هاي اين سريال نتوانست كارايي داشته باشد و همچنان شاهد ساخت و توليد انبوهي از سريال در رسانه ملي هستيم كه در ارتباط برقرار كردن با مخاطب امروز دچار لكنت بسيار هستند. 

 

جدا از جذابيت‌هاي احسن القصص‌بودن، سريال يوسف پيامبر(ع) در اختيار، لحن، زبان قصه‌گويي و تكنيك فيلمنامه تا حد زيادي با اسلوب و شيوه سريال‌هاي كره‌اي و تركيه‌اي تطابق دارد، پرهيز از پيچيدگي داستان در عين وجود گره‌هاي لازم و بيان سرراست داستان جزو اين موارد است؛ تكنيك‌هايي كه در مواجهه با مخاطب بارها جواب داده‌است، ولي هنوز مورد اهتمام مديران سيما نيست. 
 

ديروز خبر رسيد كه كارگردانان مطرح سينما و تلويزيون هركدام مشغول مراحل مختلف نگارش، توليد يا پس از توليد سريال‌هايي تلويزيوني هستند كه از همين حالا از آنها با عنوان جذاب ياد مي‌شود و ادعا مي‌شود كه مي‌توان اين مقطع را دوره‌اي طلايي قلمداد كرد. اينها سخناني است كه حسين كرمي، رئيس مركز امور نمايشي معاونت سيما بر زبان آورده است. 
 

به گفته اين مسئول، هم اكنون حدود 41 سريال در مراحل توليد و پس از توليد قرار دارند و 50 تا 60 سريال مراحل نگارش را مي‌گذرانند. 

 

بايد از مديران سيما سؤال كرد كه براي ارتقاي كيفيت سريال‌هاي سيما در دوره‌اي كه از حالا به عنوان دوره طلايي ياد مي‌شود، دقيقاً چه تمهيداتي در نظر گرفته‌شده و قرار است اين سريال‌ها چه تفاوت‌هايي با آثار گذشته داشته باشند و آيا اساساً كار كارشناسي دقيقي انجام شده كه تعيين كند چه مؤلفه‌هاي داستاني و تكنيك‌هايي سريال‌هاي تركيه‌اي و كره‌اي را براي مخاطب جهاني جذاب كرده و رعايت نكردن چه الگوهايي سبب شده‌است سريال‌هاي ايراني براي مخاطب جذابيت نداشته باشد. 
 

البته بعيد است كه اين تحقيق و پژوهش كه ضرورتي انكارناپذير است، در رسانه ملي انجام شده باشد و احتمالاً دوره طلايي كه با خوش‌خيالي از آن ياد مي‌شود فقط به واسطه تزريق پول در ذهن مديران سيما نقش بسته است؛ پول‌هايي كه قرار است ميان سينماگران تقسيم شود و جذب مخاطب انبوه به دليل ضعف تحقيق و پژوهش همچنان مورد غفلت واقع شده است. متأسفانه رسانه ملي يا از داشتن مراكز تحقيق و پژوهش قوي محروم است يا فعاليت‌هاي فرضي اين مراكز سطحي بوده‌است و به شكل عميق و دقيق انجام نمي‌شود، از جنس و نوع سخنان مديران سيما مي‌توان به اين گزاره دست يافت كه قرار نيست سريال‌هاي ايراني در دوران مثلاً طلايي سازمان حتي به گرد پاي اثري چون يوسف پيامبر(ع) برسد.