پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 25 Apr 2024
 
۰

از دل‌نوشته‌های ما تا شفاعت حسینی

دوشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۱۸:۱۸
کد مطلب: 556007
حسینا! مقتدای من! به شرایط وصیت اجداد طاهرینت وفا نمودی، آنچه از اطاعت را ملزم دانستی ادا کردی، به مسئولیت‌های امامت قیام نمودی، در صبر و مجاهدت همانند مقام نبوت قدم برداشتی، بر عدل و داد و انصاف و قضاوت مصمم بودی،....
از دل‌نوشته‌های ما تا شفاعت حسینی
به گزارش جهان نيوز، «دکتر هادی ابراهیمی»، استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده فلسفه رسانه در یادداشتی که در اختیار ایسنا گذاشته، نوشته است:
عاشورا و تاسوعای حسینی هم گذشت؛ فارغ از اینکه کُلُّ یَومٍ عاشورا وَ کُلُّ اَرضٍ کَربَلا. مگر نه این است که شیعه دل در گرو «زیارت جامعه کبیره» و «زیارت عاشورا» دارد؟ اقیانوسی موّاج از معارف الهی و مضامین عالی در معرفی مقام ائمه علیهم السلام و سالار شهیدان حسین بن علی علیه السلام. آنجایی که علاوه بر آثار سازنده فردی و اجتماعی و بیان مواضع فکری و عقیدتی، خط انحراف را نشانه گرفته است، پس به رغم برخی از ادعاها با عاشورا می‌توان امکان زیست دینی را در دوره مدرن تجربه کرد و این خط بطلانی است بر ادعای روشنفکران خودباخته.

هرچند مشکل ما با مدرنیته و پست مدرنیته در حوزه‌های معرفتی است؛ چون اساس آن بر عقلانیت خودبنیاد است، جریاناتی که دین را مربوط به دوره پیشامدرن می‌داند، در سده‌های اخیر فتحعلی آخوندزاده‌ها و آقاخان کرمانی‌ها در بستر روشنفکری غیردینی بر مراسم عزاداری و سوگواری شیعیان تاخته‌اند و حرمت نگه نداشتند، امروز هم عده‌ای با تحریف مدرن، بنا دارند این حقیقت قدسی و اقدام ملکوتی را همان مفاهیم اصلاحی مورد پیشنهاد لیبرال دموکراسی معرفی کنند، فارغ از اینکه به تعبیر حجت الاسلام میرباقری پیشنهاد لیبرال دموکراسی اصلاح ساختار سیاسی بر محور اومانیسم و انسان‌مداری است که عاشورا هرگز بر آن شکل نگرفته است، اما حقیر در این مقال درصدد تبیین، تحلیل و بررسی این عناوین و موضوعات نیستم؛
در این گفتار ناقص با این قلم ناتوان می‌خواهم با بیانی ساده به دور از بازی با الفاظ و کلمات، شمه‌ای از فضایل و مناقب این حاملان عرش الهی را که باید آنها را مصدّقات پیامبران دانست بازگو کنم؛ اگر بخواهیم در عمق دریای احدیّت و در عرض اقیانوس وحدانیت حق تعالی وارد شویم و در فضای واسعه رحمتش درآییم و در چهره‌مان آثار درخشنده مقام تقرّب نمایان شود؛ چاره‌ای نداریم که به اهل بیت علیهم السلام پناه ببریم، به آنانیکه مقام رسالت دارند و معدن رحمتند، چراغ تاریکی ها، پناهگاه مردم، رهبران امت‌ها، معدن حکمت الهی و ذریه رسول الله هستند؟ راستی! اگر آن صادقان برگزیده، امامان راشد و مقربان متقی شفاعت ما را نکنند، بر ما چه خواهد گذشت؟ نمی دانم با این فراز از دعای ابوحمزه ثمالی چه کنم؟! حتماً دوستان آن را در مناسبت-ها قرائت کرده¬اند، پس بگذارید حقیر هم با شما آن را مرور کنم: ...فَمَالِی لا اَبکی. اَبکی لِخُروجِ نَفسی، اَبکی لِظُلمَة قَبری، اَبکی لِضیقِ لَحَدی... خداوندا پس چرا گریه نکنم؟! گریه می کنم بر جان دادنم، گریه می کنم بر تاریکی قبرم، گریه می کنم بر تنگی لحدم، گریه می‌کنم به سوال نکیر و منکر، گریه می کنم به بیرون آمدنم از قبرم، برهنه و ذلیل با بار سنگین اعمال بر پشتم ...
آری حسینا، مولای من ! بر ما رحم کن آن هنگام که در بستر مرگ افتاده ایم، اقوام و آشنایان و دوستان جنازه مان را حرکت می دهند، پس شفیع ما باش هنگامی که خویشان اطراف جنازه را گرفته و حمل می کنند ، شفاعت کن ما را هنگامی که تک و تنها در قبر به باری تعالی نزدیک می شویم، رحم فرما! به غربتمان در آن سرای جدید، اگر لغزش هایمان نادیده گرفته نشود به چه کسی پناه ببریم؟ اینجاست ! که باید گفت: اهل بیت علیهم السلام و مولایمان حسین شاهدان در دار فانی و شفیعان در دار بقا هستند، یعنی هر که به آنان تمسک جست و پناه آورد ایمنی یافت و آنکه با آنان مخالفت و دشمنی کرد در جهنم جای گرفت، پس این درخواست شفاعت ما در همه ی احوالات و امور زندگی بدون حکمت نیست؛ اگر همه ی امور را به اهل بیت علیهم السلام واگذار می کنیم، در برابر آن ها تسلیم هستیم و رأی خود را تابع آن و برای یاری حرم آل الله در زمره مدافعان حرم اعلام آمادگی می کنیم، چرا؟ که می خواهیم با آن ها محشور شویم، در رجعت آن ها باقی بمانیم، در دولت آن هاست که سیادت پیدا می کنیم و در عافیتشان مشرف می شویم تا شاید فردا اگر لایق باشیم چشمانمان به دیدارشان روشن شود.
حسینا! مقتدای من! به شرایط وصیت اجداد طاهرینت وفا نمودی، آنچه از اطاعت را ملزم دانستی ادا کردی، به مسئولیت های امامت قیام نمودی، در صبر و مجاهدت همانند مقام نبوت قدم برداشتی، بر عدل و داد و انصاف و قضاوت مصمم بودی، حجت ها را بر امت با دلیل های صادقانه تمام کردی، زبان شریعت را با حکمتی رسا و موعظه ی نیکو به درگاه خدای متعال به جای آوردی، ماموریت یافتی تا مفاسد را اصلاح کنی، معاند را در هم شکنی و سنت را زنده نمایی، بدعت ها را نابود کنی، اما ما امروز در کدام اردوگاه قرار داریم؟ و این پرسشی است که باید به آن پاسخ دهیم. مولای من! قلم حقیر از ذکر مصائب شما عاجز است،
چاره‌ای نداریم در این تندباد حوادث سهمگین و فتنه آلود روزگار گرد زیارتگاه های شما بگردیم، مشی و سیره شما را مرور کنیم و اگر لایق باشیم ارواح مقدسه‌ی شما را تسلی دهیم و بر این مصیبت های بزرگی که به آستان مقدس شما رسیده و دل‌های شیعیان را جریحه دار و جگرهای آنان را مجروح کرده و در سینه هاشان غصه و اندوه کاشته است بر سر و سینه بزنیم چرا که به تعبیر امام عظیم الشأن انقلاب اسلامی ما ملت گریه سیاسی هستیم. خداوندا تو شاهد باش که ما با دوستان و یاران گذشته حسین بن علی علیه السلام در ریختن خون پیمان شکنان و تجاوزگران و از دین بیرون رفتگان شریک هستیم در کربلای حسینی با نیت ها و دل هایمان پس اگر لایق باشیم.
ما را با سکولاریسم سیاسی کاری نیست، چرا که حسین اَسیرُ الکُرَبات و قَتیلُ العَبَرات است ، او میراث دار پیامبران بود، اگر حسین را کلمه تقوا، نشانه هدایت ، رشته محکم و حجت بر اهل دنیا خطاب نکنیم؟ پس چه باید بگوییم؟ مگر نه این است که ما به محسن حججی ها، بلباسی ها، تقوی ها، زارعی ها و مرادی ها به مثابه حسین علیه السلام و رجعتش ایمان داریم! بدون تردید عاقبت اعمال ما و قلوب همه سوگواران حسینی تسلیم مقام سیدالشهداء است، پس سلام دهیم: برحضرت ابوالفضل العباس، علی اکبر، حر بن یزید ریاحی، زهیر بن قین، حبیب فرزند محرم، مسلم فرزند عوسجه، عبدالله فرزند عمیر، نافع فرزند هلال، جون غلام ابوذر غفاری، بر حنظله فرزند سعد شیبانی، بر عابس فرزند شیب شاکری، بر حسان فرزند حارث، بر زهیر فرزند سیار ... و امروز بر باکری ها ، حاج همت ها، زین الدین ها ، همدانی ها، طهرانی مقدم ها، کاظمی ها، بروجردی ها، طوسی ها، ابوعمارها و حاج حسین بصیرها ...
برادرم ! ما حسین بن علی را حبیب و سفیر خدا، خزانه دار کتاب مسطور، وارث تورات و انجیل و زبور، کشتی نجات، استوانه دین، کهف حصین، مخزن علم و موضع سرّ خدا میدانیم پس از خدا بخواهیم به برکت این اشک ریختن ها، سینه زدن ها و عزاداری ها هم به ما بصیرت دهد و هم رزقمان را به حقش پربرکت، زندگیمان را پایدار و عزاداری هایمان را مقبول و ما را در زمره یاران حسین بن علی علیه السلام و امام خامنه ای عزیز در عصر حاضر قرار دهد.
پس سلام بر حسین و سلام بر ارواحی که در آستانش آرمیدند و در جوارش اقامت نمودند و پایان سخن اینکه یا ولی الله الاعظم حضرت بقیة الله ! ما نیک می دانیم حجت و مشیّت، قدرت و برهان، حرکت و قوت مختص توست، تویی هادی مهدی، قیام کننده برای رهبری، راضی و پسندیده، صابر و کوشا، پس خدایا یقین را از ما به واسطه طولانی شدن غیبتش سلب نکن، قلوب‌مان را از ریا پاک کن و عشق و ارادتمان به آن حضرت را در مفصلهایمان جاری فرما و توفیقمان ده تا همراه آن امام منتظر هادی از آل محمد از خون خواهان باشیم.

منبع:ایسنا
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *