آیت‌الله صافی گلپایگانی:
یکی از مظاهر قوت ایمان پیغمبر(ص)/«آیه مباهله» اعلان جلالت مقام پنج تن آل عبا است
جمعه ۲۴ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۵۱
کد مطلب: 549483
- غسل
- روزه
- دو رکعت نماز؛ مانند نماز روز عید غدیر است، در هر رکعت، یک مرتبه سوره «حمد» و 10 مرتبه سوره «توحید»، 10 مرتبه «آیة الکرسى» و 10 مرتبه سوره «قدر» خوانده مى‌شود و بهتر است، پیش از اذان ظهر ادا شود، همچنین روایت شده است که نمازگزار بعد از نماز 70مرتبه استغفار کند.
- دعای مخصوص این روز که به دعای مباهله معروف است و شبیه دعای سحر ماه رمضان می‌باشد.
- خواندن زیارت امیرالمؤمنین(ع) و زیارت جامعه
- احسان به فقرا و محرومان
*یکی از مظاهر قوت ایمان پیغمبر(ص)/«آیه مباهله» اعلان جلالت مقام پنج تن آل عبا است
آیت‌الله العظمی لطف‌الله صافی گلپایگانی از مراجع عظام تقلید در کتاب «پرتوی از عظمت امام حسین(ع)» درباره روز مباهله اینچنین می‌نویسند:
«فَمَنْ حاجَّک فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْانَدْعُ اَبْناءَنا وَ اَبْناءَکمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکمْ وَ اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّه عَلَی الْکاذِبینَ»
از مظاهر و دلایل قوت ایمان پیغمبر(ص) به رسالتش داستان مباهله است، زیرا پیشنهاد مباهله از طرف آن حضرت اگر مؤمن به دعوت خود نبود، یک انتحار واقعی و دادن سند بطلان دعوت به دست دشمن بود؛ چون حال از دو قسم بیرون نبود، یا نفرین نصارای نجران در حق آن جناب مستجاب میشد، و یا آنکه نه نفرین نصاری و نه نفرین پیغمبر(ص) به آنها مستجاب میگشت که در هر دو صورت بطلان ادعای آن حضرت آشکار میگشت.
و هیچ خردمندی که مدعی نبوت باشد، چنین پیشنهادی نداده و سند بطلان دعوای خود را به دست مردم نخواهد داد مگر آنکه صد در صد اطمینان به استجابت دعای خود و هلاکت دشمن داشته باشد و پیغمبر اکرم(ص) چون یقین جزمی به صحت رسالت و استجابت دعای خود و نابودی دشمن در صورت مباهله داشت با کمال شجاعت و صراحت پیشنهاد مباهله داد.
شرکت‌دادن علی و حسن و حسین و فاطمه زهرا علیهم‌السلام در مباهله که به تعیین و امر خداوند بود نیز دلیل بر این است که این چهار نور مقدس که با پیغمبر در مباهله حاضر شدند، شایستهترین و گرامیترین خلق نزد خدا و عزیزترین همه نزد پیغمبر خدا بودهاند.
«آیه مباهله» اعلان جلالت مقام و تقرب خاص آنها به خداوند متعال است. جریان مباهله را مفسران بزرگ و محدثان و مورخان در کتاب‌های تفسیر و حدیث و تاریخ نقل کردهاند و از اینکه مصادر و مدارک آن را نشان بدهیم بینیازیم. اما در عین حال چندین کتاب را نام میبریم تا هرکس خواست مراجعه کند:
تفسیر طبری، بیضاوی، نیشابوری، کشاف، الدرالمنثور، اسباب النزول واحدی، اکلیل سیوطی، مصابیح السنة، سنن ترمذی و کتب دیگر.
