مدیریت زنان و راهی که باید رفت

يکشنبه ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۴۶

کد مطلب: 546754

ما اگر مایل هستیم که عرصه اشتغال را در رده‌های مدیریتی کلان به زنان اختصاص دهیم، نیاز به یک الگوی مناسب داریم. این راه را به‌ویژه کشورهای مسلمان آسیای جنوب شرقی رفته‌اند و مناسب است که ما نیز از آنها الگوبرداری کنیم.

به گزارش جهان نيوز به نقل از فرهیختگان، بحث سهم 30 درصدی زنان در عرصه مدیریت برای توسعه پایدار کشور از جمله مصوبات قابل‌توجه شورای عالی اداری است، با وجود این اکنون یک محاسبه آماری دقیق درخصوص میزان حضور زنان در مناصب اداری وجود ندارد. محاسبات آماری دقیق جنسیتی یک ضرورت است، ولی در حوزه‌هایی چون اشتغال، مشارکت و... آمار دقیق و موثقی از حضور زنان در دست نیست. آمار و ارقام کنونی در مواردی که از یک وزارتخانه به وزارتخانه دیگر اعلام می‌شود، نوسان دارد و یکی از وظایف همه دستگاه‌ها از جمله مجلس آن است که از مرکز آمار مطالبه کنند که یک آمار موثق و دقیق در این خصوص اعلام کند.

گذشته از آن در خصوص علل کاستی‌ها در این زمینه باید گفت که ما یک توسعه ناموزون و نامتوازن را در کشور تجربه کردیم که علت این عدم توازن، فقدان یا کاستی در منابع نبود، بلکه این موضوع ریشه در عدم بهره‌گیری مناسب از منابع داشت. ما باید متوجه باشیم که زنان گذشته از آنکه نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، یک منبع انسانی غیرقابل چشم‌پوشی هستند. در همه دنیا منبع انسانی آموزش‌دیده و توانمند به‌عنوان یک سرمایه محسوب می‌شود و این در حالی است که در ایران همچنان نفت منبع اصلی به شمار می‌آید. زنان بخش مهمی از منبع انسانی هستند و بر این اساس امیدواریم که در اولویت قرار گرفتن در پست‌هایی باشند که توانایی مدیریت آنها را دارند.

ما اگر مایل هستیم که عرصه اشتغال را در رده‌های مدیریتی کلان به زنان اختصاص دهیم، نیاز به یک الگوی مناسب داریم. این راه را به‌ویژه کشورهای مسلمان آسیای جنوب شرقی رفته‌اند و مناسب است که ما نیز از آنها الگوبرداری کنیم. البته اصراری بر پیاده‌سازی این الگوها به صورت گام به گام و بدون تغییر نیست، بلکه مطلوب آن است که این الگوها بومی‌سازی شده و راهکارهای مناسب انتخاب و عملیاتی شوند.

درخصوص علل فاصله وضع موجود و وضع مطلوب نیز نباید از نظر دور داشت که راهی طولانی در پیش داریم. حدود سه ماه از ابلاغ برنامه ششم توسعه که مقوله عدالت جنسیتی نیز در آن لحاظ شده گذشته و مصوبه شورای عالی اداری نیز جزء آخرین مصوبات دولت یازدهم بود که زمان زیادی از تصویب آن نگذشته است. این مصوبات عمری کوتاه دارند.
سهم زنان در مدیریت کلان تا حد زیادی در تهران رعایت شده که نمود آن را می‌توان در شورای شهر و نیز کرسی‌های نمایندگی مجلس مشاهده کرد. تهران یک الگو برای سایر شهرهاست وامید آن است که این روند متوقف به یک مقطع نبوده و اعتماد به زنان به یک جریان اجتماعی تبدیل شود.

دولت باید تلاش کند که به مطالبات اجتماعی در این خصوص جامه عمل بپوشاند و تلاش کند تا خود رأسا این موضوع را به پیش برد. نگارنده به‌عنوان یک عضو کمیسیون فرهنگی تصریح می‌کند که دولت، جایگاه مرجع را داشته و تلاش مجلس نیز آن است که همراه با دولت این موضوع را پیش ببرد، لذا این انتظار وجود دارد که رئیس‌جمهور به مر قانون برنامه ششم توسعه و مصوبه شورای عالی اداری در این خصوص عمل کند و باید اذعان داشت چنانچه دولت این‌گونه عمل کند، گام بسیار مهمی را در مسیری که کشورهای در حال پیشرفت 30،20 سال قبل شروع کردند، خواهد برداشت.