چه باید کرد؟ /در آستانه دولت جدید

آنچه که سیستم نظام مردم سالاری دینی حکم می‌کند، ارائه خدمات به مردم خصوصا اقشار آسیب­‌پذیر که ولی‌­نعمتان حکومت هستند، متبلور می­‌گردد.

واقعا شرایط اقتصادی، امور معیشت، اشتغال و... تغییر نمی­‌کند الا اینکه تولید به هر قیمتی در ریل خود قرار گیرد، بزرگترین وظیفه دولت با تاکید جدی مقامات مسئول عالی­رتبه، روش عقلانی، وظیفه ذاتی هر متولی تسهیل روند زندگی مردم است.

اولویت بهبود معیشت اصلی ترین خواسته بحق این مردم فداکار است، که به انحای گوناگون بیان و هشدار داده شده است ولی تاکنون پاسخی درخور، دریافت نکرده و مردم به اساس کار خدمات مسئولین خدای ناکرده تردید جدی پیدا کنند.

نگاه خدمت رسانی با نگاه منابع فردی هنوز در عمده ­ترین تشکیلات و پست های مدیریتی به نحوی شایسته تبیین نگردیده است.آیا می توان همزمان منافع شخصی را با منافع عمومی توامان اداره و مدیریت نمود؟
هنوز تفکیک این دو مقوله در کار عمومی مردمی صورت نپذیرفته است و بعضا مسئولی یافت می­ شود که در مدت زمان تصدی منافع شخصی و گروهی خود را ترچیح داده  و فکر می­‌کند اگر این فرصت از دست برود دستش خالی و فرصت مغتنم از بین رفته است؟چاره کار چیست؟

به نظر می­‌رسد که نکاتی در این زمینه قابل بحث است که فقط به عناوین آنها در این یادداشت مختصر، اشاره می­‌شود:

عزل و نصب مدیران همانطور که در منابع ما آمده است از اساسی ترین تصمیم مدیران مافوق است که شرط امانت باید به درستی ارزیابی شود، باید شرط امانت و تخصص آنطور که تاکید شده است احراز شود.

از همه اصول مدیریت که به تفصیل در کتب مدیریت پرداخته شده است، انتظار اینست که این یک اصل از اصول مدیریت که همان عزل و نصب مدیران است را برای رضای خدا بدرستی رعایت نمایند و مسئول نظارت با بازرسی بر این امر باید نظارت جدی کند نه اینکه کار از کار گذشته باشد و خسارت‌های سنگین واقع شده باشد و بعدا بازرسی و نظارت بخواهد بررسی کند.

مدیریت را یک کار بسیار حساس و اساسی بدانیم و فکر نکنیم هرکسی این شرایط را به آسانی دارا است، تخصص به تنهایی، اعتقاد به تنهایی، امانت به تنهایی و... کافی نیست شخص مدیر باید مجموعه­‌ای از تجربه، تخصص، هنر، اعتقاد، امانت­داری در فعالیت های جمعی، باهوش و فهم مناسب را دارا باشد، چرا به راحتی آب خوردن مدیران نصب می­‌گردند و تحقق این شرایط سنگین بعضا صورت نمی‌­پذیرد؟
همه جریانها و گروهها، احزاب، تشکل های جمعی، مدیران، دست­اندرکاران موجود کشور یکبار هم که شده باهم قراربگذارند که با همه سلائق و باورهای مختلف، گرایش‌های سیاسی، آتش بس واقعی برای جلوگیری از ایجاد اختلاف و تخریب و زیرسوال بردن یکدیگر دست بردارند و جامعه کاری فقط برای خدمت به مردم را به منصه ظهور بگذارند؟

آیا ما توانایی یک هماهنگی برای یک مدت محدود در بین نیروهای داخلی کشور را نداریم؟
آیا کسی نیست که بتواند این صحنه واقعی خدمت رسانی را بدور از جاروجنجال های سیاسی فقط برای خدمت به مردم فراهم کند؟

آیا نخبگان و اندیشمندان و اساتید و مدرسین و مدیران دولت نمی‌­توانند طعم شیرین این هماهنگی را در ذائقه مردم ایجاد کنند؟

به نظر می­‌رسد با شروع کار دولت جدید که فرصت خوبی است با برنامه و مدیریت  هر چه زودتر این امر مهم اما مشکل ­گشا توسط دلسوزان و دست اندرکاران فراهم آید و اگر لازم است برای بحث رسانه‌­ای و نظرخواهی اجرائی برای آمادگی عملیاتی طرح گردد و راهکار های عملی آن بسرعت آماده شود.

امیداست که این موضوعات فورا در دستور کار نویسندگان، صاحب­نظران، دلسوزان، رسانه های جمعی، صداوسیما، مدیران دولتی و مدیران لایق جامعه که جایشان در بعضی از پستها خالی است قرار گیرد و نارسائی‌ها و کاستی های آن برطرف شود.

ناگفته پیداست که این دوره چهارساله بمثابه چهارسال قبل اگر به فکر جدی طرح فوق در جهت اهداف اقتصاد مقاومتی نباشیم می گذرد و مردم شایسته خدمت بهره ای آنچنان نخواهند برد و همه انرژی و زمان و منابع هنگفت کشور بدون کارآمدی خاص هزینه خواهد شد.