جروبحث زیاد بود اما کسی نمی فهمید
محمودی:بارهابه معروف گفتم چرا پاس نمی‌دهی
سه شنبه ۲۴ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۸:۰۷
کد مطلب: 541504
با شهرام محمودی که در ۲۹ سالگی به فکر خداحافظی از تیم ملی افتاده و در این تابستان نمایش همبازیان سابقش را از تلویزیون تماشا کرد، دقایقی همکلام شدیم. مشروح صحبت های وی درباره مسائل باشگاهی، شخصی و ملی در گفت و گو با خبرنگار "ورزش سه" را می خوانید.
وضع مصدومیتم بهتر است
خدا را شکر وضعیتم بهتر است و خودم تمرینات انفرادی را دنبال می کنم. سعی کردم در این چند ماه استراحت به درمان مصدومیتم بپردازم و برای بازگشت به میادین آماده شوم. با بانک سرمایه برای فصل جدید قرارداد دارم و از چند هفته دیگر تمرینات ما برای حضور در فصل جدید آغاز خواهد شد.
سرمایه از حیثیت ایران دفاع می کند
باید تا چند ماه دیگر همراه با بانک سرمایه در رقابت های باشگاه های جهان شرکت کنیم اما صحبت کردن از رفتن روی سکو از الان منطقی نیست. کسب عنوان در مسابقاتی که تمام قهرمانان قاره ها حضور دارند، خیلی سخت است اما ایران هم همواره جزو مدعیان بوده است. بعد از بازگشت بازیکنان ملی تمرینات ما برای لیگ آغاز می شود و در آذرماه باید در باشگاه های جهان شرکت کنیم. برخلاف سال های گذشته تیم های بیشتری در این دوره شرکت می کنند و ما هم تمام تلاش خود را می کنیم که بهترین نتیجه را بگیریم و از آبرو و حیثیت والیبال ایران دفاع کنیم.
تماشای مسابقات از تلویزیون برایم سخت است
اینکه بعد از چند سال حضور مداوم در تیم ملی امسال مسابقات را از تلویزیون تماشا کردم، خیلی سخت بود. به هر حال با وضعیتی که داشتم، چاره ای نبود و کم کم به این وضعیت عادت می کنم. البته در بازی های لیگ جهانی به سالن هم رفتم و بچه ها را تشویق کردم و از موفقیت آنها در مسابقات انتخابی قهرمانی جهان در اردبیل هم خوشحال شدم.
شاید کولاکوویچ مرا نخواهد!
فعلا راجع به بازگشت به تیم ملی صحبت خاصی نمی کنم چون مسابقات امسال نیز تقریبا به پایان رسیده و لیگ را پیش رو داریم. در پایان لیگ تصمیم می گیرم که به تیم ملی برگردم یا نه چون باید وضعیتم را بررسی کنم. اگر شرایطم مناسب بود حتما علاقه دارم دوباره در تیم ملی بازی کنم، اگر نه که برای همیشه خداحافظی می کنم. در ضمن این نکته را هم باید بگویم که شاید کادرفنی مرا برای سال آینده نخواهد و اصلا به کار کولاکوویچ نیایم.
افت تیم ملی را قبول دارم
حقیقت این است که امسال تیم ملی شادابی همیشگی را نداشت و بازی های خوبی را در لیگ جهانی از تیم ملی ندیدیم. به هر حال اتفاقی بود که افتاد اما به نظرم دلایلی هم داشت. خیلی از بازیکنان قبل از شروع مسابقات مصدوم شدند و اتفاقات عجیبی رخ داد. با این حال اگر کمی هم شانس با ایران یار بود، می توانستیم به مرحله نهایی لیگ جهانی هم برسیم.
جالی خالی خودم را دیدم
اینکه خیلی ها گفته اند اگر شهرام محمودی بود تیم ملی نتیجه بهتری می گرفت نظر لطف مردم به من است. همانطور که مردم این تصور را می کنند، شاید من هم در برخی مواقع چنین حسی داشتم و جالی خالی خودم را دیدم چون امیر غفور تنها بود و با توجه به مصدومیت های قبلی که داشت، از آمادگی کامل دور بود. با این حال او کم نگذاشت و با تمام توانش برای موفقیت تیم ملی جنگید.
این خداحافظی حق عادل غلامی نیست
به نظرم موضوع عادل غلامی بزرگنمایی شد و می شد با کدخدامنشی آن را حل کرد. شاید بارها در این سال ها پیش آمده که در تیم ملی جروبحث پیش آمده بود اما چیزی به بیرون درز نمی کرد. هر فردی در خانواده اش با برادر و خواهرش دعوایش می شود و تیم ملی والیبال هم یک خانواده است. با عادل غلامی صحبت کردم و او می گفت آن روز به خاطر اتفاقی بیرون از والیبال ناراحت و عصبانی بوده است. البته همیشه این اتفاق رخ می دهد که سرعتی زن های والیبال به خاطر تعویضشان ناراحت می شوند و سر هم غر می زنند. شاید من هم بارها در تیم ملی به معروف گفتم چرا پاس نمی دهی. به هر حال باید بدانیم غلامی برای تیم ملی زحمات زیادی کشیده و اینطور کنار گذاشتن او اصلا قشنگ نیست. در ضمن آنقدر شهامت داشت که رفت و عذرخواهی کرد. نمی دانم اینگونه برخورد با عادل از کجا نشات می گیرد اما باید به تصمیم سرمربی چه درست و چه اشتباه احترام بگذاریم و امیدوار باشیم سال آینده عادل به تیم ملی برگردد.
نمی توانیم همیشه در اوج باشیم
همانطور که در چند روز اخیر همه دیدند والیبال ایران خودش را از آسیا جدا کرده و به راحتی تیم هایی چون چین و کره جنوبی را از پیش رو برمی دارد. در سطح جهان من فکر می کنم امسال زمان زیادی برای هماهنگی تیم نبود و طبیعی است که افت داشته باشیم. نمی توانیم انتظار داشته باشیم که تیم ملی همیشه در اوج باشد چون این اتفاق برای تمام تیم های جهان رخ می دهد و غیرطبیعی نیست. کولاکوویچ هم در مصاحبه هایش گفته که نمی تواند در بازی های حساس به جوان ها میدان بدهد چون ما پتانسیل کشورهای دیگر را در بحث بازیکن نداریم.
در تیم ملی هیچ حقوقی در کار نیست
به نظرم نباید بحث والیبال باشگاهی و ملی را با هم مقایسه کنیم چون از هم متفاوت است. در باشگاه متعهد هستی و پول قراردادت را دریافت می کنی اما در تیم ملی ۶، ۷ ماه خبری از پول نیست. حتی ملی پوشان والیبال برخلاف خیلی از رشته های دیگر حقوق ماهیانه ندارند و در خیلی از سفرها پول تو جیبی هم نمی گیرند.
ژاپن و چین بیشتر پول می دهند
اگر بخواهیم قرارداد بازیکنان ایرانی با تیم های دیگر آسیایی را هم مقایسه کنید، ما در رده های اول نیستیم. در همین ژاپن و چین که والیبالشان از ما عقب افتاده، برخی بازیکنان قراردادهای یک میلیون دلاری یعنی ۴ میلیارد تومانی می بندند. اروپایی ها نیز خوب پول می دهند اما کار بازیکنان ایرانی آنجا سخت است چون باید چند سال خودشان را جا بیاندازند و بعد قرارداد کلان امضا کنند. برخی این ریسک را می کنند و برخی هم نه. من بارها از ایتالیا پیشنهاد داشتم اما به خاطر وابستگی به خانواده و همچنین مسائل مالی نتوانستم بروم.
قرارداد ۲ میلیاردی شوخی است
حرف زدن از قرارداد بالای ۲ میلیارد برای والیبالیست ها شوخی است. نمی گویم قرارداد ما پایین است اما نهایتا کمی بیشتر از یک میلیارد بگیریم که آن هم تعداد چنین بازیکنانی محدود است. ما از خدا می خواهیم که ۲ میلیارد پول بگیریم اما باشگاه ها چنین پول هایی نمی دهند. در ضمن از همین قراردادی که می بندیم، ۲۰ درصد مالیات می دهند و ۱۰ درصد نیز فدراسیون می گیرد و در مجموع ۷۰ درصد به ما می رسد.
منبع:ورزش3
