حجم نقدینگی به 1264هزار میلیارد تومان رسید

اگر حدود هشت درصد این نقدینگی که حدود ۲۵ میلیارد دلار می شود جذب توسعه ی صنعت نفت گردد، هیچ نیازی به پول خارجی ها برای توسعه ی این صنعت نیست. در مقابل همان مقداری که خارجی ها منفعت از این سرمایه گذاری می خواهند به مردم خودمان می رسد. مثلا توتال از یک سرمایه گذاری ۵ میلیارد دلاری، ۱۲ میلیارد دلار می برد. این ۱۲ میلیارد دلار با قیمت همان روز است، یعنی ممکن است چهار سال دیگر قیمت دلار شش هزار تومان باشد یا قیمت دلار ۱۲ سال دیگر مثلا ۱۵ هزار تومان باشد. بنابراین با همین فرمولی که با خارجی ها شریک می شویم با مردم خودمان شریک شویم.
خدمات فنی هم می تواند توسط شرکت های داخلی و خارجی خریداری شود ولی بخاطر فاینانس شرکت های نفتی مجبور نیستیم منافع کشور را برای سال های طولانی به بیگانگان بفروشیم و کل مدیریت پروژه را به اجانب بسپاریم.
صنعت نفت ایران در طول ده سال آینده نیاز به دویست میلیارد دلار سرمایه گذاری دارد که با مدیریتی صحیح می شود این سرمایه را از محل نقدینگی مردم تامین کرد.
با این اقدام هم کمترین ارض از کشور خارج می شود و هم تورم کنترل می گردد.