احسان علیخانی به یک شاهکار دست زده است. تا این لحظه ده میلیارد تومان برای آزادسازی زندانیان جمع شده است. با مرور ساختاری ماه عسل، 9 نکته قابل تأمل قابل دریافت است.

گروه فرهنگی جهان نیوز، سید مهدی سیدی: حتما احسان علیخانی را می شناسید. مجری آشنای تلویزیون و پای ثابت «ماه عسل» که در کنداکتور رمضانی شبکه سه، جاگیر شده است. اینبار علیخانی به یک شاهکار متفاوت دست زده است. او از بینندگان خواسته برای آزادسازی زندانیان جرایم غیرعمد، دست به جیب شده و مبالغی پرداخت کنند. تا این لحظه، 10 میلیارد تومان، گردآوری شده و با همکاری قوه قضائیه و طی مراحل قانونی، هزار نفر زندانی آزاد شده اند. همزمان بینندگان این برنامه با مشارکت در طرح محسنین، سرپرستی 400 هزار نفر کودک بی سرپرست را به عهده گرفته اند.

در این خصوص نکاتی قابل ذکر است.
1.  برنامه ماه عسل با سابقه ده ساله، یکی از برنامه های تراز رسانه ملی است که توانسته به دام تکرار گرفتار نشده و خاصیت و منفعت های اجتماعی ویژه ای برای خود دست و پا کند.

2.  حضور خاص «علیخانی» که سالی یکبار خود را در یک پروژه جدی تلویزیونی درگیر می کند، همراه با ویژگی های شخصیتی و اجراء پرتحرک او، از امتیازات این برنامه و رمزهای موفقیت آن است. این در حالی است که شبکه های تلویزیونی غالبا به صورت جدی از فقر مجری رنج می برند.

3.  ماه عسل توانسته خود را در برابر تکانه های محیطی و آزار رسانی های رسانه ای مرسوم حفظ کرده و حتی در میان امواج جوک های سیاه که با دست های پنهان، تولید انبوه و توزیع می شود، زنده بماند. این مقوله نیز قابل پژوهش و الگوگیری است.

4.  ماه عسل ثابت می کند رسانه با طراحی هوشمندانه می تواند به قدرت تأثیر بالا دست پیدا کرده و با جریان سازی های اجتماعی و ایجاد عزم عمومی، مشکلاتی را در سطح ملی حل و فصل کند. نظایر این اقدام در برنامه خندوانه شبکه نسیم نیز مشاهده می شود. اما مهمتر از سطوح اقدام این برنامه ها، ابعاد فرهنگسازی است که رسانه می تواند با هوشمندی بیشتر به آن ورود کند.

5.  مردم ایران ظرفیت های ناشناخته بسیاری برای حمایت از فعالیت های سازنده اجتماعی دارا هستند. فقط باید ارباب رسانه او را به رسمیت شناخته، صحابی سیاست به او اعتقاد پیدا کرده و گروه های مزاحم، دست از سرش بردارند تا انرژی های نهفته جامعه آزاد شود. اردوهای جهادی، بنگاه های خیریه، حمایت از بیماری های خاص، موقوفه های فراوان و تجمعات انقلابی از این نوع است.

6.  خیلی اوقات نمی شود به عملکرد دولت ها دل بست و از آنان توقع شاهکارهای اجتماعی داشت. حتی گاهی باید از دولت ها خواست تا خرابکاری نکنند و احتمالا پایشان را از کفش مردم بیرون بکشند! اینجاست که استفاده از ظرفیت های مردمی حایز اهمیت می شود تا بتوانند خلأ ناکارآمدی دولت ها را جبران کنند.

7.  همزمان با محاسن برنامه ماه عسل، نقدهای جدی و کارشناسی نسبت به این برنامه وجود دارد. پس رسانه و مدیران این برنامه باید به وضع موجود قانع نشده و برای پرش های بالاتر آماده شوند.

8.  ماه عسل، خودش را به جنس مخاطب نزدیک کرده و از آدم های بالاشهری و ثروتمندان برج نشین فاصله گرفته و سوژه هایش را به متن مردم و زمینه های اصلی زندگی آنان نزدیک کرده است. پرداخت های متفاوت به مسأله طلاق، اعتیاد، خیانت و تجاوز، بزه های اجتماعی، فقر و آسیب های مرسوم از این تبارند.

9.  طبق آمارهای اعلام شده توسط مرکز پژوهش و سنجش افکار صداوسیما به تاریخ دهم اردیبهشت، میزان مراجعه مردم به شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی در موضوع انتخابات رشد داشته و از 67 درصد به 74 درصد رسیده و در مقابل میزان گرایش به تلگرام دو درصد کاهش داشته است. این نشان می دهد تلویزیون به رغم همه اشکالات جدی و مشکلات بنیادین و ساختاری، کماکان زنده و پویا مسیر خود را ادامه می دهد. پس شایسته است منتقدان، به جای غرهای روشنفکری به این حرکت رو به رشد کمک کرده و باری از دوش رسانه بردارند.