تکرار خاطرات شورای شهر اول در شورای پنجم/ روزهای سخت در انتظار اصلاح طلبان در پایتخت
دوشنبه ۱ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۵۹
کد مطلب: 520663
به گزارش جهان نيوز، متاسفانه تبلیغات مسموم و سیاه نمایی های رسانه های حامی دولت و اصلاحات از کارنامه یک دهه ای مدیریت شهری یک فضایی را ایجاد کرده که افکار عمومی از واقعیاتی که در جلوی چشمانشان وجود دارند، منحرف شوند و خود را در دام فریب تبلیغات مسموم قرار دهند.
اصلاح طلبان برای موفقیت لیست خود تا توانستند مدیریت قالیباف را زیر سوال بردند در حالیکه به هیچ وجه درباره جزئیترین مساله شهر یعنی جمع آوری زباله و تبدیل آن به برق و کمپوست اطلاعی نداشتند.
به هر حال لیست اصلاح طلبان با 21 نفر به طور کامل رای آورد و افرادی چون محسن هاشمی، الویری، مسجدجامعی به شورای پنجم تهران راه یافتند. در این بین شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان حتی راه را برای کسانی که در دوره 4 ساله گذشته با تمام توان به سنگ اندازی در مسیر توسعه شهر و سیاه نمایی در مقابل شهردار تهران دست می زدند مانند احمد حکیمی پور و یاشار سلطانی اعتماد نکردند و آنها را در لیست قرار ندادند تا مشخص شود در این دوره همه چیز باید بر اساس میثاق نامه ای جلو برود که اکثریت 21 نفر امضا کرده اند. میثاق نامه محرمانه ای که می توان حدس زد یکی از بندهای آن گوش به فرمان بودن در مقابل تصمیمات پشت پرده اصلاح طلبان است.
شاید شنیدن این خبر در کسی ایجاد تعجب نکند که در اولین اقدام اختلاف شدیدی بین اصلاح طلبان برای انتخاب شهردار تهران به وجود آمده است. نام هایی مانند محسن مهرعلیزاده، پیروز حناچی، عباس آخوندی، محسن هاشمی و صفایی فراهانی و حتی جهانگیری بر روی زبان ها می چرخند. مدعیان شهرداری بسیار زیادند و صندلی جلوس بر مدیریت شهری تنها یک عدد بیشتر نیست!
بهتر است شورای اول شهر تهران را یادآوری کنیم که به مانند همین دوره تمام اعضا اصلاح طلب بودند. در آن دوره اختلافات به حدی زیاد بود که هیچ شهرداری نتوانست بیشتر از یک تا دو سال بر شهر حکمرانی کند و 3 شهردار در طول 3 سال عوض شدند و در نهایت به خاطر حاشیه های فراوان شورای اول توسط وزارت کشور دولت اصلاحات منحل شد. در طول این دوره توسعه و پیشرفت شهر به طور کلی فراموش شده بود و روزنامه های اصلاح طلب از آن به عنوان خودکشی سیاسی یاد می کنند.
حال پس از یک دوره توسعه همه جانبه تهران در دوره مدیریت محمدباقر قالیباف، نوبت اصلاح طلبان رسیده تا مدیریت شهری را در دست گیرند. متاسفانه با وجود آنکه مدیریت قالیباف یکی از درخشانترین دوره های مدیریت شهری تهران در طول تاریخ بلدیه بوده ولی سیاه نمایی از آن همچنان ادامه دارد و اصلاح طلبان آن را به منجلاب و باتلاق تشبیه می کنند!
در حالیکه با یک مقایسه ساده بین قبل از سال 84 و بعد از آن کاملا مشخص می شود که پیشرفت تهران با توسعه زیرساخت های حمل و نقل عمومی، فضای سبز، فرهنگسراها، مددسراها، بزرگراه ها و پل ها، مبلمان بی نظیر شهری و المان ها و ابرپروژه های جدید در یک دهه اخیر ایجاد شده اند.
مدیریت قالیباف یکی از مولفه های اصلی است که حتی برخی از مخالفان وی به آن اذعان دارند ولی در بازی های سیاسی این مدیریت توسعه نگر، قربانی زیاده خواهی ها می شود.
سیستمی که شهردار تهران ایجاد کرده به صورت سلسه مراتبی، منظم و چنان گسترده است که هر گونه خلل و تغییرات وسیع در آن باعث برهم خوردن نظم شهری خواهد شد. ارتباط بین شورایارها، شورای شهر، فرهنگ سراهای محلات و مناطق یک نوع مدیریت اجتماعی ایجاد کرده که شهر بر پایه آن می چرخد. به طور مشخص تحولاتی که قالیباف در تهران ایجاد کرده همچون دوران مدیریت وی در نیروی انتظامی بی سابقه و همراه با ابتکارات جدید بوده که هرگز نمی توان آنها را فراموش کرد.
با این وجود، اصلاح طلبان دوران سختی را دارند چرا که مدیریت آنها با مدیریت جهادی و انقلابی با پشتکار بی نظیر مقایسه خواهد شد. مدیریتی که دفتر کارش تمام سطح تهران بود و در قلب پروژه ها و بحران ها حضور می یافت. در حالیکه اصلاح طلبان دوران کرباسچی را بی نظیر می دانند که بزرگترین پروژه اجرایی در طول 8 سال مدیریت او پروژه نواب بود که تاثیر آن بر بافت شهری بدون هیچ فضای سبزی کاملا مشخص است!
از این رو باید اعتراف کرد که دوران سختی در انتظار شهروندان تهرانی است که توسعه و پیشرفت شهر قربانی بازی های سیاسی شورای یکدست اصلاح طلب خواهد شد و پروژه های بزرگ شهری نیز به تدریج به تعطیلی خواهند گراید.
هرچند در طول 12 سال اخیر بیشتر زیرساخت های شهری به بهره برداری رسیده اند ولی مدیریت شهری به بزرگی تهران نیاز به تجربه و تخصص و یک سیستم کاملا منظبط و متخصص دارد که هرگونه سیاسی بازی و حاشیه سازی برای آن می تواند به بهای گرانی تمام شود.
از این رو در کشاکش انتخاب شهردار جدید، تهران در شهریورماه مدیریت جدیدی را تجربه خواهد کرد که مدعی اند ویرانه تحویل گرفته اند! و به این بهانه تا 4 سال می توانند هر گونه خرابکاری یا ایستایی در توسعه شهر را به گردن مدیریت قبلی بیاندازند.
ولی شهروندان تهرانی تجربه مدیریتی را در 12 سال اخیر دارند که توانسته خدمات بی نظیری را ارائه دهد و چرخ پیشرفت شهر را در اوج تحرم ها همچنان بچرخانند، بنابراین مدیریت جدید شهر تهران کار بسیار سختی در توجیه عملکرد خود خواهد داشت چرا که دوران قبل، دوران کاملا درخشانی بوده که توسعه شهر در مقابل چشمان شهروندان صورت گرفته و امری کاملا مشهود بود.
۲۰
آخوندی بهترین گزینه است...مدیون مردم تهران هستین اگر آخوندی رو که ما چهار سال از نعمت وجودش استفاده کردیم، نذارین در تهران خدمت کنه. رای بالای مردم تهران به جریان دولت، نشان میده که از خدمات این دولت و جناب آخوندی رضایت کامل دارن فلذا باید از وجود ایشان در شهردای استفاده بشه.
اگر افرادی که نام بردید بعنوان شهر دار پایتخت انتخاب شوند در وضعیت شهر تحول خاصی رخ نخواهد داد چون این افراد طی سالهای گذشته در مسئولیتهای خود چندان موفق نبوده اند .مشکل ما سیاسی بودن و باند بازی در واگذاری اینگونه پستهای مهم میباشد . شهر دار انتخابی باید فردی متخصص و خبره در حوزه شهر و شهرسازی با دید و مدیریت امروزی باشد تا بتواند شهر را نجات دهد . تا انجایی که بعد از سی سال فعالیت حرفه ای شناخت پیدا نموده ام در تهران اینگونه افراد بسیار نادر و کم میباشند هر چند که سیاسیون چندان کاری هم با انها ندارند .
شهروندان تهرانی اگر از مدیریت 12 سال اخیر راضی بودند که آقای قالیباف 700 هزار تا رای در تهران نمی آوردند.... تا کی میخواهید بر این موضع اشتباه تان پافشاری کنید... چند انتخابات دیگر را باید ببازید تا در موضع تان تغییر ایجاد کنید... اگر فروش شهر برای ایجاد سریع درآمد به منظور ساخت پروژه های بدون مطالعات کافی اسمش خدمات بی نظیر است امیدواریم مردم تهران هرچه زودتر از این خدمات بینظیر رهایی پیدا کنند
با نظر مخاطب "سرور" موافقم .بهتر است با آنها کاری نداشته باشیم ولی باید توجه کرد پیروزی اصلاح طلبان نتیجه تجربه چندباره شکست های قبلی آنها بوده است و باعث انسجامشان در عین اختلافشان با هم شده است .چیزی که در این چند سال در بین اصولگرایان دیده نشده و یا کمتر دیده شده است . در کنار این مساله موضوع ضعف تبلیغات و مدیریت جنگ روانی که حریف به راه انداخته بود بسیار کارسازتر از حریف اصولگرایش بود. اصولگرایان باید به این اختلافات داخلی در زمینه انتخاب کاندیداهای خود فائق بیایند و به کسانی که مدعی هستند با توجه اعتبارشان در جامعه بها بدهند و افراد ضعیف از لحاظ رای آوری را نسبت به عدم کاندیداتوری یا هماهنگی کامل با کاندید اصلی قانع کنند . وگرنه تمام احزاب و گروه هایی که در این انقلاب نقشی داشته و دارند مسائلی از دولتمردان می دانند و می توانند آنها را مطرح کنند .
