شهید «قامت بیات» در وصیتنامه خود چنین نوشت: در عصر استثنائی و پر مخاطره قرار گرفته‌ام و مسئولیت‌ها بر دوشم سنگینی می‌کند. ما باید در صحنه باشیم، اگر نباشیم شیعه نیستیم.

به گزارش جهان نیوز، «قامت بیات» در سال 1340 در یکی از روستاهای استان زنجان به دنیا آمد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی وارد سپاه شد و با دستور امام خمینی (ره) مبنی بر ختم قائله کردستان، جزو نخستین نفراتی بود که به آنجا اعزام شد.
شهید قامت بیات پس از گذراندن دوره آموزش فرماندهی در پادگان سعدآباد تهران، به عنوان مربی مدتی در سومار به آموزش نیروهای بسیجی پرداخت و به خاطر توانایی‌های مدیریتی‌اش به عنوان نخستین فرمانده از زنجان به منطقه اعزام شد.
وی مهربان و صبور بود و همین خصوصیات زیبای اخلاقی‌اش باعث شده بود از محبوبیت خاصی بین نیروهایش برخوردار باشد. زمانی هم که به مرخصی می‌آمد، بیکار نمی‌نشست و به نقاشی ساختمان می‌پرداخت یا کارگری می‌کرد.
او بارها و بارها در جبهه‌های مختلف حضور داشت و با مسئولیت‌های فرماندهی گروهان و گردان و با شایستگی که از خود نشان داده بود، فرماندهی تیپ «الهادی» لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) به او واگذار شد، او توانست این تیپ را تشکیل و ساماندهی کند.
یکی از دوستان و همرزمان این فرمانده شهید روایت می‌کند: «قامت سر نترسی داشت، این خصوصیت را بارها در او دیده بودم. زمانی که در دارخوئین بودیم با وی تماس گرفتند و گفتند در بخشی از منطقه عملیاتی مین کاشته‌اند که نمی‌توانیم آن را خنثی کنیم. قامات با شنیدن این پیام خودش را به منطقه رساند و با جسارت تمام مین‌ها را خنثی کرد».
قامت سرانجام در 18 بهمن سال 1361 هنگام ماموریت شناسایی در عملیات «والفجر مقدماتی» در  سن 21 سالگی به شهادت رسید.
شهید قامت بیات در وصیتنامه‌اش چنین زیبا و عمیق نوشته است: «من پاسدار و وارث خون‌بهای پانزده قرن خط سرخ شهادتم، در عصر استثنائی و پر مخاطره قرار گرفته‌ام و مسئولیت‌ها بر دوشم سنگینی می‌کند. ما باید در صحنه باشیم، اگر نباشیم شیعه نیستیم».

منبع: دفاع پرس