عید اگر عید واقعی باشد، رقص و معصیت ندارد
سه شنبه ۸ فروردين ۱۳۹۶ ساعت ۰۳:۰۷
کد مطلب: 508958
«...ازدواج يک راه جديدي به روي خدا و بابي از دين است که «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِينِه». معني ازدواج فقط اين نيست که فرد از غريزه نجات پيدا کرده، بلکه بابي از بندگي به رويش باز شده و يک زندگي مشترک و يک بندگي مشاع مثل نماز جماعت ترتيب مي‌دهد.
اگر کسی این را نفهمد و در نتيجه خيال کند ازدواج همه‌اش اين است که يک غريزه و عاطفه‌اي داريم که با ازدواج تأمين مي‌شود، مناسکش بکوب و بزن و اختلاط زن و مرد می‌شود...
اگر کسي بفهمد که ازدواج يک نعمت الهي و يک بابي از توحيد است که به روي انسان باز شده، مناسکش معصيت و "يک شب هزار شب نمي شود" نخواهد بود. کسي که خوشحال است که يک بابي از بندگي به رويش باز شده، ديگر معصيت نمي‌کند.
آداب تبرز و اعلام نشاط، متناسب با خودش است؛ اگر انسان خوشحال است که به دنيا رسيده است، رقص و پايکوبي و سر و صدا و دهل راه مي اندازد و مثل غربي‌ها کارناوال در خيابان‌ها راه مي‌اندازد و هزار معصيت هم مي‌کنند و خوش هستند. علتش اين است که شادي‌هايشان کودکانه است و بالغ و رشيد نيست. غصه‌ها هم همينطور است.
از طرف ديگر کساني هستند که به اين دليل خوشحال مي‌شوند که درهاي غيب الهي به رويشان باز شده است؛ مثلاً يک امتي که به تبع نبي اکرم(ص) و امامشان سلوک کردند و پيغمبر و امامشان آنها را یک ماه رمضان سرپرستي کرده و به سمت خدا جلو برده‌اند، اینها نوع شادي‌شان هم فرق مي کند. خيال نکنيد ما را رها کردند؛ از اول ماه رمضان هواي ما را دارند و شياطين را از ما دور مي‌کنند و سفره را پهن کردند و ضيافت مي‌کنند و اين امت را به يک نقطه اي رسانده‌اند که يک درهايي به رويشان باز شده و حالا مي‌گويند جشن بگيريد.
👈آداب اين جشن اين است که سر صبح بلند شوي و همانطور که امام رضا(ع) براي نماز رفتند با آن حالت تواضع و خشوع عباي خودتان را بالا بزنيد و با پاي برهنه تکبيرگويان برويد و نماز بخوانيد. ممکن است سوال شود که اين چه عيدي است؟ اتفاقاً عيد همين است. ما اگر خوشحال باشیم که از ماه رمضان خلاص شديم(!)، عيدش اين است که آدم يک سفره سنگيني سر صبح بيندازد و خوشحال باشد؛ ولي اگر خوشحالي انسان براي اين نيست که از ماه رمضان در رفته، بلکه براي اين است که الحمدلله يک ماه ضيافت خدا بود و بعد هم عيد الهي(عید فطر) است؛ طبيعتاً آدابش اين است که تکبير بگويد و زيارت امام حسين(ع) و دعاي ندبه بخواند و متوجه امام بشود.
ببينيد هم عید جمعه، هم عید غدير، هم عید قربان، هم عید فطر، دعاي ندبه دارد و توجه به امام است؛ يعني برويد با امامتان نماز عيد بخوانيد. اين آداب و عبادت براي آدمي که خوشحال از ماه رمضان است فوق العاده لذت‌بخش است. لذا هم شادي‌هاي آدم‌ها و امت‌ها متفاوت است و هم آدابش متفاوت است.
عيد ما عيد قرب و وصال است؛ عید وقتی است که يک بابي از توحيد به روي ما باز می‌شود».
📝استاد سیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۳/۵/۶
