بیانیه شماره یک زاکانی در آستانه سال نو ؛
9 اقدام اساسی برای جبران عقب ماندگی ایران
نگاه لیبرال سرمایه داری آرمان های انقلاب را به مخاطره انداخته است
شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۳۲
کد مطلب: 508072
به گزارش جهان نيوز، متن کامل این بیانیه به این شرح است.
بسم الله الرحمن الرحیم
مردم عزیز ایران، جوانان و فرهیختگان
وقت خیزش فرا رسیده و فرصتی تازه پیش روست، «انقلاب اسلامی ایران» برای رسیدن به این نقطه از حیات خود، مسیر دشواری پیموده است، مسیری که در تاریخ معاصر آدمیان، استثنایی و بی مثال است؛ و اینک طلیعه بهار، در زمانه ای رخ می دهد که باید برای آینده این راه، فکری تازه پروراند و طرحی نو در انداخت؛ باید از اندیشه جدیدی سراغ گرفت؛ اندیشه ای از جنس تغییر، و فکری از جنس تحول و دگرگونی.
هر لحظه از عمر انسان و هر ذره از ساحت جهان، به تغییر دائمی و پیشرفت همیشگی محتاج است؛ آنچنان که در هنگامه نوروز نیز از خدای آسمان و زمین، دگرگونی قلب ها و بهبود احوال را می طلبیم؛ و این تغییر، احتیاج مبرم انقلاب هاست تا از اهداف خود دور نمانده و زنده بمانند؛ و انقلاب آسمانی ایران، بیش از هر پدیده انسانی دیگر، شایسته این معناست؛ و روزگاری است که با نفَس مسیحایی پیر جماران، باور کرده ایم که این انقلاب تمام شدنی نیست.
انقلاب ایران ثابت کرده است که همواره در پی بهبود و تحول است؛ برای همین هیچگاه از مرور مسیر خود نمی هراسد و برای تغییر و اصلاح، ترسی به خود راه نمی دهد، و این بار در مهم ترین فصل از انتخاب و در آستانه سال های ورود به دهه پنجم از عمر این مولود رو به رشد، برای تغییر جدی آماده می شویم.
انقلاب ما متمایزترین انقلاب تاریخ است؛ و به گواه آگاهان، شعاع نور آن همه جا را فرا گرفته است، دل های بسیاری در مرزهای دور و نزدیک، به عشق آن می تپد و رگ های حیات بسیاری از آزادی خواهان و شریان حیات مظلومان عالم، به آن پیوند خورده است. اما می دانیم کار این انقلاب با عبور از مرحله نهضت و تبدیل به نظام اسلامی، پایان
اینک در مسیر حرکت، موانع بسیاری پیش آمده و کژی های خطرناکی رخ نموده است، که تنها راه عبور از این کاستی ها و رهایی از نابسامانی ها ، جنس جدیدی از حرکت است. برای همین معتقدیم این مسیر نیاز به یک تحول جدید دارد؛ یک انقلاب جدید: «انقلاب سوم».
اینک در مسیر حرکت، موانع بسیاری پیش آمده و کژی های خطرناکی رخ نموده است، که تنها راه عبور از این کاستی ها و رهایی از نابسامانی ها ، جنس جدیدی از حرکت است. برای همین معتقدیم این مسیر نیاز به یک تحول جدید دارد؛ یک انقلاب جدید: «انقلاب سوم».
به انقلاب و بعثتی دوباره نیازمندیم تا بتوانیم رسیدن به اهداف انقلابی را تضمین کنیم.
ریشه و تبار انقلاب، به مبارزه با مفاسد، از هر نوع و هر جنس، بر می گردد، اما اکنون علف های هرزی در کنار این درخت تنومند و شاخه های غیرمثِمر و زیانبخشی بر تنه این شجرۀ طیبه، روئیده و شیره آن را می مِکد. کانون این قدرتمندترین عامل اصلاح مفاسد، خود به آلودگی هایی دچار شده است و بیم آن می رود برگ های آن به زردی گراییده و خزان آن فرا رسد. حاکمیت نگاه لیبرال سرمایه داری در سطوحی از مدیریت، وصول به آرمان ها را با مخاطره روبرو ساخته و گفتمان پیشرفت و عدالت را در سایه قرار داده است.
پناهگاه ما، مبانی قدرتمند فکری و معارف اسلامی است که با راهبری رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی و تجربه گرانسنگ 38 سال راه طی شده، به ما نوید آن را می دهد که در سخت ترین آوردگاه های مبارزه هم، نباید دچار یأس و ناامیدی شد و برای رسیدن، هیچگاه نباید در بند رکود و سکون و تباهی گرفتار آمد.
این انقلاب داعیه ساخت ایرانی الگو و سرآمد و تمدنی نوین برای جهان اسلام در سر می پروراند، اما امروز به شدت نیازمند بایدها و نبایدهایی است که اگر در معرض غفلت قرار گیرد، تباهی ها مسیر آرمانی این ملت را مسدود خواهد کرد و امیدها را برای همیشه خواهد خشکاند. در یک نگاه، آنچیزی که مسأله آفریده است «عقب ماندگی» جمهوری اسلامی از انقلاب اسلامی است و این درحالی است که انقلاب، با قوت مسیر بالنده خود را می پیماید و پیش می تازد.
اما در این میان 9 کار مهم برای جبران این عقب افتادگی پیش روست:
1- عدالت، فلسفه اصلی و پایه ای ترین آرمان انقلاب اسلامی است. پس باید برای تحقق همه جانبه آن و برای توسعه آزادی و گسترش رفاه اجتماعی تلاش وافری به خرج داد.
2- باید تمام قد به مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، قیام کرد. باید به ظلم و رشوه خواری پایان داد.
چه زیبا مولوی فرمود:
ما در این انبار گندم میکنیم - گندم جمع آمده گم می کنیم
می نیندیشیم آخر ما به هوش-کین خلل در گندم است از مکر موش
موش تا انبار ما حفره زدست - واز فنش انبار ما ویران شدست
اول ای جان دفع شر موش کن - وانگهان در
این انقلاب داعیه ساخت ایرانی الگو و سرآمد و تمدنی نوین برای جهان اسلام در سر می پروراند، اما امروز به شدت نیازمند بایدها و نبایدهایی است که اگر در معرض غفلت قرار گیرد، تباهی ها مسیر آرمانی این ملت را مسدود خواهد کرد و امیدها را برای همیشه خواهد خشکاند. در یک نگاه، آنچیزی که مسأله آفریده است «عقب ماندگی» جمهوری اسلامی از انقلاب اسلامی است و این درحالی است که انقلاب، با قوت مسیر بالنده خود را می پیماید و پیش می تازد.
«ظلم و فساد» هرجا که باشد، از هرکس و در هر نوع، ویرانگری می کند. این هیولای چند سر، جوهر و جان آدمی را مسخ کرده و اراده انسان را به مسلخ می کشاند.
3- باید اشرافی گری برخی مسؤولان و زیاده خواهی آنان را به پایان رساند. «اِتراف» و «اسراف»، خانمان برانداز است و رقابت در تجمل و نمایش ثروت، فلج کننده ترین ویروس اجتماعات است.
4- باید بر علیه نفاق و دروغ گویی، لشکر کشید و لحظه ای تسامح نکرد. دروغ، برکت های ارضی و سماوی را می خشکاند و دورویی، فرصت بندگی و معنویت را هدر می دهد.
5- باندبازی، گروه گرایی، مافیای قدرت و پیوند زور و ثروت، مردم و فرودستان جامعه را به بردگی می کشاند، پس باید بر علیه آن به پا خواست و جهادی دیگر پیشه کرد.
6- امور حکومت را باید شفاف کرد و از هرچیز که بوی ابهام و رنگ پنهان کاری به خود می گیرد، باید اجتناب کرد، باید نظارت مردم را جدی شمرد و برای آن راه های مطمئن و ثمربخشی آفرید.
7-تنگنای معیشت و بحران در اقتصاد، به مرز خطر نزدیک شده است، پس باید آن را در ویژه ترین سطح اولویت ها جای داد و برای برون رفت از آن، به اقدامات جدی و تحول آفرین دست زد. در این میان، اندیشیدن به مسأله اشتغال و طراحی فوری فوتی برای بهبود وضعیت بیکاری عمومی در جامعه، یک اضطرار عاجل است.
8- باید در برابر ناکارآمدی، ایستادگی کرد و کارها را به خود مردم واگذار نمود و به جای تصدی بی دلیل یا مداخله زیاده خواهانه، خود آنان را به میدان عمل و عرصه مدیریت راه داد و به دور از شعار و نمایش، برایشان اعتبار و اعتماد قائل شد. باید برای حضور نخبگان و به کار گماری شایستگان در بهره مندی از تجربه خردمندان و شادابی جوانان و ظرفیت فوق العاده زنان، اراده جدی به خرج داد و در انتخاب شایسته ترین انسان ها در حوزه مسؤولیت های کلان، بیش از حد حساس و نگران بود.
9- تجربه گران بهای دفاع مقدس حکایت گر آن است که بهترین گونه از مدیریت، «مدیریت جهادی» است. پس باید از مدیران خسته و اندیشه های واپس گرا در مدیریت و روش های واداده نسبت به نظام بروکراتیک غربی، به شدت اجتناب کرد و اندیشه جهادی را در تمام سطوح حاکمیت، جاری و ساری ساخت. در این نوع از مدیریت، می بایست تکیه اصلی را به ظرفیتهای بومی کرد و از فرصت های منطقه ای و جهانی نیز فعالانه بهره گرفت.
مردم ما، امانتند، مسئولان امانت داری کنند. شهید اصغر ارسنجانی فرمانده شجاع گردان میثم لشگر محمد رسول الله(ص) با زخم دشمن بر پیکر و با عصا، در هنگامه عملیات کربلای هشت خود را به آخرین سنگر رساند و آخرین بسیجی را از عقب نشینی محدود مطلع نمود و آن بسیجی در هنگام برگشت به چشمان خود دید که چگونه مزدوران بعثی، قامت رشید این سرور تناور را محاصره کردند و حقد وکینه خود را آشکار می نمایند. اصغر می توانست به هزاران بهانه به ظاهر موجه، از جمله شرایط جانبازی، از این ایثار و مجاهدت طفره رود و امانت مردم، آن
این انقلاب، گفتمانی در تراز خود می خواهد، گفتمانی صاحب هویت، حرکت آفرین و جذاب که بتواند ما را به سر منزل مقصود برساند، گفتمانی که از آن با عنوان «گفتمان پیشرفت اسلامی ایرانی» یاد می شود؛ مجموعه ای از مبانی، طرح ها، اراده ها و اقدامات که به سمت تحقق «تمدن اسلامی» می شتابد و برای زمینه سازی ظهور منجی بشریت حضرت بقیه الله اعظم (عج) تکاپو می کند.
مردم ما، بهترین اند، سرشار از ایمان و لبریز از تلاش اند، پیر و جوان این مرز و بوم مجموعه بی نظیری از فضایل و گنجینه درخشانی از آرمان ها و آروزهایند. آن ها شایسته بهترین زندگی و مستحق متعالی ترین نوع از زیست انسان اند؛ پس تکلیف بزرگ و رسالت محوری مسؤولان در جمهوری اسلامی آن است که تا سر حد جان و فراتر از طاقت، به این مردم خدمتگزاری کنند، آنان را اصلی ترین صاحبان انقلاب و ولی نعمت خود بدانند، مردم را نامحرم نپندارند؛ قدرت را طعمه ندانند، از سفره انقلاب به دنبال غنیمت و تحفه نباشند، هزار فامیل راه نیندازند و شایستگان را فدای بستگان نسازند، رنج مردم را رنج خود بدانند، نماد حقیقی پاک دستی و نمونه واقعی ساده زیستی باشند، ظرفیت های بی بدیل این جغرافیا را باور کنند و برای رونق زندگی، به فراتر از مرزها دل نبندند؛ ظرفیت شگفت قانون اساسی را به رسمیت بشناسند، جایگاه رفیع رهبری را قدر بدانند و عزت و استقلال کشور برایشان مهم ترین خط قرمز باشد، برای مقابله با نظام سلطه به دنبال قدرت و توان مدبرانه باشند، به عظمت پیکره جهانی اسلام بیندیشند و برای خط مقاومت ارزش و اصالت قائل شوند.
و همه این ها و چیزهای مهم دیگر، از جنس تغییرات اساسی و بنیادین و بازگشت به خویشتن است، و این یعنی همان نیاز امروز ما، یعنی «انقلاب سوم»، یعنی تحولی بزرگ و گامی بلند در ساختن ایران اسلامی بر مکتب امام(ره).
این انقلاب، گفتمانی در تراز خود می خواهد، گفتمانی صاحب هویت، حرکت آفرین و جذاب که بتواند ما را به سر منزل مقصود برساند، گفتمانی که از آن با عنوان «گفتمان پیشرفت اسلامی ایرانی» یاد می شود؛ مجموعه ای از مبانی، طرح ها، اراده ها و اقدامات که به سمت تحقق «تمدن اسلامی» می شتابد و برای زمینه سازی ظهور منجی بشریت حضرت بقیه الله اعظم (عج) تکاپو می کند.
انقلاب شجره طیبه روزگار ماست. این درخت می خواهد سر به آسمان بساید و در زمین فطرت ریشه بدواند، میوه دهد، سایه بگستراند و خوشبختی و سعادت بیافریند، برای همین است که از «فصل رویش» دوباره، سخن می گوییم. هر آنکس که برای باغبانی این درخت اندیشه ای دارد، انگیزه ای دارد، توانی دارد و یا از علف های هرز تنیده بر آن رنجیده و آزرده شده است، به این فصل از حرکت بپیوندد و خود را در زمره اهالی «انقلاب سوم»، قرار دهد.
حرکت آغاز شده است، موجی جدید برای عبور از صخره ها برخاسته است، پیوند اراده ها و زایش اندیشه ها، فرا رسیده است، پس هرکه دل در گرو این راه دارد بسم الله ...
کمترین فرزند ایران اسلامی
علیرضا زاکانی
27/12/95
دو پیشنهاد راهگشا: 1- هر کس داوطلب مدیریت ارشد اجرایی کشور میشود تعریف و توصیف خود از «عدالت اجتماعی» را تبیین کند.(این اصل همیشه و در هر دوره ای میتواند راهگشا باشد). 2-رسانه ملی داوطلبان در دست گرفتن مدیریت اجرایی ارشد کشور را نه در معرض چند کارشناس جوان و کم تجربه، بلکه با محک اساتید جامعه شناس یا مردم شناس مجرب عیارسنجی کند.
واقعا اگر مدیران مثل زمان جنگ مدیریت میکردند الان از همه کشورها جلوتر بودیم