به داد فقرا برسید / از پورشه خیابان شریعتی تا میوه فروشی کوچه ما
شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۵۶
کد مطلب: 504624
پرده نخست:
جمعه ساعت 3 بعد از ظهر، تهران، خیابان شریعتی، پایین تر از سید خندان؛
این طرف خیابان دقیقا روبروی یک سوپری، یک «پورشه کاین» سفید رنگ پارک کرده است، و درست روبرویش، آن طرف خیابان، یک «بی ام و ایکس تری» آلبالویی پارک است، و با یک ماشین فاصله، یک «پورشه پانامرا» سیاه رنگ دیده می شود.
ماشین کناری مان هم به اندازه ما، شاید قدری بیشتر، از این ترافیک بی موقع، ذله شده است، با این تفاوت که او پشت رل یک «بنز ای سیصد» سیاه رنگ نشسته و با موبایلش صحبت می کند؛ دختری است جوان که به سختی سن اش به 25 سال می رسد!
یکی می پرسد بعضی ها چه می کنند که می توانند اینجوری پول در بیاورند؟ تا جایی که دختر جوان شان پشت ماشین چهارصد میلیونی می نشیند و دختر ما در نبود یک یخچال فریزر نامرغوب یک میلیونی، خواستگارهایش را جواب می کند!
از جواب دادن طفره می روم. چون این روزها، رسانه های مدرن به خوبی توی گوش مان فرو کرده اند که آی ملت! لطفا دیگران را قضاوت نکنید؛ ما هم گفته ایم به روی چشم!
پرده دوم:
میوه فروشی سر کوچه، خانمی زنبیل به دست، کمی خیار پلاسیده جدا می کند با یک کاهوی زرد شده، آهسته خودش را کنار ترازو می رساند و یک «دو هزار تومانی» مچاله شده را روی میز می گذارد و از روبروی جوان فروشنده غیب می شود. او هم چیزی نمی گوید و به کارش ادامه می دهد؛ انگار که او را می شناسد.
به داد فقرا برسیم!
خدا را! خدا را! در کار طبقه فرودست، یعنی بینوایان و نیازمندان و فقیران و بیماران زمینگیر، که هیچ کاری از دست شان بر نمی آید؛ برخی نیازشان را اظهار می کنند و برخی سکوت پیشه می کنند؛ از حق آنان نگهبانی کن!
این ها اندکی است از سفارش های امام عدالتخواهان، امیرالؤمنین (ع) به مالک اشتر در جریان زمامداری مصر.
هیولای فقر، شاخ و شانه می کشد. رکود، خیلی ها را زمینگیر کرده است. اگرچه خط فقر، مثل طنابی شناور میان دو قله بلند، در میانه طوفان کوهستان، تلو تلو می خورد، اما هر روز عده ای زیر آن طناب، دست و پا زده و از سرما منجمد می شوند. بعضی ها همه امیدشان به 45 هزار و پانصد تومانی است که از بیت المال می گیرند. میدان کارزار روزگار ما، همان «جهاد اقتصادی» است.
برای برخی از مردم روحیه خوبی حاکم شده است؛ یکی دیوار مهربانی درست می کند تا مردم لباس های دسته چندمشان را برای نیازمندان آویزان کنند، یکی در میوه فروشی اش، سبد مهربانی درست می کند تا عده ای محتاج، میوه مجانی ببرند، یکی بالای تنور نانوایی اش می نویسد به نیازمندان، نان مجانی می دهیم؛ و یک جوان 25 ساله، خانواده و فامیل را سر خط کرده است تا برای ایتام شب عید، بسته های ارزاق درست کنند.
این روحیه، آسمانی است و باید آن را توسعه داد، اصلا «توسعه یافتگی» شاید همین باشد، توسعه اراده های خیر برای حل مشکلات. هرکدام از ما، هرکجا که هستیم باید برای فقرا کاری کنیم؛ قدری از هزینه هایمان بکاهیم و حق درماندگان جامعه را ادا کنیم.
از همه ما بیشتر و پیشتر، دولت و حاکمیت باید کاری کند. او بداند که پاسبان حقوق مردم است و رفع احتیاج اقتصادی مردم، به گردن اوست؛ او باید صدای عدالت خواهی محرومان را بشنود و آنان را عزیز بشمارد. در لحظه لحظه تصمیماتش، خود را نگهبان حقوق آن ها بداند، برایشان کار بیافریند و بر درآمدشان بیفزاید. این مهم ترین فقره از حقوق شهروندی است.
شب عید نزدیک است؛ همه ما به داد فقرا برسیم.
مردم نشون دادن وقتی که به صحنه بیان کاری می تونن بکنن که دولتمردان هم با بودجه و تشکیلاتی که دارن از انجام دادن اون عاجزن. فرض کنید یک سال ، برگزاری مراسم روز عاشورا از مردم به مسئولین منتقل بشه. آیا دولت توان برگزاری این مراسم رو به شکل امروزی به لحاظ بودجه و بسیج مردمی داره ؟ بعید می دونم.
ما مردم باید به فکر باشیم و به داد هم برسیم. هر کس به اندازه ی وسعش.
ما مردم باید به فکر باشیم و به داد هم برسیم. هر کس به اندازه ی وسعش.
یکی از معضلاتی که این واردات لوکس ایجاد میکند برای همین قراردادهای اخیرست که شرکتهای تولید خودرو بسته اند. اگر قرارست خودرویی در داخل خریداری شود خب بیایند قرارداد بنویسند تولید کنند. اگر نه که این کولی مجانی دادنست به شرکتهایی که حاضر نیستند سرمایه گزاری کنند در ایران به ضرر شرکتهایی که حاضرند همکاری کنند و تکنولوژی بدهند. بنابرین دولت میداند و واردات بی رویه خودروهای لوکس! که تمامآ ضرر اندر ضررست.
چیزایی مانند دیوار مهربانی مانند این است که بخواهی استخر را با آمپول پر کنی . یا آتش سوزی خانه را با اسپری آب پاش خاموش کنی .
من کارشناس ارشد فیزیک ماده چگال هستم. سابقه شاگرد اولی دانشکده دارم. فارغ التحصیل دانشگاه علم و صنعت هستم. برگزیده مرحله اول المپیاد فیزیک هستم. قاری و مربی قرآن هستم. دانشجوی ترم آخر دکتری فیزیک ماده چگال هستم. آشنا به به چندین زبان برنامه نویسی کامپیوتر هستم. در سطح پیشرفته آشنا به مکالمه انگلیسی هستم.
آموزگار پایه ی ششم ابتدایی هستم! حقوق من یک میلیون و دویست هزار تومان است (کل درآمد من). 380 هزار تومان آن اقساط است! یعنی 820 هزار تومان باقی می ماند. متأهل هستم.
با 820 هزرا تومان چگونه می شود زندگی کرد؟ اونم برای کسی که چنین تحصیلاتی داره؟ آیا این عادلانه است؟
می شه زندگی کرد. اما این جوری که برای خرید میوه و پنیر هم مشکل داری. نمی تونه خانواده ات رو شهر بازی هم ببری. عمرت در صف های اتوبوس هدر می رود. دنداند می پوسد و نمی توانی ترمیم کنی. مریض می شوی و نمی توانی دکتر بروی و ...
من کارشناس ارشد فیزیک ماده چگال هستم. سابقه شاگرد اولی دانشکده دارم. فارغ التحصیل دانشگاه علم و صنعت هستم. برگزیده مرحله اول المپیاد فیزیک هستم. قاری و مربی قرآن هستم. دانشجوی ترم آخر دکتری فیزیک ماده چگال هستم. آشنا به به چندین زبان برنامه نویسی کامپیوتر هستم. در سطح پیشرفته آشنا به مکالمه انگلیسی هستم.
آموزگار پایه ی ششم ابتدایی هستم! حقوق من یک میلیون و دویست هزار تومان است (کل درآمد من). 380 هزار تومان آن اقساط است! یعنی 820 هزار تومان باقی می ماند. متأهل هستم.
با 820 هزرا تومان چگونه می شود زندگی کرد؟ اونم برای کسی که چنین تحصیلاتی داره؟ آیا این عادلانه است؟
می شه زندگی کرد. اما این جوری که برای خرید میوه و پنیر هم مشکل داری. نمی تونه خانواده ات رو شهر بازی هم ببری. عمرت در صف های اتوبوس هدر می رود. دنداند می پوسد و نمی توانی ترمیم کنی. مریض می شوی و نمی توانی دکتر بروی و ...
با ارزوی برکت ولطف الهی برای شما,دریک گذار بزرگ تاریخی هستیم که برایند تحولات تاثیر فاجعه باری برلایه های پایین میگذارد دردناک این است که اگر نیست برای همه نباشد اگرهست باتدبیر تقسیم شود
اگر بازهم چشممان دنبال این باشد که پول مملکتمان رابانازواداوبهانه صدقه بدهند به خودمان وتوقع رعایت حقوق بشری را ازبیگانه داشته باشیم همه ظرفیتهای داخلی معطل میماند وقت میگذردومشکلات عمقی تر میشود این شطرنج است محاصره اقتصادی برای فلج شدن برای هدررفت فکرها...یدالله فوق ایدیهم
اگر بازهم چشممان دنبال این باشد که پول مملکتمان رابانازواداوبهانه صدقه بدهند به خودمان وتوقع رعایت حقوق بشری را ازبیگانه داشته باشیم همه ظرفیتهای داخلی معطل میماند وقت میگذردومشکلات عمقی تر میشود این شطرنج است محاصره اقتصادی برای فلج شدن برای هدررفت فکرها...یدالله فوق ایدیهم
ز تعارف کم کن و بر بودجه افزا
شب عیدست و ملت دست خالی!
چه غم داری اگه ماهی گرونه
که زیر آبی میری پورشه میاری