جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
 
۰

مسیحیت تبشیری، دیانت یا سیاست؟!

سه شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۴۹
کد مطلب: 503982
باید اعتراف کرد تا کنون با تمام تلاشی که برای شناخت مسیحیت تبشیری انجام پذیرفته، هنوز ابعاد مختلفی از تشکیلات، ابزار، عملکرد و برنامه‌ریزی‌های این جریان، مبهم باقی مانده است.
مسیحیت تبشیری، دیانت یا سیاست؟!
به گزارش جهان نيوز به نقل از دیده بان، مسحیت تبشیری، اصطلاحی که از دو دهه پیش در ایران سر زبانها افتاد و فراگیر شد؛ و بعد از تذکر عمومی مقام معظم رهبری و توصیه‌های خصوصی ایشان به مسئولین امنیتی پیرامون مسیحیت تبشیری، حساسیت موضوع مسیحیت تبشیری برای طبقات مختلف اجرایی، فرهنگی، اجتماعی و امنیتی معنای دیگری به خود گرفت و اهمیت پیگیری مسئله صدچندان شد.

باید اعتراف کرد تا کنون با تمام تلاشی که برای شناخت مسیحیت تبشیری انجام پذیرفته، هنوز ابعاد مختلفی از تشکیلات، ابزار، عملکرد و برنامه‌ریزی‌های این جریان، مبهم باقی مانده است. اولین مسئله مهمی که در رابطه با مسیحیت تبشیری در طول این سالها باز نشده و حتی برای برخی از فعالان این عرصه نیز مجهول مانده یا مورد غفلت قرار گرفته است، تعریف درست تبشیر و دایره گستره آن است. تبشیر به معنای بشارت، و مژده آمدن فرزند یگانه خداوند برای نجات نسل بشر است که، هر چه از عمرش گذشت به دایره مفهوم و مصداقش افزوده شد و هر نوع مأموریت و خدمات، در جهت نیل به دستیابی به این معنا را شامل شد.

صرف نظر از تمام اشکالاتی که به باب 28 انجیل «متی» از سوی خود دانشمندان مسیحی وارد شده، یقینا با توجه به فرمان "شاگردسازی امتها" به حواریون توسط حضرت عیسی(علیه السلام) می‌توان گفت تمام فرقه‌های مسیحی تبشیری هستند و تبشیر از اوایل تولد مسیحیت وجود داشته است؛ با این فرق که نوع، حدود تبشیر، مأموریت و خدمات تبشیری فرقه‌های مسیحی با یکدیگر تفاوت دارد.

به عنوان نمونه به دو شاخه ارامنه گریگوری و ارامنه پروتستان اشاره می‌کنیم. ارامنه گریگوری که بیشترین جمعیت ارامنه را نیز به خود اختصاص می‌دهند، محدوده تبلیغ و تبشیرشان تنها شامل ارمنی‌ها است، همانطور که حواریون حضرت عیسی(علیه السلام) در میان قوم بنی اسرائیل به تبلیغ و تبشیر و هدایت پرداختند؛ به خلاف ارامنه پروتستان که در مشی و مرام پیرو پروتستان‌ها هستند و محدود تبلیغ و تبشیرشان تنها محدود به ارامنه نمی‌شود و در بین مسلمان‌ها هم به یارگیری می‌پردازند، همانطور که رسول خودخوانده‌ای به نام «پولس» برخلاف مشی حضرت عیسی و حواریون مبادرت به این کار ورزید و سنگ بنای مسیحیت امروزی را گذاشت.

پس پندار این که در مسئله تبشیر تنها با یک فرقه مسیحی روبرو هستیم، باوری غیر واقعی است، که می تواند در هر سطحی منجر به اشتباه در محاسبه و تلاش و برنامه ریزی خرد و کلان گردد، که بعضا نتیجه‌ای غیر قابل جبران و خسارت بار به دنبال دارد. به علاوه اینکه دستگاه تبشیر دستاوردها و شیوه‌های جذب و تبلیغ روز دنیا را با داشته‌ها و تجربه‌های گذشته تلفیق می‌کند و با گره زدن آنها به هم، فرصت کوچکترین اشتباه را از دیگران میگیرد.

شالوده و اساس تبشیر امروزی مسیحیت توسط یک یهودی اهل طرسوس ترکیه گذاشته شده است که در میان هسته اولیه مسیحی بدنام بود و به اعتراف خودش در عهد جدید یکی از عوامل به شهادت رساندن مؤمنان مسیحی مانند استیفان شهید بود. فریسی‌زاده‌ای که در روایات اسلامی یکی از هفت نفری است که مکان اُخرویش در بدترین جای وادی سقر است. وی که حدود یک دهه بعد از حضرت عیسی(علیه السلام)پا به دنیای مسیحی گذاشت و با آن حضرت هیچ ملاقاتی هم نداشت، به خلاف عملکرد حواریون که بیشتر همتشان تبلیغ در بین قوم یهود بود، به دو دلیل ترجیح داد رسالت ادعایی خودش را در میان غیر یهودیان به ظهور برساند؛ یکی آنکه یهودیان به دنبال قتلش بودند و او دیگر هیچ جایگاهی در میان آنها نداشت، و دلیل دوم نداشتن جایگاهی در بین حواریون و یهودی‌زاده‌های مسیحی به سبب عملکردش بود.همه و همه دست به دست هم داد تا این نو مسیحی یهودی‌زاده‌ی مدعی رسالت، وارد دنیای تبشیر مسیحی شود.

در ادامه این یادداشت در مطلب آینده به اقدامات پولس، مشکلات مسیحیت در قرون دوم و سوم و پیدایی کلیسای پروتستان و... خواهیم پرداخت.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *