گفت‌وگوی جهان نیوز با پرستار داوطلب بخش کرونا:
عشق و اعتقاد ما را سرپا نگاه داشته/ حمایت رهبرانقلاب از کادر درمان روحیه ما را بالا برد/ امیدواریم با دعای رهبری سربلند بیرون بیاییم/ عنوان «مدافع سلامت» برای ما لقب بزرگی است/ حالا که نوبت ما رسیده نباید میدان را خالی کنیم/ فرزندانمان در آینده به ما افتخار می‌کنند
يکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۲۲:۱۵
کد مطلب: 748567
اهمیت کادر پرستاری تا جایی است که رهبرانقلاب صبح روز یکشنبه و هم زمان با روز پرستار، در یک سخنرانی زنده تلویزیونی، موضوع سخنرانی خودشان را صرفا به تقدیر از پرستاران و تاکید بر حل مشکلات آنان اختصاص دادند.
خانم معصومه صفایی، پرستار داوطلبی است که در بخش آی سی یو ویژه بیماران کرونایی تمام سختی ها را به چشم خود دیده و این سختی ها را با تمام وجود درک کرده است.
به مناسبت ولادت بانوی صبر و استقامت حضرت زینب کبری(س) و روز پرستار، جهان نيوز گفت‌وگویی با این پرستار داوطلب بیمارستان امام علی(ع) استان البرز انجام داده است که در ادامه خواهید خواند:
تا حالا شده که از شغل پرستاری خسته شوید؟
بله. گاهی فشار کار آن قدر بالاست که از نظر جسمی و روحی کم می آوریم. به خصوص در این روزهای کرونایی که مجبور هستیم در مدت زمان شیفت ۱۳ ساعت از لباس گان ضد کرونا و ماسک استفاده کنیم که این کار واقعا طاقت فرسا هست و فقط عشق و اعتقاد به این کار است که ما را سرپا نگاه داشته است.
اگر زمان به عقب بر می گشت و حق انتخاب دوباره داشتید باز این شغل را انتخاب می کردید؟
بله، من با اعتقاد و علاقه این شغل را انتخاب کردم. درست است که این کار سختی های خود را دارد اما سلامتی و لبخند رضایت و تشکر یک بیمار از ما که این شغل را با تمام سختی هایش انتخاب کردم کلی ارزش دارد. ان شاءلله که بتوانم در کار همیشه رضایت و خشنودی طرف مقابلم داشته باشم.
چه کار می کنید که مشکلات زندگی روی کارتان تاثیر نگذارد؟
در واقع کادر درمان و پرستاران کشور هم مثل بقیه آدم ها که در این کشور زندگی می کنند با مشکلاتی در زندگی شخصی خود رو به رو هستند و بنده ام مثل بقیه این بالا و پایین ها را در زندگی شخصی خود حس می کنم اما کار ما طوری هست که اول باید روحیه خود را بالا نگاه داریم تا بتوانیم روحیه و انرژی یک بیمار را حفظ کنیم.
از ابتلای خودتان به کرونا نگرانی ندارید؟
دروغ چرا می ترسیم. ترس یک غریزه انسانی است و در وجود هر انسانی هست. وقتی مقابل چشمانت می بینی که عزیزترین کسانت بر اثر ابتلا به این ویروس درگیر این بیماری میشوند و در مقابل تو پرپر میشوند ترس به خودی خود تمام وجودت را می گیرد.
مرز بین پرستاری و مادر بودن را چگونه مدیریت می کنید؟
بله، یک دختر ۶ساله و یک پسر ۱۲ ساله دارم که خیلی دوستشان دارم. محبت و مهربانی کاری است که من باید هم برای فرزندانم و هم برای بیمارانم انجام دهم. ما این روزها به دلیل درگیری زیاد کاری و برای شکست این ویروس زمان زیادی را باید در بیمارستان بگذرانیم و به دلیل ترس از ابتلا خود به ویروس کرونا از ابراز محبت خود به فرزندانمان فاصله گرفتیم. ما زمانی که به بیمارستان می رویم باید همه چیز را فراموش کنیم و آنجاست که مرز بین پرستاری و مادر بودن را حس می کنید. ما در راه مبارزه با کرونا عزیزان و مادران بسیاری را از دست دادیم و این را می دانم زمانی که فرزندانمان بزرگ شوند به ما افتخار می کنند.
حمایت رهبرانقلاب از کادر درمان در روحیه شما چه تاثیری داشت؟
حمایت های رهبرانقلاب از کادر درمان به ما پرستاران انرژی و روحیه بالایی داد تا جایی که ما دیگر پرستاری را به چشم یک شغل نگاه نمی کردیم و به ما لقب مدافعان سلامت دادند و حالا برای شکست این ویروس از جان خود مایه می گذاریم. ان شاءالله که بتوانیم در این راه هم با دعای رهبر عزیزمان برای کادر درمان سربلند بیرون آییم.
خانواده شما پیشنهاد ترک این شغل را نمی دهند؟
اتفاقا بسیار زیاد این پیشنهاد را می دهند. هر روز استرس بنده را دارند اما من به آنها گفته ام که این عنوانی که به ما دادند لقب بزرگی است همانطور که مدافعان وطن و مدافعان حرم برای هدفشان از جان خود مایه گذاشتند الان که نوبت ما رسیده نباید میدان را خالی کنیم. ما در این راه همکاران عزیزی را از دست دادیم .
یک خاطره شیرین و تلخ برایمان تعریف کنید؟
شیرین ترین خاطره روزی بود که بیمار ۸۳ ساله کرونا مثبت بعد از دو هفته بستری در بخش بیماران کرونایی از دستگاه جدا شد. اما تلخ ترین خاطره روزی که مادر مبتلا به کرونا بعد از زایمان، نوزاد خود را ندیده تنها گذاشت و به مقصد آن دنیا ترک کرد.
گفت‌وگو از حسام زبیراوی
