قبحشکنی سوپرمارکتی! / سفر به دریاکنار با رقص و آواز
شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۲۹
کد مطلب: 473733
به نام خدایی که هنرمند است
سلام علیکم
اخیراً فیلمی با عنوان (دریاکنار) به شبکه نمایش خانگی و سوپرمارکتها راه یافته که در این یادداشت قصد داریم چند نکته درباره این فیلم تقدیم نماییم.
این فیلم که آن را میتوان بیشتر تبلیغ شهرک دریاکنار در شمال کشور دانست در صدد آن بوده که در کنار فضای طنز و البته با نگاهی به ژانر وحشت، به تقبیح (تهمت زدن) بپردازد و عواقب این گناه را گوشزد نماید.
مانند بسیاری از فیلمهای دیگر، در این فیلم هم هدف، وسیله را توجیه کرده و برای نمایش قبح (تهمت زدن) و (سوء ظن به دیگران) به رقص و آواز و نمایش جلوههایی از بدحجابی، اختلاط زن و مرد نامحرم، تجملگرایی و نظایر آن پناه برده شده است. در سکانسهای مختلف و متعدد فیلم، رقص و آواز دیده میشود و اساساً فیلم با آواز و حرکات موزون دو بازیگر اصلی فیلم در مسیر مسافرت به شهرک دریاکنار آغاز میشود. از سویی حجاب نامناسب و بخصوص آرایش غلیظ بازیگران زن (که با گریم تفاوت دارد) و نمایش تجمل گرایی (سوار شدن زوج جوان در ابتدای زندگی بر ماشین میلیاردی) رشتههای هدف فیلم را به راحتی پنبه کرده است. در کنار این موضوع، فیلمنامه ضعیف و بازی نه چندان جالب بازیگران که سطح فنی بالایی ندارد را که ضمیمه کنیم از این فیلم جز یک پوسته و تبلیغ شهرکی تفریحی در شمال کشور چیزی باقی نمیماند.
در حاشیه این فیلم و فیلمهای مشابه آن این سؤال مطرح است :
اگر کاری حرام است و نباید انجام شود چرا با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام میشود؟ مگر بدحجابی حرام نیست؟ چرا در فیلمها با آن تسامح صورت میگیرد؟ چرا در فیلمها اختلاط زن و مرد به آسانی نمایش داده میشود و رقص و آواز به سبک فیلم هندی و فیلمفارسی قدیم احیاء شده است؟
این روزها که جشنواره فیلم فجر هم در حال برگزاری است، گشت ارشاد در کنار برج میلاد حضور یافته است. از سویی مردم و بخصوص اهالی سینما ارشاد میشوند که بدحجابی کار حرامی است و نباید انجام شود و از سویی دیگر به همان اهالی محترم سینما مجوز داده میشود که در فیلم، بدحجابی را به نمایش بگذارند و ترویج کنند. این تناقض در ذهن یک نوجوان چگونه حل میشود؟
قبحشکنی یک شبه و یکباره اتفاق نمیافتد. کسی نگوید که این فیلمها بیننده ندارد و وضع و اثر مخرب ماهواره و حتی اینترنت به مراتب بدتر است و وضع خیابانهای ما بخصوص در نقاط مرفه شهر تهران تعریفی ندارد. آمار فروش فیلمهای سوپرمارکتی بخصوص فیلمهایی از این دست (دریاکنار) که با محوریت خوانندگان نابازیگر و چهرههای بزک شده بازیگران زن درجه دو نشان میدهد این فیلمها کم بیننده ندارند و اتفاقاً نرم و آرام تأثیر خود را میگذارند.
کاش مسئولین سینمایی، نقش (ارشادی) خود را پررنگتر ایفا کنند و با هماندیشی و اقناع، سینماگران را به رعایت یک خط قرمز واحد مبتنی بر اسلام، در زمینه عفاف و حجاب مجاب نمایند.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
