در حال حاضر روحانی خود را در دفاع از برجام تقریبا تنها می بیند. نزدیک ترین یارانش نیز از اینکه هر روز بگویند برجام این کار را کرد یا آن موفقیت را برای مردم به ارمغان آورد خسته شده اند... مردم چگونه می توانند "هیچ"را یک افتخار سیاسی و حقوقی برای ایران قلمداد کنند.

گروه سیاست جهان نیوز - نصرالله شفیعی*: در آخرین روز فروردین ماه امسال  رئیس جمهور روحانی به استان خودش یعنی سمنان سفر کرد. رئیس جمهور درجمع مردم سمنان سخنان قابل تاملی ایراد کردند. قبلا در مطلبی نوشته بودم که انصافا آقای روحانی سخنران قهاری است و خوب می تواند برای مخاطب سخن بگوید. صحبت های آقای روحانی را در باره ی دستاوردهای مذاکرات خصوصا برجام در این چند ماه و حتی دیروز خوانده اید و شنیده اید واقعیت این است که قضیه برجام برای آقای روحانی حیثیتی شده است. برجام به تنها سرمایه  روحانی تبدیل شده که تداوم حیات سیاسیش را در جا انداختن آن می داند.

این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که در حال حاضر روحانی خود را در دفاع از برجام تقریبا تنها می بیند. نزدیک ترین یارانش نیز از اینکه هر روز بگویند برجام این کار را کرد یا آن موفقیت را برای مردم به ارمغان آورد خسته شده اند. روحانی به شدت ریزش یاران خود در دفاع از برجام را احساس می کند. آنگاه که علی اکبر صالحی و یکی از مدافعان سرسخت برجام دست به اعترافی سخت زد و با عکس العمل تند و خشن روحانی روبرو شد دریافتیم که گفتن حقایق در باره ی برجام باید برای یاران روحانی پرهزینه باشد. روحانی به گونه ای با دکتر صالحی  رفتار کرد که بقیه دولتمردان حساب خود را بکنند. البته روحانی طرفدارانی را نیز برای برجام برشمرد که قضاوت آن ها می توانست برای برجام حماسه افرین باشد. از جمله رئیس کل بانک مرکزی جناب آقای سیف. ولی دیدیم که سیف نیز نتوانست در برابر وجدان خود نسبت به ملت بیش از این سکوت پیشه کند و علی رغم همه ی خطراتی که او را در عرصه ی مدیریتی تهدید می کرد مجبور شد دست به اعترافی سخت بزند که تقریبا تمامی رشته های حامیان برجام از جمله رئیس جمهور را پاره کند.

رئیس جمهور دیروز عصبانی بود، عصبانی از دست همه، از دست یاران نزدیک و از دست منتقدان. او  منتقدان را به بی غیرتی و عدم تعصب ملی متهم کرد. او خطاب به منتقدین برجام گفت: «کجا رفت تعصب ملی و غیرت دینی؛ چرا واقعیت ها را برای مردم بازگو نمی کنید؟» آقای روحانی که زمانی از انتقاد منتقدان استقبال می کرد در سخنان خود در جمع مردم سمنان اصطلاح آشوب و هرج و مرج رسانه ای را در باره ی رسانه های منتقد برجام به کار برد. معلوم نیست آن آشوب و هرج و مرجی که رئیس جمهور از آن می نالد در ادبیات کدام رسانه وجود دارد و چه ادبیاتی به معنای هرج و مرج رسانه ای و آشوب می باشد؟

اما در باره ی این سخن رئیس جمهور که از نبود غیرت دینی و تعصب ملی سخن به میان آورد و به منتقدین تاخت؛ باید گفت اتفاقاً همه انتقادات و نگرانی هایی که وجود دارد ناشی از همین غیرت دینی و انقلابی و تعصب ملی است. منتقدین صادقانه می پرسند در برابر این همه هزینه ای که در مذاکرات پرداخت کردیم چه به دست آورده ایم؟ در فاصله ی چند ماه بخش وسیعی از دستاوردهای هسته ای را به باد فنا دادیم قلب راکتور عراق را از بتن پر کردیم صدها تن اورانیوم غنی شده را که به پای آن خون های دانشمندان شهید هسته ای سرازیر گردید به خارج از کشور منتقل کردیم. صدها دانشمند هسته ای یعنی گرانبهاترین ثروت ملی را از کار برکنار کردیم و روح ناامیدی را در اوج بلوغ فکری در آن ها ایجاد کردیم غنی سازی را از بیست درصد به سه و نیم در صد رساندیم مرکز فردو را از جایگاه واقعی اش به حضیض حداقلی کشاندیم و... سؤال این است که در برابر این همه حاتم بخشی دستاورد برجام به طور عملی برای ما چه بوده است؟

اتفاقا آنچه که باعث شود این فریادها به آسمان برود و آقای روحانی آن را آشوب و هرج و مرج رسانه ای بنامد دقیقا براساس همان تعصب ملی و غیرت دینی است که آقای روحانی منتقدین خود را به نداشتن آن متهم می کند. آری غیرت دینی و تعصب ملی مردم و رسانه ها را وادار می کند که بپرسند تیم مذاکره کننده ایران که حتی از خطوط ترسیم شده رهبری نیز عبور کردند توانستند چه رهاوردی از قبل این مذاکرات برای مردم داشته باشند. آقای روحانی! هیچ نیازی نیست این قدر عصبانی شوید و منتقدین خود را با این الفاظ که سابقه هم دارید منکوب کنید همین دیروز مردم از زبان جان کری شنیدند که ایران تنها سه میلیارد دلار پس از توافق هسته ای دریافت کرده است.

جناب آقای روحانی شما در سخنان خود در سمنان گفتید برجام یک افتخار سیاسی و حقوقی برای تاریخ ملت ایران ثبت کرده است. این را زمانی ملت با جان و دل می تواند بپذیرد که ادعا با واقعیت ها تطبیق داشته باشد نه اینکه رئیس بانک مرکزی شما بگوید: «تقریبا هیچ چیز از اجرای برجام نصیب ایران نشده است». مردم چگونه می توانند "هیچ"را یک افتخار سیاسی و حقوقی برای ایران قلمداد کنند. باور کنید که این را با تلقین هم نمی توانید به خورد مردم بدهید. یادتان هست در اوائل پس از هر مذاکره ای و به دنبال اعلام پیروزی ایران در مذاکرات عده ای از مردم که دل به این مذاکرات بسته بودند به خیابان ها می ریختند و غریو شادی سر می دادند. ولی در آخرین منزل توافق که امضای برجام بود خبری از این حرکت خودجوش مردمی نبود. جز برخی جشن های تشریفاتی که مدیران آموزش و پرورش با آوردن دانش آموزان به برخی سالن ها برگزار کردند. دلیل اصلی این عدم استقبال مردمی این بود که مردم متوجه شدند این باغ زیبایی که در پشت این مذاکرات به مردم وعده داده شده بود سرابی بیش نیست.

آقای روحانی افتخار سیاسی و حقوقی برای ملت ایران همان فن آوری هسته ای بود که فرزندان و دانش آموختگان جوان این ملت علی رغم تحریم کامل دشمنان برای ملت ایران به ارمغان آوردند. افتخار سیاسی و حقوقی برای ملت ایران فرستادن ماهواره ی امید و دیگر ماهوارها به فضا بود که جهانیان در پرتو آن انگشت تعجب به دندان گرفتند. افتخار سیاسی و حقوقی برای ایران بنیه ی قوی دفاعی و انواع موشک هایی است که فرزندان و شاگردان شهید حسن طهرانی مقدم به مردم ایران هدیه دادند. موشک هایی که سران رژیم اشغالگر قدس با شنیدن آن ها لرزه بر اندامشان می افتد. افتخار سیاسی و حقوقی ملت ایران فرزندان مقاومی همچون سردار سلیمانی هستند که امروز شما در پرتو آرامش و امنیت ایران عزیز به راحتی به هر جای کشور که بخواهید قدم می گذارید و ملت در پرتو این امنیت می تواند لذت زندگی توأم با آرامش را درک کند. جناب آقای روحانی ناگفته ها زیاد است و هیچ کس دوست ندارد که برجام به شکست بیانجامد و آن حداقلی را که قرار بود ما بدست بیاوریم هم از دست بدهیم ولی تا الان این گونه نیست. فقط این را بگویم که فریاد همه ی منتقدین دقیقا بر اساس همان تعصب ملی و غیرت دینی است که شما آن ها را فاقد این صفات می دانید.
* دانشجوی دکترای علوم قرآنی