دیدگاه فقهی انصارالله مبنی بر عدم حمله به شهرنشینان عربستانی درست است اما به نظر می رسد چند صد میلیارد دلار سرمایه گذاری نفتی-پتروشیمیایی عربستان از قاعده ی پیش گفته تبعیت نکند و بتوان با اعلام قبلی از طریق رسانه ها برای به حداقل رساندن تلفات انسانی، آسیب رساندن به آن ها را در زمره ی گزینه های راهبردی انصارالله به شمار آورد.

گروه بین الملل جهان نیوز ـ ا.ح رهبر: رهبر معظم انقلاب چندی پیش فرمودند: " ما با سعودی‌ها در مسائل گوناگون سیاسی اختلافات متعددی داریم اما همیشه می‌گفتیم که آنها در سیاست خارجی متانت و وقار نشان می‌دهند، اما چند جوان بی‌تجربه امور آن کشور را در دست گرفته و دارند جنبه توحش را بر جنبه متانت و ظاهرسازی غلبه می‌دهند، که این کار قطعاً به‌ضررشان تمام خواهد شد."

رژیم سعودی در دهه های گذشته مذبذبانه از تحولاتِ مطلوبشان صرفاً حمایت مالی-سیاسی می کردند و جسارت درگیری مستقیم در جنگ را نداشتند. به عنوان مثال حدود هشتاد درصد هزینه های جنگ عراق علیه ایران را عربستان و سایر کشورهای مرتجع منطقه تأمین کردند. خوشبختانه صدام پس از پایان جنگ هشت ساله مزد آنها را داد ولی ایران کریمانه از آنها گذشت کرد و دوران جدیدی از روابط را با آنان آغاز نمود.

هم اکنون حدود شش ماه است که رژیم سعودی از راهبردهای گذشته انحراف حاصل کرده و به سمت سبّوعیت و درندگی منحرف شده است و مردم مظلوم یمن، با مذاهب مختلف و اعم از سنی و شیعه، را به بهانه ی واهیِ وابستگی به ایران به خاک و خون می کشد. حتی میلیتاریزم سعودی مانع تفاهم گروه های مختلف یمنی با یکدیگر شده و مسیر سیاسی را مسدود ساخته است. بدیهی است اقدام سعودی ها علیه ملت یمن ‌«جنایت، نسل‌کشی و قابل تعقیب بین‌المللی» است. کشتن کودکان، تخریب خانه‌ها و نابود کردن زیر بنا‌ها و ثروت‌های ملی یک کشور، جنایتی بزرگ است. حال بحث اینجاست که شیوه ی مواجهه با این غلط کاری چگونه باید باشد؟

جوانان مؤمن، علاقه‌مند و معتقد به راه و روش حضرت امیرالمؤمنین (ع) اعم از شیعه، سنی، زیدی و حنفی نیز در جنگ کاملاً به استانداردهای اسلامی پایبند بودند و پاسخ درندگی سعودیان را با حمله به شهرها ندادند و این از نقاط روشن در کارنامه ی مجاهدان یمنی است.

از جانب دیگر می دانیم، کشورهای حاشیه ی خلیج فارس ظرف این سالها به طور متوسط سالیانه ده برابر ایران پول صرف تقویت تجهیزات نظامی شان کردند و به یک انبار بزرگ نظامی تبدیل شدند. خوشبختانه چون توسعه ی نظامی آنها درون زا نیست و متکی بر بیگانگان است، توانایی لازم برای خودنمایی در مقابل نیروهای نظامی جنگ دیده و تسلیحات راهبردی ایران را ندارند ولی به هر حال نباید فراموش کرد که رژیم سعودی هم اکنون به مثابه درازگوشی است که شاخی به عاریت گرفته است. لذا اگر بابت ماجراجویی و هیجان طلبی‌اش به درستی تنبیه نشود، بیم آن می رود که برای کل منطقه به خصوص کشورهای کوچکتر خطرزا باشد. تردیدی نیست اگر طعم پیروزی بر مردم مظلوم و تحت محاصره ی یمن زیر دندان آنها برود، تا مدتها منطقه روی آرامش نخواهد دید و خون های پاکی باید بر زمین ریخته شود تا سعودی ها را از توهم خارج سازد. بنابراین دلسوزان نباید در مقابل این الاغِ شاخدار ساکت بنشینند.

دیدگاه فقهی انصارالله مبنی بر عدم حمله به شهرنشینان عربستانی درست است اما به نظر می رسد چند صد میلیارد دلار سرمایه گذاری نفتی-پتروشیمیایی عربستان از قاعده ی پیش گفته تبعیت نکند و بتوان با اعلام قبلی از طریق رسانه ها برای به حداقل رساندن تلفات انسانی، آسیب رساندن به آن ها را در زمره ی گزینه های راهبردی انصارالله به شمار آورد. تجربه حکم می کند که تا تازیانه ی تأدیب بر بدن این حیوان چموش نواخته نشود، از جفتک پراکنی صرف نظر نخواهد کرد.

هم اکنون در ماه های حرام قرار داریم و حرمت جنگ در این ماه ها در بین مسلمین تردید ناپذیر است مگر شخصی یا کشوری مجبور به دفاع باشد. رژیم سعودی طی دو ماهِ حرامِ رجب و ذی القعده پیوسته بر بمباران غیرنظامیان یمنی اصرار ورزیده است. پیشنهاد به مجاهدان یمنی آن است که از ابتدای ماه ذی الحجة الحرام به صورت رسمی اعلام کنند که اگر عربستان سعودی تا عید قربان جنگ شهرها را تمام نکند بایستی منتظر گزینه های راهبردی انصارالله بعد از عید قربان باشد که می تواند صنعت نفت عربستان را هم نشانه بگیرد. آنگاه خواهیم دید که چگونه ولوله ای در بین حامیان این رژیم سفاک خواهد افتاد.

ناگفته پیداست اثربخشی بیشتر این راهبرد نیازمند بسیج همه ی ظرفیت های رسانه ای جبهه ی مقاومت است، به نحوی که پس از عید سعید قربان افکار عمومی منطقه واقعا انصارالله را محقِّ انتخاب گزینه های راهبردی بداند.