کلاهتان را بالاتر بگذارید بخاطر اینکه کرامت انسانی جوانان نخبه این کشور را حفظ کرده اید! روی برگشتن به شهر کوچکم و میان خانواده را ندارم. به خودتان افتخار کنید که آقازاده رانتخواری را چون من بی آبرو کرده اید!

به گزارش جهان، یکی از دانشجویان بورسیه که بیش از یک سال است در بلاتکلیفی به سر می برد، نامه ای سرگشاده خطاب به فرجی دانا، نجفی، فرهادی و صدیقی نوشت. وی به علت پرهیز از انتقام جویی عوامل وزارت علوم درخواست کرد تا نامش فاش نشود.

آقایان فرجی دانا، نجفی، فرهادی، صدیقی، غلامی
مسؤولان سابق و فعلی وزرات علوم دولت تدبیر و امید

سلام

ابتدا باید شما را بترسانم از وعده الهی مبنی بر اینکه "بترسید از ظلم به کسی که جز خدا یاوری ندارد" و شما به من ظلم کردید و من به عینه دیدم شما نگذاشتید من جز خدا یاوری داشته باشم.

جنابان مدعی مبارزه با رانت و فساد!

می دانید پدر بازنشسته من برای فروش محل زندگی خود پیش قدم شد آن هم برای تقبل جریمه ظالمانه ای که شما مرا به آن محکوم کرده اید؟

می دانید با انتشار نام و تهمت زدن، لغو بورس و جریمه من ۲۹ ساله، مادری مهربان را روانه بیمارستان کردید؟

می دانستید ظلم های شما چه فشار روحی شدیدی بر تمام اعضای بی گناه خانواده ام وارد کرد؟ اصلا می دانید فشار روحی و تحمل آن یعنی چه؟

بدانید و بدانید... می گویم تا بدانید حضرات مدعی!

می شمارم تا ببینم وجدانی در شما وجود دارد؟

هزینه رزرو غذا را ندارم. خیلی وقت ها باید امساک کنم.

کلاهتان را بالاتر بگذارید بخاطر اینکه کرامت انسانی جوانان نخبه این کشور را حفظ کرده اید!

روی برگشتن به شهر کوچکم و میان خانواده را ندارم. به خودتان افتخار کنید که آقازاده رانتخواری را چون من بی آبرو کرده اید!

آقایان محترم و بزرگوار!

نمی دانم با واژه انسانیت آشنا هستید یا نه، حتما هستید ان شاء الله. شما را می ترسانم از عاقبت ظلمی که کردید.

باور کنید اگر از میان ۳۰۰۰ نفر حتی به یک نفر هم به ناحق ظلم کرده باشید و می دانستید که چه عاقبتی در این دنیا و روز جزا در انتظارتان است همین امروز به در خانه هزاران نفری که بورسیه شدند می رفتید و حلالیت می طلبیدید.

باور بفرمایید اگر همین امروز تمام حقوق غصب شده قانونی و شرعی مرا به من برگردانید شما را به همین شب های قدر و شهید این روزها واگذار می کنم آن هم نه به خاطر ظلم هایی که به من کردید بلکه به خاطر اشک ها و غصه ای که به دل مادر و پدر مظلومم وارد کردید.

شما را واگذار می کنم به همان خدایی که می داند در دل ها چه می گذرد. به خصوص دل دردمند پدر و مادرم که با التماس به دانشگاه محل تحصیلم گفتند فرش زیرپایمان را می فروشیم تا جریمه ناحق وزارت را بدهیم و اجازه دهید فرزندمان درس بخواند.

شما را هیچگاه نمی بخشم حضرات مدعی اخلاق!

آبرویم را فقط و فقط از خدا می خواهم و این زمستان نیز می گذرد و روسیاهی‌اش به ظالمانی چون شما خواهد ماند.

مسؤولان مدعی قانون گرایی!

امیدوارم فرزندان برخی از شما که در اوج قدرت خود بورسیه شان کرده اید به این دردهای ما دچار شوند تا بفهمید درد ما چیست و خداوند بهترین ماکرین است.

بچرخید که روزگار هم خواهد چرخید و بدانید که هیچ ظلمی پایدار نخواهد بود.

امضا محفوظ
دانشجوی دکترای بورسیه دولت جمهوری اسلامی ایران