شاید درباره ی خانواده ای که تعداد افراد آن در حداقل هستند و منزل مسکونی و خودرو و سایر نیازمندی های اولیه را دارند و خود یا فرزندانشان نیز دانشجوی دانشگاه آزاد نیستند کفاف کند ولی در مورد سایر خانواده ها چطور؟

جهان نیوز - نصرالله شفیعی: اجرای قانون هدفمندی یارانه ها یکی از آرزوهای دولت های هاشمی و خاتمی بود و این آرزو همچنان بر زمین مانده بود تا اینکه سرانجام در دولت نهم اولین گام آن برداشته باشد.

پرداخت یارانه ی نقدی گر چه حرف و حدیث های زیادی را به دنبال داشت و بسیاری بر توزیع یکسان وجوه نقدی بین همه طبقات و اقشار ملت انتقاد داشتند ولی از آن جهت که همین مبلغ پرداختی می توانست مشکلات مالی بسیاری از اقشار آسیب پذیر را تا اندازه ای حل نماید، قابل ستایش بود.

حال دولت تدبیر و امید با دغدغه های فراوان و صرف وقت بسیار و با تصویب مجلس شورای اسلامی قصد آن دارد که مرحله ای دیگر از هدفمندی یارانه ها را به اجرا بگذارد.

در حال حاضر مهمترین دغدغه ی دولت توزیع یارانه ی نقدی بین اقشار مختلف مردم است، به عبارتی دولت قصد آن دارد تا با تمهیداتی کارشناسانه مسیر پرداخت یارانه ی نقدی را به سوی اقشاری هموار کند که واقعاً نیازمند به آن هستند.

در همین رابطه با تهیه فرمی از مردم خواسته که اطلاعات موجود در آن را تکمیل کنند تا پس از ارزیابی مشخص کنند که به چه افرادی یارانه تعّلق می گیرد بر همین اساس فقط به دو نکته اشاره می شود که امید است دست اندرکاران به آن توجه نمایند.

1) در تمامی اطلاعیه هایی که از صدا و سیما و سایر رسانه ها پخش می شود همواره تأکید می گردد، کسانی که «نیازمند» دریافت یارانه ی نقدی هستند این فرم را پر کنند و ... تأکید بر کلمه «نیازمند» نشان می دهد که این واژه آگاهانه و حساب شده انتخاب شده، و با این هدف، مکرر بیان می شود تا با ایجاد فضای روانی در جامعه، مردم برای جلوگیری از انگ «نیازمند بودن» حاضر نشوند این فرم ها را پر کنند. در حالی که اگر با این منطق و نگاه در توزیع یارانه نقدی به مردم نگریسته شود آنگاه در اقدام نهایی که منجر به توزیع یارانه های نقدی می شود مردم به دو دسته تقسیم خواهند شد. مردمی نیازمند و فقیر که محتاج مستمّری دولت هستند و هم اکنون یارانه نقدی دریافت می کنند و قشری دیگر که بی نیاز و خود را مستغنی از یارانه نقدی دولت می داند. آیا واقعاً پرداخت یارانه نقدی به مردم به معنای نیازمند بودن آنها در این حد است که امروزه تصور می شود یا به معنای  کمکی است به مردم که بتوانند در کنار سایر هزینه هایشان بهتر و آبرومندانه تر زندگی کنند. اگر ملاک نیازمندی به آن شکلی است که آقایان بر آن تأکید می ورزند، دیگر ضرورتی ندارد که این همه تبلیغات کنند. لیست افراد و خانواده های نیازمند در کمیته امداد و بهزیستی و دستگاه های مربوطه موجود است یارانه را نیز به همان ها بدهند. قرار بود با اجرای قانون هدفمندی یارانه ها و شکوفایی اقتصاد به عزت ملت کمک شود نه اینکه ملت شریف ایران را اینگونه تحقیر نمایند.

2) در ردیف مبالغ درآمدی خانواده آخرین گزینه ای که آمده مبلغ دو میلیون و پانصد هزار تومان به بالا می باشد و مفهوم آن این است که چنین اشخاصی علی القاعده از دریافت یارانه نقدی محروم خواهند شد. سؤال این است آیا درآمد دو میلیون و پانصد هزار تومانی برای یک خانواده -حتی جمع حقوق دو نفر - می تواند کفاف درآمد ماهانه ی خانواده ها را بکند؟ شاید درباره ی خانواده ای که تعداد افراد آن در حداقل هستند و منزل مسکونی و خودرو و سایر نیازمندی های اولیه را دارند و خود یا فرزندانشان نیز دانشجوی دانشگاه آزاد نیستند کفاف کند ولی در مورد سایر خانواده ها چطور؟

بسیارند خانواده هایی که همین مبالغ یا حتی بیشتر از این درآمد را دارند ولی باز هم کفاف زندگیشان را نمی کند. فرض کنید خانواده ای که برخی از فرزندان آن ها در دانشگاه آزاد مشغول به تحصیل هستند، یا خانواده هایی که فرزندان آنها می خواهند ازدواج کنند و باید خود را برای هزینه سنگین ازدواج آماده کنند. یا خانواده هایی که برخی از اعضای آن ها دچار بیماری صعب العلاج هستند که مجبورند هزینه های سرسام آور پزشکی آن را بپردازند، یا خانواده هایی که به ضرورت وام های سنگینی را گرفته اند و مجبورند اقساط آن را بپردازند... در این صورت آیا عادلانه خواهد بود که به صرف داشتن چنین درآمدی از دریافت یارانه نقدی محروم شوند.

در همین رابطه پیشنهاد می شود در تمامی اطلاعیه ها کلمه «نیازمند» حذف شود و در مورد فرم ها نیز به گونه ای عمل شود که در کنار درآمدهای فرد نیازمندی ها یا هزینه های خانوارها که هم اکنون یا در آینده ای نزدیک با آن دست گریبان خواهند شد قید شود تا مردم از خدمات نظام جمهوری اسلامی ناامید شوند. یادمان باشد که دولت جناب روحانی نام «تدبیر و امید» را برخود گذاشته، مراقب باشد همه برنامه هایش با این دو واژه سازگاری داشته باشد.