خوب است آقای روحانی بفرمایند منظورشان از همه سلیقه ها دقیقا کدام گروه است؟ جهت گیری آقای روحانی به کدام سو است؟ فراکسیون امید، در مجلس کدام گرایش را دارند؟

گروه سیاسی جهان نیوز، حسین خان بابازاده: برای کسانی که در راهپیمایی تماشایی 22 بهمن در تهران شرکت کردند، شاید تنها قسمت نگران کننده آن حضور، صحبت های آقای رئیس جمهور به عنوان سخنران اصلی مراسم بود. صحبت هایی که بخش هایی از آن جفا در حق مردم انقلابی شرکت کننده بود. 

خیلی بعید است که آقای روحانی به عنوان فردی که از ابتدای انقلاب به عنوان یکی از چهره های سیاسی به سخنرانی در جمع ها و زمان های مختلف پرداخته، شاخصه های سخنرانی در یک روز ملی مانند 22 بهمن را نداند. 

بعضی را ما از قطار انقلاب پیاده کردیم!
اینکه رئیس جمهور در روز پیروزی انقلاب، در همان ابتدای نطق خود در اجتماعی میلیونی مردم، بحث را به سطح دفاع از دوستان خود تقلیل دهد و از تریبون ملی سوءاستفاده نماید، اصلا پسندیده نیست و باعث دل آزردگی مردم شرکت کننده می شود. رئیس جمهور گفت: "در قطار انقلاب مسافران فراوانی بودند برخی ها خودشان خواستند از قطار انقلاب پیاده شوند و برخی را هم از قطار انقلاب پیاده کردیم که می توانستیم پیاده نکنیم و امروز باید همه را مجددا به سوار شدن قطار موفقیت و پیروزی انقلاب دعوت کنیم."

همه می دانند مصداق صحبت رئیس جمهور کدام طایفه و کدام افراد هستند. همان افرادی که برخلاف مسیر ملت قدم زدند و تا آنجا که در توانشان بود برای ضربه به کشور با دشمن همراهی کردند و اتفاقا اصول قانون اساسی مد نظر آقای روحانی را لگدمال کردند و مصر بودند که از قطار انقلاب پیاده شوند. در ثانی، آقای روحانی به کدام حق و از کدام جایگاه به خائنان به این ملت تعارف سوارشدن در قطار انقلاب می زنند.

آنفولانزای مرغی
"وقتی که آنفلوآنزای مرغی می‌آید و ما 25 میلیون قطعه مرغ را بخاطر سلامت مردم معدوم می کنیم، بجای تشکر از دولت نیایند در رسانه بگویند تخم مرغ طلایی شده است."

 قطعا روز 22 بهمن روز بیان دستاوردهاست، اما اینکه رئیس جمهور در این روز باز به منتقدان دولت حمله کند و بحث را بر سر مرغ و تخم مرغ و آنفولانزای مرغی ببرد، جایگاه رئیس جمهور و توان وی برای صحبت در یک روز مهم را با چالش مواجه می کند. 

یک جناح شهادت می دهد فلانی آدم خوبی است!
رئیس جمهور گفت: "راه انتخاب مردم را باید سهل کنیم. از همه نهادها و ارگان‌ها و از دستگاه قانون‌گذاری مجلس، شورای نگهبان و از همه می‌خواهم که راه انتخابات را سهل کنند. اسلام گفته است اگر 40 نفر شهادت دادند این فردی که از دنیا رفته آدم خوب است، اگر آدم بد باشد، در روایات ما آمده خدا از گناهانش می‌گذرد . آیا وقتی 400 نفر شهادت می دهند این آدم خوب است، یک جناح شهادت می‌دهد که این آدم خوب است و میلیون ها نفر شهادت می‌دهند، این فرد خوب است، کافی نیست؟"

معلوم نمی شود آقای روحانی درنهایت قانون اساسی را قبول دارد یا خیر؟ پایبندی نیم بند به قانون اساسی زیبنده رئیس جمهور نیست که با پذیرش و تائید همین ساز و کار وارد گود انتخابات شده و از همین گذر با کسب اکثریت آرای مردم به عنوان شخص دوم کشور برگزیده شده است. شناخته شدن آقای روحانی به عنوان کسی که با سیاسی کاری برای دلخوشی و ارسال پالس مثبت به این گروه و آن گروه بدنام در این سطح اقدام می کند به صلاح ایشان نیست. خصوصا آنکه ایشان به پوشش لباس پیامبر(ص) مفتخرند. 

روحانی گفت: بگذارید همه سلیقه‌ها و جناح ها در انتخابات حضور پیدا کنند و در انتخابات مجلس، شوراها، خبرگان و ریاست جمهوری همه بیایند و شرکت کنند. با تجربه خودم و به عنوان نماینده ملت ایران اعلام می‌کنم راه این است که انتخاب مردم را آسان کنیم.

خوب است آقای روحانی بفرمایند منظورشان از همه سلیقه ها دقیقا کدام گروه است؟ جهت گیری آقای روحانی به کدام سو است؟ فراکسیون امید، در مجلس کدام گرایش را دارند؟ اعضای فعلی شورای شهر و شهردار منتخب از کدام طیف سیاسی هستند؟ آیا به اصطلاح جریاناتی نظیر نهظت آزادی یا گروهک مجاهدین خلق(منافقین) مدنظر آقای روحانی هستند؟

قواعد سیاسی جهانی را رعایت کنیم!
"رقابت را کنار بگذاریم، قواعد سیاسی جهانی را مراعات کنیم، همه در کنار هم باشیم، مردم را راحت بگذاریم، در حریم خصوصی مردم دخالت نکنیم چرا که حریم خصوصی مردم از آن مردم است."

در مورد قسمت دوم صحبت آقای روحانی مبنی بر رعایت حریم خصوصی مردم، چقدر خوب است که آقای روحانی تقویم را نگاهی بیاندازند و ببینند که انتخابات و دوران تبلیغات انتخاباتی تمام شده و اتفاقا آقای روحانی رای آورده اند و الان وقت کار است. اما در مورد رعایت قواعد سیاسی جهان، بهتر است آقای روحانی این طعنه مشکوکشان مبنی بر یکسان سازی با قواعد سیاسی جهانی را بیشتر توضیح دهند. جهان و قواعد جهانی در ذهن آقای روحانی چیست و کجاست؟ آیا همان کدخدای معروف عرصه هسته ای ملاکشان است؟ 

به سراغ رفراندوم برویم 
مهم ترین و چالش برانگیزترین قسمت صحبت رئیس جمهور در روز راهپمایی جایی بود که گفت: "اگر جایی ما با هم بحث داریم باید به اصل 59 قانون اساسی مراجعه کنیم". اصل 59 قانون اساسی می‌گوید در برخی موارد قانون‌گذاری و اعمال قوه مقننه در مسایل مهم اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی،  مراجعه به آراء مستقیم مردم است."

چقدر ناپسند است که سخنران روز 22 بهمن در اجتماعی میلیونی مردم، سعی می کند اصل و واقعیت رفراندوم را نبیند و با سیاسی کاری دم از رفراندوم  بزند و در این سطح به شرکت کنندگان اهانت کند. مردم در ذهن آقای روحانی چه کسانی هستند؟ آقای روحانی، حضور حماسی مردم بعد از اغتشاشات را نمی بیند و دم از رفراندوم می زند. حضور 73 درصدی مردم را همه پرسی تلقی نمی کند. قطعا مواضع آقای روحانی به عنوان سخنران روز 22 بهمن، تنها یک سیاسی کاری محض و یک قدرنشناسی و جفای به ملت بود اما قابل اعتنا نیست. تنها می توان گفت رئیس جمهور همان طور که صحبت هایش را با یک سخن تلخ و خلاف وحدت آغاز کرد، پایان آن را هم را به تلخی کشاند. البته که بسیاری از کارشناسان معتقدند صحبت از رفراندوم برای سرگرمی رسانه ها مطرح شده است چرا که خود آقای روحانی خوب می دانند این اصل از اختیارات مجلس است و بهتر می دانند که اجرای آن چه شرایط خاصی را می طلبد.

هرچند صحبت های رئیس دولت در جمع استانداران و آن هم تنها دو روز بعد از راهیپمایی، پس گرفتن تلویحی حرفشان در سخنرانی روز راهپیمایی بود؛ اما مردم به خوبی متوجه این موضوع هستند که فردی در بزنگاه و روز حساس آن حرف تلخ را بزند و چند روز بعد حرفش را پس بگیرد و مواضع دوگانه با اهداف پیدا و پنهان اتخاذ کند؛ کاری که متاسفانه به رویه رئیس جمهور تبدیل شده است. همانند مواضع انتخاباتی ایشان که از خط قرمزها عبور می کردند و در اصطلاح تابوشکنی می کردند اما بعد از پیروزی تلویحا حرف های خود را پس گرفتند یا همین ماجرای «جواز نقد معصومین» که اخیرا پیش آمد و دفتر رئیس جمهور اساسا موضوع را منکر شد!

خوب است که شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، در این روزهای مهم وقتی سخنرانان جایگاه ملی و شان عظیم آن را رعایت نمی کند، طرحی نو دراندازند! 22 بهمن امسال که بخشی از آن حیف شد، ولی حداقل برای روزهای ملی دیگر باید تدبیری درست کرد. البته این حساسیت فقط در تهران نیست و بسیار دیده شده که در شهرستان ها گاها افرادی به عنوان سخنران از پایتخت انتخاب می شوند که بدون در نظر گرفتن شرایط آن شهر و استان خود به محل چالش آن روز تبدیل می شوند. در این باره مصادیق هم کم نیست. در هر صورت بسیار حیف است که روزهای ملی و مذهبی رنگ سیاسی و جناح زده به خود بگیرد و به جای آنکه حق آن روز ادا شود، تازه به محلی برای چنگ اندازی به آن روز و حتی فرصتی برای تخریب وضعیت کشور برای مغرضان داخلی و خارجی تبدیلی شود. اولین قدم نیز پیشنهاد حذف نیست بلکه ایجاد مانع برای دخالت سلیقه های شخصی در روزهای ملی است.