زمان، بادی است که می‌وزد؛ هم هست و هم نیست.

زمان، بادی است که می‌وزد؛ هم هست و هم نیست. آنان را که ریشه در خاکِ استوار دارند از طوفان هراسی نیست. جنگ می‌آمد تا مردانِ مرد را بیازماید. جنگ آمده بود تا از خرمشهر دروازه‌ای به کربلا باز شود. 
با خود می‌گفتم: جنگ بر پا شده بود تا از خرمشهر دروازه‌ای به کربلا باز شود و #محمد_جهان_آرا به آن قافله‌ای ملحق شود که به سوی عاشورا می‌رفت. 
یک روز شهر در دست دشمن افتاد و روزی دیگر آزاد شد. پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند. 
 
#سید_مرتضی_آوینی 
#گنجینه_آسمانی 
(چاپ اول، تهران: نشر ساقی، ۱۳۸۱)
صفحه ۳۵۹.