مهدی محمدی کارشناس مسائل سیاسی نوشت:
لااقل یکبار در آزمون امام(ره) شرکت کنید!
يکشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۰:۲۸
کد مطلب: 495564
به نوبت، درباره هر یک از آن نکات، چند کلمه ای بنویسم.
درسحرگاه ١٥ خرداد، فقره ای از وصیت امام را بسیار شنیدنی یافتم. جایی، در میانه آن متن فخیم، که روشن است نویسنده اش حس می کند وقت ندارد و باید به سرعت برخی نکات بسیار مهم را به اختصار تمام بگوید و بگذرد (صفحه ٢٠ از متنی که من خواندم و در زیر میگذارم)، نوبت به محاجه امام با مخالفان میرسد. شکل احتجاج امام با آنها که جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی را قبول ندارند اینگونه است که می گوید بروید نوارهای سخنان شهدا را گوش کنید، نوارهای سخنان روشنفکران را هم گوش کنید، آن وقت به قضاوت بنشینید. نکته بی نهایت لطیفی در این احتجاج هست. کسی که شهید شده، یعنی برای امنیت و آرامش مردم جان داده، بی مزد و منت، - و کدام مزد است که ثمن جان آدمی باشد- می ارزد که حرفش لااقل یکبار شنیده شود. زندگان شاید به اقسام دلایل با ملت خدعه کنند، اما جوان شهیدی که جانش را داده و رفته، نفعی در حمایت از این و آن ندارد و اگر یک طرف را تایید و سوی مقابل را رد می کند لابد از حقیقتی خبر یافته است؛ حقیقتی چنان ارجمند که "نثار جان" در ازای آن آسان است.
حالا من گمان میکنم جا دارد همه آنها که ایران را دوست دارند اما با انقلاب و نظام مخالفند، لااقل یک بار، در این آزمون پیشنهادی امام وارد شوند و صدای شهیدی را گوش کرده یا وصیتش را بخوانند؛ شهدای جنگ، یا راه دور نرویم یکی از همین شهدای حرم. من این دعوت را چالش "بیایید نوار گوش کنیم" می نامم. گوش بدهند و آن وقت از خود بپرسند چرا این شهدا همگی - تکرار میکنم همگی- اینقدر "جناحی" حرف میزنند؟! چرا در وصیت هیچ شهیدی توصیه به جانبداری از غربگرایان و روشنفکران، سوداییان تعامل با جهان و سینه چاکان امریکا نیامده است؟ چرا غربگرایی، دموکراسی، یا حتی آزادی خواهی، تا امروز یک مرد که برای مردمش جان بدهد، تربیت نکرده است؟ چرا هیچ باغیرتی حین جان دادن برای مردمش، توصیه به "مذاکره" نکرده است؟
همین که جوانمردی پیدا شود، آن صداها را گوش کند و این سوال ها را از خود بپرسد، این نوشته به هدف خود رسیده است.
