مروری بر ملال آورترین پرونده سیاسی تاریخ وزارت علوم
تشکیل حلقه فتنه در وزارت علوم به رهبری مجتبی صدیقی در سکوت نهادهای نظارتی و قضائی
چهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۰۲
کد مطلب: 495016
اظهارات صادقی که به نظر می رسد طلیعه هجمه جدید حلقه افراطیون وزارت علوم در جهت بازی سیاسی است، در حالی مطرح می شود که سرنوشت بورسیه‌ها هنوز پس از 24 ماه به هیچ نقطه روشنی نرسیده و در پشت پرده های ابهام، مکتوم مانده است.
در فاز نخستین حمله افراطیون به بورسیه ها، خوراک سازی برای دولت و شخص رئیس جمهور برای کوبیدن دولت قبل به عنوان یک طرح استراتژیک مطرح بود. در گام بعدی، حذف بیش از 3000 استاد معتقد به نظام و ولایت از دانشگاه ها، برای کسانی که در سال 88 با سیلی محکم عناصر ولائی دانشگاه‌ها روبرو شده بودند، انتقام سخت و التیام آرام بخش و شیرینی به حساب می آمد. بنابراین حذف این افراد با دو استراتژی خوراک سازی برای دولتیان در جهت تخریب دولت قبل و انتقام گیری از دانشگاه ها به دلیل پایبندی به نظام اسلامی در فتنه 88 توسط رادیکال‌ترین حلقه فتنه کلید خورد و با تاکتیک جنگ رسانه ای چند بعدی و دروغ گوبلزی به توفیقات قابل توجهی دست یافت.
بورس تحصیلی که بسیاری از وزرای کابینه فعلی و حتی شخص رئیس جمهور (با همین قوانین مورد نقد)، در برهه‌ای از آن استفاده کرده اند، تبدیل به مستمسکی شد که وزارت علوم را درگیر بزرگترین پرونده سیاسی تاریخ خود کند. پرونده ای که زندگی ده‌ها هزار خانواده مظلوم را به سیاهی و تباهی کشاند و اعتبار و آبروی علمی کشور را مخدوش کرد.
حلقه فتنه در وزارت علوم به رهبری مجتبی صدیقی، در سکوت تمامی نهادهای نظارتی و قضایی با تکیه بر فضایی که از پروپاگاندای شدید رسانه ای ایجاد شده بود، در کنار بی آبروسازی بورسیه ها و خارج کردن آنها از سیکل نظام آموزش عالی، موفق شدند صدمات روحی و روانی شدید و غیرقابل جبرانی را به جوانان بورسیه و خانواده های آنان وارد کنند.
فتنه گران در کنار حذف و نابودسازی بورسیه ها، پروسه "عبرت سازی برای دیگران" را نیز در دستور کار قرار داده و به تمامی فعالین در دانشگاه ها تفهیم کردند که حمایت از نظام اسلامی و مقابله با فتنه در هر زمان، می تواند هزینه های مادی و معنوی بسیاری را متوجه آنان کند.
حاشیه سازی پیرامون بورسیه ها، مضرات فراوانی را متوجه نظام و کشور کرد تا حدی که رهبر معظم انقلاب از آن به عنوان " غلط ترین کارهای چند سال اخیر"، یاد کردند.
در داستان بورسیه ها، سکوت تلخ مسئولان قضایی و نظارتی و گاها پیگیری های معکوس، عایدات فراوانی را برای فتنه گران به وجود آورده است. به وجد آمدن این جریان از ارائه دادخواست دادستان دیوان محاسبات علیه 17 نفر از مسئولین پیشین وزارت علوم، نمود روشنی از فعالیت کینه توزانه این افراد علیه نیروهای جریان ساز انقلاب اسلامی است.
مساله اصلی این است که چه کسانی در قضیه بورسیه‌ها بر خلاف قانون و منویات رهبری حرکت کردند و چه کسانی منافع انقلاب و نظام را در نظر گرفتند؟
رهبر معظم انقلاب در تیرماه سال گذشته ضمن اشاره به حاشیه سازی در رابطه با پرونده بورسیه‌ها به عنوان غلط‌ترین کارهای چند سال اخیر، در رابطه با این پرونده فرمودند: "سمّی که در این موضوع به دانشگاه‌ها تزریق شد از بینش فکری مبتنی بر سیاست کاری نشأت می‌گرفت و متأسفانه، هم خلاف قانون، هم خلاف تدبیر و هم خلاف اخلاق بود."
اشاره رهبر معظم انقلاب به اقدام خلاف قانون، خلاف تدبیر و خلاف اخلاق در رویه معمول وزارت علوم کمترین تغییری ایجاد نکرد و حلقه فتنه به کار خود ادامه داد.
وزارت علوم حتی حاضر به تغییر مجتبی صدیقی، عامل اصلی این سیاه کاری نشد و وی بازهم در سمت ریاست سازمان امور دانشجویان، مشغول به ادامه روند پیشین علیه بورسیه‌ها شد.
پس از آن کمیسیون اصل نود، به عنوان متولی وظیفه مجلس در اصل نودم قانون اساسی به این موضوع ورود کرد. در نهایت پس از تحقیقات گسترده و همه جانبه، این کمیسیون در نامه ای به فرهادی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری حکم به قانونی بودن بورسیه ها و لزوم استفاده آنها از امتیازات قانونی خود کرد. امتیازاتی که هرگز توسط وزارت علوم به رسمیت شناخته نشد.
اعلام عدم نیاز گسترده به بورسیه‌ها پس از فارغ التحصیلی، یکی از نمونه های بارز عدم تمکین وزارت علوم از حکم کمیسیون اصل نود است.
حلقه فتنه مستقر در وزارت علوم در سایه اظهارات تند و عجیب رئیس جمهور، سکوت نهادهای قضایی، عدم تمکین فرهادی از احکام فوق، با قدرت در این زمین به بازی خود ادامه داد و با داستان پردازی های مختلف تا امروز موانعی جدی در برابر این جوانان ایجاد کرده است.
حال سوال اینجاست که بی توجهی به فرمایشات رهبر معظم انقلاب، عدم تمکین از حکم کمیسیون اصل نود، توهین گسترده و علنی به بورسیه‌ها، انتشار اسناد محرمانه دولتی، انجام مصاحبه های جنجالی دروغین، ایجاد فشارهای سازمان یافته بر روان خانواده های بورسیه ها، شکایت حقوقی صدها نفر بورسیه و هزاران خطای نابخشودنی دیگر، نباید سبب ارائه یک دادخواست یا پیگرد برای مجتبی صدیقی یا محمد فرهادی شود؟
آیا صدیقی که از تمام توان صندلی و میز خود برای کوبیدن جوانان مظلوم و وابسته به انقلاب استفاده کرد و آنها را تا عمق آشفتگی و تیره روزی پیش برد، نباید توسط محاکم قضایی بازداشت و محاکمه شود؟
آیا کسانی که حکم کمیسیون اصل نود را مانند یک کاغذ پاره به گوشه ای انداخته و به تمام ارکان تقنینی کشور کج دهنی می کنند، نباید اندکی ملامت شوند؟ آیا سرنوشت سه هزار و هفتصد نفر بورسیه و صدها نفر فارغ التحصیل عدم نیاز خورده با آینده نامعلوم، نباید موجب تخصیص یک شعبه در دیوان عدالت اداری برای رسیدگی سریع به این موضوع شود؟
آیا فرمایشات رهبر معظم انقلاب پس از حدود 330 روز، نباید در محاکم قضایی و دیوان عدالت اداری مورد توجه قرار گرفته و اقدامات خلاف قانون، اخلاق و تدبیر، مورد پیگیری قضایی قرار گیرد؟
از این رو مناسب است مسئولینی که علیه دلسوزان نظام، دادخواست تهیه می کنند، اندکی هم در وضعیت حلقه فتنه در وزارت علوم تامل کنند و آنها را نیز مورد پیگرد جدی و مجازات قرار دهند.
در دولتی که تنها هدف و بهانه اش برای عدم انجام صحیح امور، ارتباط دادن زمین و زمان به دولت قبل است، انتظار نیست که مساله بورسیه ها در بدنه وزارت علوم قابل حل باشد. موضوعی که بیش از همه باعث شکنجه روحی بورسیه ها در دوسال اخیر شده، نامعلوم بودن فردای آنان است. تظلم خواهی های مداوم این جوانان تا کنون به جایی نرسیده و هیچ محکمه و دادگاهی حاضر به پیگیری جدی و بررسی وضعیت آنان نشده است.
امید است مسئولین قضایی کشور برای خاتمه یافتن این موضوع کاملا سیاسی، چاره ای بیندیشند و بیش از این زندگی جوانان تحصیلکرده بورسیه به عنوان مظلوم‌ترین شهروندان ایران اسلامی را با سردرگمی و تباهی روبرو نکنند.
منبع: فارس
