روایت حسین دهباشی از شباهت ماه‌های پایانی رژیم پهلوی با این روزهای دولت
جمعه ۲۰ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۳۸
کد مطلب: 483620
خُدا رحمت کُند مرحومِ دکتر «احسانِ نراقی» را که می‌گفت: گرچه «امام خُمینی» نقشِ مُهمّی در سرنگونی حکومتِ قبل داشت با عزمی راسخ و روشی سازش‌ناپذیر و سُخنانی بابِ طبعِ عمومِ مردم امّا رهبرِ اصلیِ آن انقلاب شخصِ‌شخیصِ «اعلیحضرتِ همایونی شاهنشاه آریامهر» بود با دوست‌گریزی‌هایش، مشورت‌ناپذیری‌هایش، شانه از زیرِ بارِ مسئولیّت خالی کردن‌هایش، دل به بیگانگان سپردن‌هایش، بدقولی‌هایش، عصبانیّت‌هایش و... از بالا به پایین نگاه کردن‌هایش!
و خُب! شُما فکر می‌کُنی که اگر «محمودِاحمدی‌نژاد» یا یکی مثلِ او بارِ دیگر بر مسندِ ریاستِ این جمهوریِ اسلامی بنشینند خودشان خیلی شق‌القمر کرده‌اند؟ یا این پژواکِ ناکارآمدی مشاورین و تصمیم‌سازانی است که صدایِ «قابلمه‌هایِ خالی» را نمی‌شنوند و از فرجامِ «خالی‌بندی‌هایِ دُشمنان» جانانه دفاع می‌کُنند و «جان به لب‌شُدنِ اهلِ هُنر» را نمی‌بینند و... الی آخر.
و راستی! دوستانی که چشمِ اُمید دارند که «شورایِ نگهبان» احمدی‌نژاد را در انتخاباتِ سالِ ۱۳۹۶صلاحیّت کُند مثلِ همان هموطنانی نیستند که آرزو داشتند «ارتش» انقلابِ سالِ ۱۳۵۷ را سرکوب می‌کرد؟ دولتی که بر «تدبیر و استقلال و آزادی و آبادانی و انتقادپذیری و آرامش و اُمید» اُستوار باشد چه نیازی دارد به برهم زدنِ بازیِ مردم‌سالاری؟
از آذرماهِ ۱۳۵۶ تا بهمنِ ۱۳۵۷ کُلّی فُرصت و فاصله بود که اگر «محمّدرضا شاه» می‌خواست به جایِ ترساندنِ خلایق و برگردنِ «ارتجاعِ سُرخ و سیاه» انداختنِ اشکالات و مُشکلات بخواهد و بتواند اشتباهات‌اش را اصلاح و مردم را از خود راضی کُند از فروردینِ ۱۳۹۵ تا خُردادِ ۱۳۹۶ نیز تقریبا همان‌قدر فُرصت و فاصله است این گوی و این میدان یاعلی! بسم‌الله!
