انگار زن باردار در حال عبور از میدان جنگ بود، تنها کاری که توانست انجام دهد تند تند گام برداشتن بود تا لااقل بتواند از مهلکه انفجارها گذر کند و خود را به جای امن برساند؛ اما وقتی به مقصد رسید همچنان صدای انفجار ترقه‌‌ها می‌آمد؛ چون چهارشنبه آخر بود.

گروه جامعه جهان نیوز ـ  یک برداشت غلط، کاری بیهوده، لذتی که باعث ذلت می‌شود، آزار و اذیت همنوعان، خطرهای احتمالی، سقط جنین، سوختگی، آسیب‌های جسمانی، صدمات روحی نابینایی، ناشنوایی، آتش‌سوزی و صدای آه و نفرین پیرمرد و پیرزنی رنجور همه نشئت گرفته از روزی به‌نام چهارشنبه آخر سال است که در فرهنگ و سنت ایرانیان جایگاهی پیدا کرده است.

آمارهای چهارشنبه آخر سال و تبعات ناشی از آن همه‌ساله وجود دارد و حتی با تبلیغات مستمر و زحمات مسئولان امر و رسانه‌ها بابت فرهنگ سازی برای بهبود این وضعیت و کاهش حوادثی از این دست، باز هم سالانه این اتفاق در جای جای کشور به‌وقوع می‌پیوندد و قلب مردم و خانواده‌های قربانیان را جریحه‌دار می‌کند.

این حوادث تلخ چهارشنبه آخر سال در سال 92 سه کشته و 425 مصدوم در کشور داشت و سال 93 با کاهش پیدا کردن تعداد قربانیان این شب 407 تن مصدوم شده و 3 نفر نیز جان خود را بابت لذتی دروغین از دست دادند.

جانباختگان و مصدومان حوادث چهارشنبه آخر سال که تصور نمی‌کردند چنین اتفاقی برای آنها هم رخ دهد حالا شادی یک زندگی را با تلخکامی عوض کرده‌اند و نه‌تنها خودشان بلکه خانواده‌ها را نیز دچار مشکلات عدیده روحی و مالی کرده‌اند.

شاید آن افرادی که سرمستانه برای انفجار مواد محترقه و یا ایجاد سروصدا یا حتی پریدن از آتش از یکدیگر پیشی می‌گیرند، نمی‌دانند که با رفتارهای هنجارشکنانه خود به جامعه پیرامونی و آسایش و ایمنی همشهریان خویش آسیب می‌زنند و تنها لذت خطرآفرین و کامیابی بی‌محتوا را دنبال می‌کنند.

اما این فرهنگ و سنت غلط که با عنوان پریدن از روی آتش و یا آتش‌بازی شروع شد و کم‌کم به ایجاد مواد محترقه و سروصدا تبدیل شد این روزها در ذهن بسیاری از مردم به‌عنوان کاری بیهوده عنوان می‌شود و اکثریت مردم خواستار فرهنگ سازی یا جایگزینی تفریحی مناسب هستند.

طی سالیان اخیر ابزارهایی نظیر مقابله با هنجارشکنان اجتماعی در چهارشنبه آخر سال شدت بیشتری یافته و حتی مقابله یا دستگیری این‌گونه افراد موجب شده تا بانیان این کار خلاف عرف و شرع کمی پای خود را پس بکشند اما رفتارهای هنجارشکنانه گاهی از سوی برخی جوانان ناآگاه و یا تعداد کمی از خانواده‌ها به‌بهانه سنت و یا تفریح ایجاد می‌شود و بهترین رویکرد در کنار ابزارهای نظارتی می‌تواند فرهنگ سازی باشد.

فرهنگ‌سازی می‌تواند این باشد که در یک محله و کوچه فردی بیمار یا سالمندی که مشغول استراحت است، زندگی می‌کند؛ یا آنکه مواد محترقه و آتش‌بازی امکان این را دارد که برای هر فردی حادثه بیافریند؛ یا آنکه کمپین‌های مبارزه با چهارشنبه آخر سال راه‌اندازی شود و مواردی دیگر؛ این رویکرد می‌تواند تا حدودی باعث کاهش استقبال برخی جوانان و یا خانواده‌های ناآگاه شود.

فرهنگ‌سازی درباره نکوهش چهارشنبه آخر سال می‌تواند جلوی روز تلخی همچون چهارشنبه‌سوزی را بگیرد و این فرهنگ سازی وظیفه مسئولان فرهنگی و اجرایی، رسانه‌ها و آحاد مردم است.

تبیین بی‌ثمر بودن تفریحاتی نظیر ایجاد سروصدا و آتش‌بازی یا آسیب‌های ناشی از روز چهارشنبه آخر سال می‌تواند نوجوانان و جوانان را بیش از پیش آگاه کند.
منبع:تسنیم