حدارتباط روحانی با اصلاح طلبان کجاست؟
شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۵۹
کد مطلب: 469375
رئیس‌جمهور در ادامه از دستور رایزنی به معاون اول خود نیز در همین رابطه خبر داده است.
روحانی اما در عین حال تصریح کرده است: قرار نیست ما دین خودمان را برای نماینده شدن دیگران بفروشیم. ما می‌خواهیم اخلاق اسلامی در همه عرصه‌ها حاکم باشد و کسی دیگران را تخریب نکرده و آبروی کسی را نریزد.
وی می‌افزاید: دولت به طور قانونی و طبیعی در انتخابات بی‌طرف است و تلاش خود را متمرکز و وقف اجرای قانون اساسی و قوانین موضوعه می‌کند و مصراً از همه همکاران دولت می‌خواهم تلاش خود را برای عدم مداخله و موفقیت در این آزمایش الهی بکار بگیرند و اجرای مر قانون اساسی را سرلوحه خود قرار دهند تا انتخاباتی سالم، رقابتی، پرشور و بانشاط در امنیت کامل برگزار کنیم.
پیش از این، اصلاح‌طلبانی نظیر شکوری‌راد و مرعشی صراحتاً از رئیس‌جمهور روحانی خواسته بودند که به مسئله ردّ صلاحیت مشاهیر اصلاح‌طلب ورود کند.
کسانی از اصلاح‌طلبان هم بوده‌اند که از ماه‌ها و حتی از 2 سال قبل خواهان ورود رئیس‌جمهور روحانی به مسئله انتخابات مجلس دهم و به نفع اصلاحات شده و حتی شرط حمایت اصلاح‌طلبان از دولت در انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم را نیز همین ورود به نفع! را عنوان کرده‌اند.
اما در عین حال، پیشبینی می‌شد که دولت و رئیس‌جمهور روحانی غیر از چند چند جلسه و اظهار نظر، کار دیگری را در این رابطه صورت ندهند.
چه اینکه اعتدالیون با اعلام رسمی خبر جدایی لیست انتخاباتی خود از لیست اصلاح‌طلبان و اقداماتی مثل مسکوت گذاشتن مسئله حصر فتنه‌گران، آب پاکی را روی دست جریان سیاسی خاص ریخته و پیام واضح این اقدامات همین بود که دولت رئیس‌جمهور روحانی حاضر به دادن هزینه‌ای زیادتر از چند اظهار نظر و برگزاری چند جلسه نیست.
وانگهی در صحبت‌های اشاره شده هم دیده می‌شود که رئیس‌جمهور تأکید دارد حاضر نیست دین خود را به نماینده شدن دیگران بفروشد و ایضاً تأکید می‌کند که «دولت به طور قانونی و طبیعی در انتخابات بی‌طرف است».
رئیس‌جمهور روحانی همچنین به این حقیقت نیز واقف است که اصلاح‌طلبان فعلاً چاره‌ای غیر از حمایت تمام عیار از او و دولتش ندارند، و حتی اگر روحانی دست به تبعید تمام اصلاح‌طلبان هم بزند اما آنها نمی‌توانند دست از حمایت از او بردارند.
اما در اشاره به بخش دیگر اظهارات روحانی مبنی بر اینکه «اگر قرار است یک جناح در انتخابات حضور داشته باشد و یک جناح نه، دیگر به چه دلیل انتخابات برگزار می‌کنیم؟» و یا کنایه رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه «مردم را ناامید نکنیم» نیز همانطور که محرز است، منظور رئیس‌جمهور بحث ردّ و یا عدم احراز صلاحیت مشاهیر اصلاح‌طلب است.
زیرا کثیری از چهره‌های خاکستری و جوان‌تر اصلاح‌طلب هستند که توسط شورای نگهبان تأیید صلاحیت شدند.
اما در عین حال و در پاسخ به سؤال رئیس‌جمهور باید دانست مسئله انتخابات‌ها و تأیید صلاحیت‌ها نه در ایران و نه در هیچ کجای دیگری از جهان بصورت «الّاکلنگی» نیست و آنچه که حرف اول را می‌زند برخورداری از صلاحیت است.
به سخن دیگر اینکه نمی‌شود به صرف اینکه حتماً تمام جریانات و طیف‌های سیاسی باید در انتخابات نماینده داشته باشند؛ به هر کسی ولو افراد بی‌صلاحیت، برچسب «تأیید صلاحیت» را چسبانید.
این مسئله در تمام دموکراسی‌های بزرگ و حتی کوچک جهان پذیرفته است که اگر داوطلبی نتوانست به منصب نامزدی و انتخابات برسد، طرفداران و همفکران او به شخص نزدیکتر به آرای خود رأی می‌دهند و کسی به اینکه دست به تحریم انتخابات بزند و یا از آن ناامید! شود، فکر هم نمی‌کند.
ضمن اینکه مردم، شورای نگهبان و نظام اسلامی گناهی ندارند که ستاد اصلاحات در ظاهر فقط تعدادی از چهره‌های پر سن و سال این جریان را اصلاح‌طلب می‌داند و مابقی را نه!
منظور اصلاح‌طلبان از ردّ صلاحیت‌های گسترده، صرفاً ردّ صلاحیت چندتن از مشاهیر این جریان در تهران و شهرستان‌هاست و کسانی همچون چهره‌های جوان و خاکستری اصلاح‌طلب به هیچ وجه منظور ستاد اصلاحات نیستند.
کما اینکه الیاس حضرتی، رییس کمیته رسانه و تبلیغات ستاد انتخاباتی اصلاح طلبان استان تهران اخیراً طی گفت‌وگویی که روزنامه اعتماد آنرا منتشر کرده است صراحتاً بیان می‌کند که «در هر استان و شهرستانی تقریبا نیروهای اصلی، شاخص و سابقه‌دار که عمدتا اصلاح طلب نیز بودند، متاسفانه رد صلاحیت شدند»! و هیچ اشاره‌ای به جوانترها و معاریف اصلاح‌طلب تأیید شده‌ای همچون عارف، کواکبیان، محجوب و... نمی‌کند.
حضرتی در تکمله اظهارات خود نیز می‌گوید: «من خیلی متاثر شدم که تعداد زیادی از چهره‌های باسابقه، انقلابی و موثر در انقلاب رد صلاحیت شدند» و باز هم اشاره‌ای به جوانترها نمی‌کند...
وانگهی، معاریف اصلاح‌طلب، پیش از این و با توجه به رخداد فتنه سال 88، عنوان کرده بودند که خودشان هم می‌دانند تأیید صلاحیت نمی‌شوند و برای همین قصد به راه انداختن سونامی ثبت نام را ندارند اما اینکه چه شد که در موسم ثبت‌نام‌ها به ناگاه تمام عمده‌ی آنها اقدام به نام‌نویسی و اعلام داوطلبی کردند؛ امری است که ابعاد آن در روزهای آینده بیشتر مکشوف خواهد شد.
اکنون و با دانستن این حقایق عقلایی آیا رواست که مسئله ضروری تأیید صلاحیت‌ها به کناری گذشته شده و بحث «تعادل الّاکلنگی» مورد اشاره رئیس‌جمهور و برخی فعالان جریان خاص قرار گیرد و با بدتر آنکه از ناامیدی مردم، سخن به میان آید؟!
