با اعلام اسامی آثار راه‌یافته به بخش‌های مختلف نهمین جشنواره فیلم حقیقت، جای خالی برخی فیلم‌های مستند، به چشم می‌‌خورد که در میان آنها حضور نداشتن «۳۳ سال سکوت» تعجب‌آور است.

به گزارش جهان به نقل از فارس، مستند ۳۳ سال سکوت، ساخته موسسه فرهنگی آرمان مدیا، داستان جانبازی از مجروحان جنگ تحمیلی را روایت می‌کند که برای درمان، به آلمان فرستاده می‌شود اما در میانه راه، تصمیم به پناهندگی به آن کشور می‌گیرد.

این مستند، علی رغم آنکه می‌توانست یکی از فیلم‌های پرامید بخش مسابقه ملی جشنواره باشد، حتی در بخش جایزه «شهید آوینی» که ویژه نمایش فیلم‌های مستند حوزه‌ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است نیز حضور ندارد.

«سی‌وسه سال سکوت» پس از رونمایی در اردیبهشت ۱۳۹۴، تاکنون توانسته رقم فروش قابل توجهی را از طریق فروش اینترنتی و اکران های عمومی نظیر دانشگاهی و... کسب کند که از یک سو، برای فیلم‌های مستند ایرانی، کمتر سابقه‌ای دارد و از سوی دیگر، نشان دهنده اقبال مردمی به آن بوده است.

گمان می رود علت نادیده گرفتن این فیلم، محافظه کاری برگزارکنندگان جشنواره نسبت به انتقاداتی است که در آن نسبت به عملکرد برخی از مسئولان نظام در مورد وضعیت جانبازان و بازماندگان دوران دفاع مقدس شده و نمایش زندگی مرفهانه و آسایش طلبی برخی از مسئولان و حامیان دولت کنونی است.

بدیهی است تا زمانی که سیاست دوگانه ی بستن دهان منتقدان انقلابی از یک طرف و میدان دادن وسیع به منتقدان شبه روشنفکر و حتی سیاه بین، از طرف دیگر در جشنواره های دولتی نظیر جشنواره حقیقت وجود داشته باشد، کمترین نتیجه آن این خواهد بود که این جشنواره ها روز به روز فاصله ی بیشتری از مردم می گیرند. این در حالی است که جشنواره ای مثل عمار تا دور افتاده ترین نقاط کشور، نفوذ کرده و آنان را تحت الشعاع خود قرار می دهد.