راه تسکین روانی خانواده شهدای حادثه منا
دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۳۵
کد مطلب: 448275
طراح و ابداع کننده نخستین شبکه اجتماعی سلامت خانواده ادامه داد: به عنوان یک خدمتگزار از همه فرزندان ایران تقاضا دارم در این ایام سخت، با طعنه و کنایه به رنج و درد همنوعان خود نیفزایند، کمک کنید تا این غم سنگین بهبود یابد. همدلی با سوگواران رنج آنها را تسکین می‌دهد. این رنج امروز برای آنها اتفاق افتاده اما ما هم از قاعده فقدان عزیزان و به سوگ نشستن و تجربه و تحمل این درد و رنج مستثنی نیستیم. پس مهم است که هر کدام از ما در پی این باشد که سهمی در بهبود و کمک به طی روند طبیعی سوگ داشته باشیم و با این تفکر که دیگران هستند و کمک می‌کنند این وظیفه را به دیگران واگذار نکنیم.
طهرانی با اشاره به اینکه تلخ ترین واقعیت انکارناپذیر زندگی انسان بر روی زمین، فقدان یا مرگ عزیزان است، بیان داشت: کمک کنید افراد سوگوار به پذیرش برسند. پذیرفتن این امر به عنوان یکی از قوانین زندگی که گریزی از آن نیست و طی فرایند سوگواری به نحوی مناسب؛ بسیار کمک کننده خواهد بود و از غم و اندوه فرد می‌کاهد. فرد باید بپذیرد که می‌تواند با مرگ و شرایط جدید سازگار شود و هر فردی در هر شرایط و سطحی که هست به سهم خود در این سوگواری تلاش کند ودر همدلی با سوگواران سهیم گردد.
طراح و ابداع کننده نخستین شبکه اجتماعی سلامت خانواده طی توصیه‌های روان‌شناختی عنوان کرد: بنابراین در کنار سوگواران بمانید. مانع سوگواری آنان نشوید. یاد بگیریم که باید فرایند سوگواری طی شود و سوگوار باید بتواند سوگواری کند، سوگواری یک فرایند طبیعی و فعال است که در جریان آن فرد سوگوار احساسات گوناگونی را تجربه می‌کند. در کنار فرد سوگوار بمانید به ناله‌ها و عزاداریش گوش کنید و با او همدلی کنید. تلاش نکنید جلوی گریه‌ها و ناله‌های او را بگیرید. تجربه سوگ، بر احساسات، جسم، افکار و رفتار سوگواران تاثیر می‌گذارد.
طهرانی تصریح کرد: سوگواران ممکن است تجاربی همچون احساس غمگینی (هنگام پذیرش مرگ عزیز)، خشم (احساس ناکامی و برخی مواقع خشم نسبت به خود و دیگران)، احساس گناه (ناتوانی نسبت به کنترل این فقدان)، اضطراب (در خصوص این که نتواند سوگ را تحمل کند)، تنهایی (احساسی پیچیده ، مرکب از غمگینی و اضطراب)، خستگی (احساس خستگی و فرسودگی)، شوک (به دلیل ناگهانی و غیر منتظره بودن)، و تسکین و آرامش (تجربه‌ای توام با غمگینی و تسکین خاطر و رهایی) داشته باشند. بنابراین، حضور هر فردی در کنار فرد سوگوار و همدلی با او می‌تواند در طی این فرایند سخت به او کمک کند. به او اطمینان دهید که تنها نخواهد ماند. شما در کنارش هستید. به او بگویید که او را می‌فهمید و رنج او را درک می‌کنید. برایش آرزوی صبر کنید. در دستان فرد سوگوار را در دستانتان بگیرید و بفشارید و در صورت امکان فرد سوگوار را در آغوش بگیرید.
وی خاطرنشان کرد: سوگواران ممکن است واکنش‌های جسمی داشته باشند واکنش‌هایی از جمله احساس خالی بودن معده، سفتی عضلات، حساسیت زیاد به صدا، تنگی نفس، ضعف عضلات، خشکی دهان و ضعف عمومی و... بنابراین بسیار ضروریست که افرادی در کنار آنها هستند از این علائم آگاهی داشته باشند. به همین ترتیب، ممکن است علائم افکاری و رفتاری داشته باشند علائم افکاری مانند ناباوری (عدم پذیرش واقعیت)، سردرگمی (احساس گیجی و آشفتگی)، اشتغال ذهن (آرزوی بازگشت به گذشته)، خیال پردازی (پرداختن به خصوصیات خوب رفتاری فرد و بازگشت به گذشته)؛ و علائم رفتاری از قبیل احساس بی‌تفاوتی، بی‌حالی و بی‌قراری و بی‌حوصلگی)، گریه کردن (در حضور جمع یا به تنهایی)، که حداقل کاری که در این شرایط انجام می‌دهید این است که کنار فرد بمانید و سکوت کنید.
