عباس عبدی خطاب به رفقایش: تکلیفتان را با سال88 روشن کنید!
يکشنبه ۲۹ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۵۱
کد مطلب: 445649
عبدی در ابتدا در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه راهبرد اصلاحات در قبال دولت باید «اتحاد-انتقاد» باشد یا «اتحاد و حمایت ناب»؛ به موجودیت اصلاح طلبان اشره می کند که در حال حاضر فاقد برنامه و تشکیلات و رهبری است.
او در این خصوص توضیح می دهد: برای پاسخ به این پرسش اول باید موجودیتی به نام اصلاح‌طلبان از حیث برنامه و تشکیلات و رهبری وجود داشته باشد تا بتوان از این تعابیر استفاده کرد. به نظر نمی‌رسد که اصلاح‌طلبان در چنین وضعی قرار داشته باشند. آنان ابتدا باید این مشکل را در میان خود حل کنند تا سپس به مساله اتحاد و انتقاد و... برسند.
وی در ادامه نا مشخص بودن وضعیت نامعلوم اصلاحات را اصلی ترین مساله برای اصلاح طلبان برمی شمارد و می گوید: مساله اصلی اصلاح‌طلبان چه پیش و چه پس از توافق، دولت روحانی نیست. با آنکه مساله جدی ندارند. مساله اصلی آنان با کلیت ساختار است که ابتدا باید در این باره وضعیت خود را مشخص کنند. تمام این پرسش‌ها برای دور زدن این پرسش اصلی و نپرداختن به آن است.
وی در ادامه ضمن تاکید براینکه نیاز امروز اصلاح طلبان، بیان یک ایده روشن درباره جامعه و سیاست است، تاکید کرد: نگاه آنان به ساختار قدرت و بررسی آنچه در گذشته رخ داده و نشان دادن یک چشم‌انداز روشن از اصلاح‌طلبی در آینده است. در کنار اینها باید یک اراده معین در پشت چنین ایده‌ای خود را نشان دهد. بنده که جزو پیگیرهای چنین اخباری هستم، از وجود چنین ایده و اراده‌ای بی‌اطلاع هستم. اگر شما اطلاع داشتید ما را هم خبر کنید.
عبدی در ادامه به مسئله سال ۸۸ که موجبات خروج اصلاح طلبان از عرصه سیاست ورزی را فراهم آورد، اشاره می کند و می گوید: مانع اصلی این است که تکلیف خود را با وضعیتی که موجب اخراج آنها شده روشن نکرده‌اند. اگر آن وضع را همچنان قبول دارند، طبعا اخراج آنان هم ادامه خواهد داشت، در غیر این صورت باید تغییر موضع دهند.
این فعال اصلاح طلب در ادامه تاکید می کند: اصلاح طلبان اگر بر مدار گذشته هستند، اصراری بر حضور در ساختار سیاسی نداشته باشند، همان مسیر را ادامه دهند با همه تبعات آن. ولی اگر حضور را به نفع کشور می‌دانند، در این صورت باید الزامات آن را نیز بپذیرند. این مهم‌ترین مشکل اصلاح‌طلبان است.
عبدی در ادامه به تحمل نقد نداشتن اصلاح طلبان اشاره می کند و می گوید: اصلاح طلبان فارغ از اینکه چه راهبردی را بپذیرند، نیاز فوری آنان پذیرش آزادی بحث در سطح درونی و حتی بیرونی و نقد گذشته است. اصلاح‌طلبان تا وقتی که نگران نقد گذشته خود هستند و شهامت لازم را برای این نقد به دست نیاورند، ممکن نیست که یک راهبرد روشن بتوانند اتخاذ کنند.
عبدی در انتها در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا اصلاح‌طلبان باید چارچوب و هویت گفتمان اصلاحات را تغییر دهند، می گوید: اتفاقا وضع موجود نه بر اثر تاکید بر هویت مرزهای اصلاح‌طلبی، که بر اثر نادیده گرفتن و در نتیجه از میان رفتن این مرزها به وجود آمده است. اصلاح‌طلبان اگر در چارچوب مرزهای اصلاح‌طلبی باقی می‌ماندند، با هیچ مشکل غیرقابل حلی مواجه نمی‌شدند. آنان نه یک گام که چند گام فراتر از آن رفتند و اسیر تبلیغات شدند و به این روز افتادند.
