نگاهی به طرح «افطاری ساده»؛
روزه‌داری یا روزه‌خواری؛ کدامیک این روزها پررنگ شده؟
چهارشنبه ۳ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۲۱
کد مطلب: 429723
«شایعه» اما رسانه‌ای است که قرن‌هاست پیامی ممزوج از واقعیت و دروغ را به مخاطب میرساند و اگر چه روزه‌خواری پدیده‌ای شوم است که باید با آن برخورد کرد به اما آیا واقعا چنین است جمله‌ای صدق می‌کند؟!
دو سوال مهم در این باره وجود دارد؛ سوال اول اینکه آیا روزه‌خواری امری فراگیر است؟ آیا با دیدن هر غذا خوردنی ما باید نتیجه بگیریم که دیانت از کشور رخت بربسته است؟ در حالی که اسلام به ما امر کرده است که اگر از مومن عملی دیدی که در نظرت خطا و گناه بود حمل بر خیر و توجیه کن؛ فردی که در خیابان چیزی میل می‌کند «مریض» یا «مسافر» است.
سوال دیگر آن است که آیا این روزها عادت نکرده‌ایم که تنها به بدی‌های جامعه‌مان بنگریم و خوبی‌ها و نیکویی آن را نبینیم و ضریب ندهیم.
اگر پلیس در طرحی به دنبال تذکر به روزه‌خوارانی است که به هر دلیل اعم از ناتوانی و یا حتی عناد روزه‌خواری میکنند آنها را در سایت‌ها و رسانه‌های خود ضریب دهیم و از دیدن صف‌های طویل حلیم‌فروشی‌ها و آش‌فروشی‌ها در آستانه افطار و از دیدن صف نانوایی‌ها دریغ کرده و ضریبی به آنها ندهیم؟
به واقع دینداری جامعه ایرانی مانور رسانه‌ای خود را می‌خواهد که یکی از طرح‌هایی که دو سال است برای رخ نمایاندن هر چه بیشتر دینداری مردم به راه افتاده است طرح «افطاری ساده» است.
طرحی که از سوی دفتر مقام معظم رهبری به واسطه سخنان ایشان پیگیری و مطرح شده؛ طرحی که علاوه بر حسنات آن در بحث سبک زندگی فردی و اجتماعی می‌تواند نشان دهد مردم ایران روزه‌دارند و نه روزه‌خوار.
رهبری در سخنانی در ۲۴ سال پیش چنین گفته‌اند: «الان در بعضی از کشورهای اسلامی سنت خوبی وجود دارد که در تمام ماه رمضان، اغلب مساجد افطاری می‌دهند؛ یعنی هرکس برود و وارد مسجد بشود، پذیرایی می‌شود. البته خانواده‌ها محروم می‌مانند؛ فقط مردان افطاری میخورند و برمی‌گردند! اگر بشود در این‌جا هم همین سنت در خصوص افراد تحت پوشش شما رواج پیدا کند - البته با حضور تمام افراد خانواده - خوب است. در زمان رژیم گذشته، این ارتباطات معنوی، کم و یا منجمد شده بود؛ که البته متأسفانه بقایایش همچنان باقی است. ما بایستی در دوران اسلامی، این ارتباطات را زنده کنیم.»
به واقع نیز چنین است؛ چند سال پیش در مصر آماری از این سفره‌های افطار نیز منتشر شده که عجیب بود؛ آماری از هزینه‌های سنگین برای برپایی افطارهای خیابانی و مسجدی.
تحقیقی در الازهر نشان داده بود که این سفره‌های افطار در قاهره به تنهایی یک میلیارد جنیه مصری (۱۷۸ میلیارد تومان) هزینه در بر دارد که استان‌های دیگر مصر نیز همین مقدار هزینه میکنند؛ مطالعاتی که نشان می‌داد در این سفره‌ها روزانه ۳ میلیون نفر افطار میخورند!
به واقع نبرد سبک زندگی این روزها نیازمند حرکت رسانه‌ای است چراکه اگر در بدترین حالت معتقد باشیم که یک توطئه بزرگ برای مقابله با دینداری مردم وجود دارد و روزه‌خواری را ترویج می‌دهد این ما و رسانه‌های ما و مردم هستند که وظیفه دارند ابراز شعائر الهی را جدی بگیرند که « وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ»
به واقع «افطاری ساده» و ضریب آن می‌تواند یک رسانه‌ای باشد در جواب آنان که با دیدن یک نفر که بطری آبی در دست دارد و می‌نوشد یا با دیدن مردی که گوشه‌ای از خیابان ساندویچی می‌خورد نتیجه می‌گیرند که «چقدر روزه‌خواری زیاد شده».
۱۹۴
تو اداره صراحتا دستور بازگذاشتن آبدارخانه ها را داده اند،تازه بساط چاییشان به پاست و قل وقل میجوشد .خانم ها وآقایان روزه نگیر لیوان به دست چایی میخورند وبوی غذا در میآورند.
روزه داری عبادتی فردی ست روززه گرفتن یا نگرفتن دیگران ضرری به کسی نمیرساند،روزه تمرین اراده است و در ارتقای معنویت و محکم شدن شخص تاثیر والایی دارد.شاید کسی نتواند روزه بگیرد نبایدکه بگوییم دینداری کم شده اعمال ی که انجام یا عدم انجام آن به دیگران ضرر میرساند مانند حجاب و دروغ و دزدی و.....باید ما را ناراحت کند و....نه روزه نگرفتن اشخاص جامعه
حالا اگه شما میخواهید روتون رو اونور کنید و به خودتون دروغ بگید حرفی نیست ولی با این کار حقیقت عوض نمیشه ... حقیقت در این چند سال به خصوص از وقتی که روزه داری سخت شده همینه که تعداد روزه خواران بر روزه داران میچربه ... شما نگاه به صف های طولانی حلیم نکن روزه خواران هم حلیم میخورند نان میخورند اش رشته میخورند ... نگاه به افراد کوچه و خیابان نکن اکثرا شرم دارند و یا میترسند روزه خواری علنی کنن بیا یه سر به ادارات و مکانهای سر پوشیده بزن تا بهت بگم چه خبره ... تو اداره ما بین 20 نفر کارمند فقط یه نفر روزه است ...
