پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - 28 Mar 2024
 
۰

درختانی که زیر بار ویلاها قامت خم کردند

دوشنبه ۴ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۲۳
کد مطلب: 424450
استان مازندران ۴۷۰ هزار هکتار زمین زراعی و باغی دارد که از این میزان ۳۰۰ هزار هکتار زراعی و ۱۷۰ هزار هکتار دیگر اراضی باغی است.
به گزارش جهان به نقل از جام جم، این استان یکی از قطب های مهم کشاورزی کشور محسوب می شود و بالاترین ضریب کشت و زرع کشور را در اختیار دارد. برنج هم یکی از تولیدات استراتژیک این استان است، اما مدت هاست مشاهده می کنیم افزایش بی رویه قیمت زمین در شهرهای شمالی به دلیل نزدیکی به پایتخت، آب و هوای مناسب، جنگل و دریا، کاهش انگیزه کشاورزی به دلیل اقتصادی نبودن کاشت محصولات کشاورزی نظیر برنج، پاسخگو نبودن به نیازهای گردشگری و اقامتی و نبود شهرک ها و مناطق خاص باعث افزایش تغییر کاربری های غیرمجاز و تخریب اراضی کشاورزی و گسترش بی رویه ساخت و سازهای غیرمجاز بدون توجه به اصول شهرسازی و تخریب محیط زیست شده است که مشکلات زیست محیطی از جمله سیل و رانش را در سراسر استان در پی دارد. بنابراین تغییر کاربری اراضی چنانچه نظام مند و در جهت توسعه و پیشرفت باشد کاری لازم و اجتناب ناپذیر است. این امر در بسیاری از کشورهای دنیا به دلیل توسعه شهری، صنعتی و گردشگری اتفاق می افتد، اما آنچه در ایران بویژه استان مازندران اتفاق افتاده تغییر کاربری غیرمجاز و غیرمتعارف اراضی کشاورزی، ساحلی و جنگلی است.

به گزارش جام جم، مسعودباقرزاده، معاون دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان محیط زیست با اشاره به این که ویلاسازی در اراضی کشاورزی و تغییر کاربری در دو بحث کلان و اجرایی مطرح می شود، می گوید: این که گفته می شود نباید ویلاسازی در زمین های کشاورزی انجام شود و توسعه پیدا کند، به این دلیل است که مساحت ایران ۱۶۵ میلیون هکتار است که در ۱۸ میلیون هکتار از این اراضی یعنی حدود ۱۲ درصد آن کشاورزی می شود.

وی با تاکید بر این که علاوه بر زمین های کشاورزی در کوه ها هم می شود کشاورزی کرد، ادامه می دهد: اما این کار درستی نیست و نباید منابع طبیعی را به نفع کشاورزی خراب کنیم و این کار معقول نیست.

معاون دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان محیط زیست می افزاید: از طرف دیگر ۱۲ میلیون هکتار به دو بخش تقسیم می شود که نیمی از آن به مراتع تبدیل شده است. از شش میلیون هکتار دیگر چیزی کمتر از ۵ درصد قابل کشت است و از این شش میلیون هکتاری که دو هفته پیش وزارت جهادکشاورزی اعلام کرد، ۱.۵ میلیون هکتار برای کشاورزی مناسب نیست.

باقرزاده خاطرنشان می کند: زمین هایی که مستعد کشاورزی است دارای مقادیر بسیاری خاک و آهن است؛ بنابراین، این مناطق جزو سرمایه ملی محسوب می شود و نباید در این زمین ها ویلاسازی صورت گیرد.

به گفته معاون دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان محیط زیست، در برخی کشورها هنگام خانه سازی افراد باید ۳۰ سانتی متر خاک سطحی آن منطقه را به وزارت جهادکشاورزی تحویل دهند، اما در کشور ما علاوه بر این که هنگام تخریب اراضی کشاورزی این کار انجام نمی شود، بلکه پس از تخریب زمین قطعه قطعه می شود و در آنها ویلاسازی صورت می گیرد که این کار نه تنها ارزش تولید ندارد بلکه به مرور درخت های اطراف آن منطقه هم نابود می شود.

مقصر کیست؟

باقرزاده معتقد است: وقتی که ویلاسازی جلوی چشم مردم انجام می شود چطور می توان گفت کسی این امر را نمی بیند. مردم، محیط زیست و وزارت جهادکشاورزی همه کوتاهی می کنند.

حتی در شهرداری ها و بخشداری ها نیز کار چشمگیری برای مقابله با این موضوع صورت نگرفته است. مهم ترین و بدترین نوع ویلاسازی ها در حریم رودخانه هاست؛ زیرا به دلیل تراکم زیاد ویلاسازی در حریم رودخانه ها بیشترین آلودگی وارد حریم رودخانه ها می شود.

راهکار چیست؟

وی می گوید: طی سال های ۷۹ یا ۸۰ از سوی شورای امنیت ملی برای ویلاهای کنار رودخانه کرج مصوبه ای صادر شد مبنی بر این که کل ویلاها و رستوران ها در این محدوده باید تخریب شود؛ اما فقط دو مورد تخریب شد. از نظر من اصول و مقررات در زمینه کشاورزی بدرستی انجام نمی شود. این در حالی است که در همه جای دنیا بویژه کشورهای توسعه یافته برای تبدیل اراضی آن قدر هزینه و مالیات می گیرند که برای فردی که قصد انجام این کار را دارد، به صرفه نیست آن را انجام دهد؛ بنابراین از انجام آن پشیمان می شود، در حالی که برای تغییر کاربری اراضی در ایران هیچ سازوکار تشویقی و تنبیهی وجود ندارد.

معاون دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان محیط زیست به ویلاسازی در جنگل هم اشاره می کند و می افزاید: ویلاسازی در جنگل بدترین خسارت است؛ زیرا بیشتر درخت ها حذف می شوند، اشکوب جنگل به هم می خورد و با تخریب درختان شرایط برای جاری شدن سیل نیز فراهم می شود.

مهرداد ابراهیمی، فرماندار فریدونکنار هم درخصوص تخریب اراضی کشاورزی برای ویلاسازی به جام جم گفت: استان مازندران تقریبا دارای ۴۷۰ هکتار زمین زراعی و باغی است که ۳۰۰ هزار هکتار از این اراضی زراعی و ۱۷۰ هزار هکتار دیگر اراضی باغی است؛ این استان یکی از قطب های مهم کشاورزی کشور محسوب می شود و بالاترین ضریب کشت کشور را در اختیار دارد، ضمن این که برنج یکی از تولیدات استراتژیک این استان است و مجموعه استان های شمالی حدود ۸۰ درصد برنج کشور را که رتبه دوم سبد غذایی خانوار است، تامین می کنند که این خود گویای اهمیت ملی زمین به عنوان مولد تولید و اشتغال برای سالیان متمادی است.

وی با تاکید بر این که تغییر کاربری اراضی چنانچه نظام مند و در جهت توسعه و پیشرفت باشد امری لازم و اجتناب ناپذیر است، ادامه می دهد: تغییر کاربری اراضی در بسیاری از کشورهای دنیا به دلیل توسعه شهری، صنعتی و گردشگری اتفاق می افتد؛ اما آنچه در ایران خصوصا استان مازندران اتفاق افتاده تغییر کاربری غیرمجاز و غیرمتعارف اراضی کشاورزی، ساحلی و جنگلی است.

فرماندار فریدونکنار تصریح می کند: افزایش بی رویه قیمت زمین در شهرهای شمالی، نزدیکی به پایتخت، آب و هوای مناسب، نزدیکی جنگل و دریا، کاهش انگیزه کشاورزی به دلیل اقتصادی نبودن کاشت محصولات کشاورزی نظیر برنج، پاسخگو نبودن به نیازهای گردشگری و اقامتی و نبود شهرک ها و مناطق خاص و هماهنگی بین دستگاه ها در برخورد با این پدیده باعث افزایش تغییر کاربری های غیرمجاز و تخریب اراضی کشاورزی و گسترش بی رویه ساخت و سازهای غیرمجاز شده که علاوه بر تهدید امنیت غذایی کشور سبب آلودگی منابع آب و خاک شده و مشکلات زیست محیطی و حوادث غیرمترقبه سیل و رانش را در سراسر استان در پی داشته است.

ابراهیمی عنوان می کند: شهرستان فریدونکنار با داشتن ۶۵۰۰ هکتار زمین زراعی و مرغوب شالیزاری و با سطح تولید ۴۰ هزار تن یکی از قطب های تولید برنج استان و کشور محسوب می شود و به دلیل قرارگیری در پایین دست حوضه آبریز هراز، آب و هوای مناسب برای تولید برنج، زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در این اراضی و کود بیولوژیک ناشی از این چرخه، برنج تولیدی این شهرستان از مرغوبیت کشوری برخوردار است.

فرماندار فریدونکنار ادامه می دهد: خوشبختانه اراضی شهرستان فریدونکنار به دلیل قرار گرفتن در تالاب بین المللی فریدونکنار و زمستان گذرانی پرندگان مهاجر، شرایط خاص منطقه و تامین معیشت مردم بر پایه تولید برنج، برخورداری از ۹ کیلومتر ساحل ماسه ای بسیار مناسب، وجود شهرک ها و محله های مسکونی از قبیل فرزادشهر، خزرشهر و دریاسر کمتر مورد تهدید و هجوم تغییر کاربری غیرمجاز نسبت به دیگر شهرستان های استان قرار گرفته است و فقط در حد مرزی با شهرستان محمودآباد و بابلسر تعدادی تغییر کاربری غیرمجاز اتفاق افتاده که بنابر قانون با متخلفان برخورد شد. در سال ۱۳۹۲، ۲۰ مورد، سال ۱۳۹۳، ۱۱ مورد و از ابتدای سال ۱۳۹۴ تاکنون ۲۰ مورد از سوی مدیریت جهاد کشاورزی برخورد صورت گرفته و در خصوص اجرای احکام و قلع و قمع اقدام شده است.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *