جنگ تحمیلی دوره ای برای درخشیدن مردهای واقعی بود. مردانی که سالها در حسرت سربازی حضرت ثارالله(ع) سوخته بودند و بر سر و سینه می زدند که ای کاش ظهر عاشورا می‌بودند و مقتدایشان را یاری می کردند.

به گزارش جهان به نقل از فارس، جنگ تحمیلی دوره ای برای درخشیدن مردهای واقعی بود. مردانی که سالها در حسرت سربازی حضرت ثارالله(ع) سوخته بودند و بر سر و سینه می زدند که ای کاش ظهر عاشورا مقتدایشان را یاری می کردند.

جای تعجب نداشت اکنون که بساط وفای به عهد برپا شده آنها دست از زندگی بشویند و راهی جایی شوند که معلوم نبود برگشتی داشته باشد. خیلی‌هایشان رفتند و شهید شدند و بعضی‌هاشان برگشتند و سوختند از شهادت برادرانشان.

اما این روی حماسی و زیبا صورت دیگری هم داشت. عده ای هم بودند که در همان ایام چون زنان ریش دار پشت جبهه پنهان شدند و با هزار بهانه پای خود را لنگ رفتن به میدان جنگ کردند.

تصویری که مشاهده می ‌کنید مردی است که با تمام وجود پای اعتقادش ایستاد و خطوط پر صلابت چهره اش گواه این مدعاست. او و هزاران پیرمرد دیگر کاری کردند که حبیب بن مظاهر در روز عاشورا کرد و اینگونه زندگی فانی‌شان پر برکت شد و خیلی‌هاشان شهید شدند.