مردم استان اردبیل می گویند حال که پرداخت یارانه ۴۵ هزار تومانی بهانه ای برای گران کردن مایحتاج زندگی شده،بهتر است دولت راساً به قطع یارانه اقدام کرده و از این بهانه دست بردارد.

به گزارش جهان، فارس‌ در مطلبی به نقل از وبلاگ چشم انداز اردبیل آورده است، یارانه ماهیانه ۴۵ هزار و پانصد تومانی به ازای هر شهروند ایرانی نه تنها موجبات ارتقای کرامت انسانی نشده بلکه به ابزاری برای زیرسئوال بردن شان و منزلت شهروندان و خانواده ها از سوی دولت شده است؛

متاسفانه دولت برای سرپوش گذاشتن بر کاستی های خود در مسایل معیشتی و تحقق نیافتن وعده هایش در زمینه رونق اقتصادی، کسب و کار‌ و افزایش قدرت خرید، همواره در مقاطعی با پیش کشیدن پتک «یارانه نقدی» و مانور تبلیغاتی بر سر این موضوع سعی می کند مردم را در این موضوع خاص بدهکار دولت دانسته و خانواده ها را درباره تصمیم بر انتخاب خود از دو گزینه «حذف» یا «تداوم واریز» یارانه، در خوف و رجاء نگه دارد بی آن که حتی به مردم این حق را بدهد تا آنان درباره کاهش قدرت خرید یارانه واریزی به حساب خود تا یک سوم میزان، سخنی گفته و از دولت پرسشی داشته باشند.

میزان یارانه پرداختی و تاثیر بر سطح قدرت خرید افراد متناسب با سطوح درآمدی متفاوت است و قطعا برای برخی اقشار دریافت این یارانه بسیار ضروری و برای برخی دیگر از خانوارها، بسیار ناچیز است.

اما در مدل بررسی ایستا، بدون در نظر گرفتن سطح درآمدی خانوارها می‌توان به تغییرات قدرت خرید یارانه پرداختی رسید. آماری که در سایت بانک مرکزی وجود دارد، نشان می‌دهد شاخص بهای کالا‌ها و خدمات مصرفی در آذر ماه ۸۹ (فاز اول هدفمندی یارانه‌ها در ۲۸ آذر ماه ۸۹ اجرا شد) بر پایه سال ۸۳،( ۲۳۳.۳)، آذر ۹۰ (۲۸۵.۶)، آذر ۹۱ (۳۹۰.۹) بوده است.

با توجه به تغییر سال پایه محاسبه تورم به سال پایه ۹۰، شاخص بهای کالا‌ها و خدمات مصرفی تغییر کرد که با استفاده از سایر داده‌های آماری از جمله تورم نقطه به نقطه، بر پایه سال ۸۳ محاسبه شد.

براساس آن شاخص کالاها و خدمات مصرفی در آذر ۹۲ (۵۰۶.۶) و مهر ۹۲ (۵۷۱.۹) بوده است.

پس از آن آذر ۸۹ سال بر مبنای ۱۰۰ در نظر گرفته و محاسبات طبق آن انجام شد.

بر این اساس، این شاخص در آذر ۹۰ (۱۲۲.۴)، آذر ۹۱ (۱۶۷.۷)، آذر ۹۲ (۲۷۱.۲) و مهر ۹۳ (۲۴۵.۴) برآورد شد.

در این چارچوب آماری، قدرت خرید ۴۵۵۰۰ تومان یارانه در آذر ماه ۸۹، به ۱۸ هزار و ۵۴۱ تومان در مهر سال گذشته رسیده و بر اساس نرخ تورم سال جاری، این میزان به رقم حدود ۱۵ هزار و هفتصد تومان تنزل پیدا کرده است.

همانطور که محاسبات نشان می‌دهد ارزش واقعی یارانه‌ای که ماهانه به دست مردم می‌رسد، به یک سوم ارزش اولیه خود رسیده است و این در حالی است که از سال ۸۹ تاکنون به بهانه واریز یارانه نقدی،آب،برق،گاز،نان، حامل های انرژی،خدمات درمانی و بهداشتی و سایر مایحتاج ضروری زندگی مردم چندین برابر رشد کرده و تناسبی در این زمینه رعایت نشده است.

باید گفت که امروز، مباحث مربوط به اختصاص یارانه بیشتر به اقشار نیازمند و یا حذف ثروتمندان از دریافت یارانه، امری حاشیه ای بوده و به قصد انحراف افکار عمومی مطرح می شود چرا که با فرض محال افزایش حتی سه برابری میزان کنونی یارانه نقدی نیازمندان بر اساس شاخص های تورم رسمی و حذف پردرآمدها،باز هم هزینه های زندگی کمرشکن جبران نخواهد شد و فقرا فقیرتر و ثروتمندان ثروتمندتر می شوند.

گزارش میدانی خبرنگار چشم انداز اردبیل در بخش هایی از سطح استان اردبیل حاکی از اعتراض و انتقاد اکثریت مردم از روند کنونی پرداخت یارانه نقدی و افزایش لجام گسیخته هزینه های زندگی است؛ مصاحبه شوندگان از دولت می خواهند به جای بالا بردن قیمت مایحتاج ضروری آن هم به بهانه واریز یارانه نقدی، راساً نسبت به قطع آن اقدام کرده و بیش از این بر مشکلات مردم دامن نزند.

یک شهروند اردبیلی که کارگر فصلی است می گوید: با یک حساب سرانگشتی می شود متوجه شد که مبلغ ۴۵ هزار تومان یارانه نقدی سال ۸۹ اکنون ارزش خود را تا بیش از یک سوم نیز از دست داده و نباید دلمان را خوش کنیم که دولت به ما ۴۵ هزار تومان یارانه می دهد؛ من و خیلی از مردم راضی هستیم دولت یارانه ما را به شرط توقف افزایش قیمت ضروریات زندگی،قطع کند و بیش از این بابت یارانه به ما منت نگذارد.

کارمند یکی از سازمان های دولتی نیز بر این عقیده است که یارانه نقدی،اهرمی برای تامین هزینه های دولت از جیب مردم شده است به طوری که دولت به ظاهر ۴۵ هزار تومان که ارزشی کمتر از یک سوم دارد به شهروندان می دهد اما تا ۱۰ برابر آن را بر زندگی مردم تحمیل می کند و لذاست که یارانه نقدی نه تنها موجب خوشبختی بلکه بر مشکلات آنان افزوده است.

خبرنگار ما از دانشجویی در این خصوص سئوال کرد که او در پاسخ گفت: همان طور که نفت عامل بدبختی ما ایرانیها شده است متاسفانه یارانه نقدی نیز بسیاری از خانواده ها را در سراشیب سقوط قرار داده به طوری که به این بهانه، آنان مجبورند فشارهای ناشی از افزایش هزینه های زندگی را تحمل کرده و کمرشان شکسته شود.