بازخوانی پرونده محاکمه غیرقانونی یک بازرگان ایرانی در آلمان
۱۸ ماه حبس به اتهام دروغین در زندان های آلمان/ وقتی دولت ایران عزت یک ایرانی را زیر سوال می برد
چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۰۷
کد مطلب: 397160
یوسف پیرزاده بازرگان ایرانی است که در سال۲۰۰۶ در آلمان بازداشت شد. وی در گفت و گو با جهان نيوز در این باره می گوید: «من مدت ١٨ ماه از خانواده و وطنم دور بودم و خسارات جسمى روحى و مالى بسیارى را متحمل شدم.»
این تاجر ایرانی ماجرای بازداشت خود را اینگونه شرح می دهد: «در۴ اسفندماه سال ۸۴ یعنی فوریه ۲۰۰۶ در فرانکفورت دستگیر شدم و در زمانی که در هتل خواب بودم مرا دستگير کردند و به زندان بردند و به اتهام تجهيزات نظامی و قطعات هواپیماهای اف ۱۴ برای ایران تفهیم اتهام شدم. با هياهوى بسيار در يك برنامه تلویزیونى آلمان، صحنه هاىی را به نمايش گذاشتند كه خیابان ها را مسدود کردند و محل اقامت من را محاصره كرده واعلام کردند که یک مرکز جاسوسی گرفته اند و در نهایت من را به مدت دوره بازداشت موقت محکوم و سرانجام آزاد شدم.»
اینکه دولت های غربی با هر بهانه ای به دنبال برچسب زدن بر ایرانی ها در سراسر دنیا هستند و مزاحمت‌هایی را نیز بعضا برای آنها بوجود می آورند شکی نیست اما همه دلخوری پیرزاده از دولت ایران است که چرا از تبعه خود حمایت نکرد و اقدامات قانونی را برای احیای حق پایمال شده او در دستور کار خود قرار نداد: «به محض ایجاد مشکل برای هر ایرانی، در خارج کشور، موضوع باید پیگیری حقوقی شود و نسبت به ظلمی که به یک انسان بی پناه در کشور غریب صورت می گیرد، ساکت نمانیم. همان طور که اتهامات یک تبعه آمریکایی یا انگلیسی و فرانسوی در ایران با پیگیری های حقوقی مسئولان کشور خود مواجه می شود، وضعیت و شرایط یک تبعه دربند ایرانی که صدایش به کسی نمی رسد بايد پیگیری شود و حتی بعد از دوره بازداشت و زندان نیز بايدموضوع تعقيب گردد ودر صورت بيگناهى پرداخت غرامت و عذرخواهی کشور خارجی را درپى داشته باشد. موضوع، تنها مسائل مالی و تجاری نیست، بلکه در این گونه پروندها اتهامات بی اساس است باعث می شود که زندگی یک شخص، یا شرکت، یا بانک یا یک خانواده بزرگ برای تمام عمر تحت الشعاع قرار گيرد و حقوق اساسى آنان پایمال ونابود شوند. با اين اتهامات سنگین بازداشت و زندانی موقت شدم. با این که در واقع به نظام جمهوری اسلامی اتهاماتی وارد شده بود اما وزارت خارجه از تبعه و در واقع حیثیت نظام هیچ خود دفاعی نکرد. پرسش اصلی این است که اگر تبعه ایرانی در خارج کشور در چنین پرونده ای گیر می کند، آیا باید رهایش کرد؟»
این بازرگان و تاجر ایرانی در رابطه با شرایط سختی که در طول مدت۱۸ زندانی شدن در زندان های آلمان ماه پشت سر گذاشته اینگونه توضیح می دهد: «من ۱۸ ماه بازداشت بودم و به هيچ وجه حق ملاقات با كسى را نداشتم و براى هرتماس با خانواده ام مجبور به پرداخت ٢٤٠ يورو بودم؛ آنهم در شرایطی که یک مترجم باید صحبت های من با خانواده ام را رصد می کرد که هزینه مترجم و تماس تلفنی را من باید پرداخت می کردم. وکیل من برای پیگیری وضعیتم به سفارت ایران در آلمان رفته بود اما او را بیرون انداختند و مكاتبات او را بى پاسخ گذاشتند و در نهايت پس از اعتصاب غذا و فشار من و تماس مدير زندان با مسئولين سفارت در خرداد ماه همان سال به ملاقات من آمدند كه علت اين تأخير و عدم رسيدگى را ابتدا بى اطلاعى سپس مانع شدن سيستم قضايى و امنيتى آلمان اعلام کردند. البته هر دو دليل عذر بدتر از گناه است. چراکه يك سفارتخانه مؤظف است كليه اخبار مربوط به كشور و هم وطنانش را در خاک غربت را رصد نمايد، حال چگونه است که با پخش خبر دستگيرى من در سطع وسيع، پس از چند روز مسئولان سفارت از آن با خبر نشده بودند. نکته دوم اینکه ايران عضو كنوانسيون وين بوده و نماينده سفارت حق داشته با اتباع خود در كوتاهترين زمان ممكن ملاقات داشته باشند اما هیچ تلاشی برای استفاده از این حق خود صورت نگرفته بود.»
وی در ادامه می گوید: «جالب اينجاست نماینده سفارت ايران در جلسه دادگاه كه تنها بعنوان مستمع حاضرشده بود تعجب كرد على رغم بى توجهى دولت، من در دادگاه چگونه از ایران دفاع کرده ام و با وجود آن همه فشار و خطرهايى كه تهديدم مى كرد هنوز از کشورم دفاع مى کردم و در مقابل اتهامات ایستادم و در پايان جلسه ازمن تشكر مى كرد. من اعتراض کردم که چرا ایران و دولت، هیچ اقدامی در راستای رفع اتهام من نکرده و موضع گیری نکرده که به چه حقی من را بازداشت کرده اند گفت ما در اينجا امكاناتى نداريم.»
پیرزاده در پاسخ به این سوال که آیا برای حل مشکل به مسئولان دولت وقت مراجعه و پیگیر مشکلاتان شده اید یا نه گفت: «بین سال های ۸۶ تا ۸۹، بنده چهار بار با محمود احمدی نژاد دیدار کردم که هر بار ایشان می گفت کار شما در دست اقدام است. یکبار آقای ثمره هاشمی را مسئول پیگیری پرونده من می کرد و بار دیگر آقای مشایی را. آخرین بار نیز آقای مشایی مرا به آقای ملک زاده حواله داد اما هیچ پیگیری مثمر ثمری در دولت قبل صورت نگرفت.»
وی با بیان اینکه باز هم خدا به آقای احمدی نژاد خیر دهد که حداقل توانستم چند بار بصورت رو در رو مشکلم را با او در میان بگذارم، ادامه داد: «حداقل در دولت قبل و در طول ۳ سال، ۳ بار موفق شدم رئیس جمهور را ببینم اما مسئولان دولت فعلی که هیچ اهمیتی به نامه ها و درخواست هایم نمی دهند. چندین بار با دفتر سرکار خانم امین زاده مکاتبه کرده ام که هیچ فایده ای نداشته است.»
یوسف پیرزاده بازرگان و تاجر ایرانی نامه ای خطاب به دکتر حسن روحانی ریاست محترم جمهوری نگاشته که در اختیار پایگاه خبری تحلیلی جهان نيوز قرار داده است. متن نامه بدین شرح است:
«جناب آقای روحانی سلام
آقاى دكتر؛ شعار تا كى؟! بيش از يكسال و نيم از حضور شما در بالاترين پست اجرائي كشور مى گذرد. از اولين روزهاى انتخاب جنابعالي تاكنون مديران شما از پاسخگويى و پيگيري پرونده‌اى ملى امتناع مي كنند.
سه نامه من به خانم الهام امين زاده معاون حقوقي شما بي جواب مانده و از سوی دیگر برخورد تند دفتر آقاى محبي رئيس مركز امورحقوقي بين اللمى و عدم پاسخ به نامه های بنده حكايت از بي تفاوتى زير مجموعه هاى شما به حقوق ملى دارد.
آیا حل مشكلات بين‌اللملى مناقشه هسته اى و رفع تحريم با نابودى حقوق افراد آسيب ديده از تحريم امکان پذیر است؟!
من يوسف پيرزاده هستم كه در ۴/۱۲/۱۳۸۴ به اتهام واهى تهيه لوازم و تجهيزات نظامى براى جمهوری اسلامی در کشور آلمان دستگیر و علاوه بر تحمل ١٨ ماه بازداشت غیرقانونی و انواع فشارهای جسمی و روحی، خسارات مادی زیادی را متحمل شدم. پس از طى روند رسيدگى و عدم اثبات اتهامات و با هزينه شخصى و بدون دخالت و حمايت دولت در تاریخ ۷/۵/۱۳۸۶ آزاد و به کشور بازگشتم.
حداقل خواسته من، احقاق حقوق فردی و ملی از دست رفته و مطالبه آن از بیگانگان در محاکم بین‌المللی است. آیا این خواسته و توقع زیادی است؟!
بنده از دولت جمهورى اسلامى بواسطه اتهام های وارده و منتسب به دولت و مسئوليت ذاتى و محوله در قانون اساسى كشور در طى هشت سال گذشته تقاضای مساعدت و پيگيرى را داشتم و در اين خصوص به مراكز و نهادى مختلف اجرايى، حكومتى و نظارتى مراجعه و بعضاً با تعدادى از مسئولين آن سازمان ها و نهادها ملاقات و گفتگو نیز داشتم كه بررسى سوابق و مدارك، تعجب و تأسف آنان را درپى داشت. البته وعده هايى در خصوص پيگيرى موضوع دادند كه تاکنون از نتايج اقدامات آنان بعنوان تنها ذينفع این پرونده بى اطلاع هستم.
لازم به ذکر است در دولت قبلى اگر كاري صورت نگرفت حداقل ديدار با مسئولين، ساده بود و نامه هایم با پاسخى حتى كم رنگ روبرو می شد بطوريكه درسه ديدار با آقاى احمدى نژاد اميد به سامان گرفتن حقوق اتباع كشور و پيگيري آن بيشتر بود ولى در حال حاضر شما و معاونين‌تان حتى پاسخ نامه دفتر رهبري در اين خصوص را هم نمى دهيد.
بديهى است از بين بردن انگيزه هاى ملى و آرمان انقلابى با نابودى حقوق اتباع كشور جز اهداف بيگانگان است و شايسته نيست با شعار و عدم رسيدگى و پيگيرى و مسكوت گذاردن اين موارد و عدم دلجويي و پيگيري دشمنان اين مرز وبوم را شاد و گستاخ گردانيد.
باتشکر/ يوسف پيرزاده»
پایگاه خبری جهان نيوز این آمادگی را دارد که اطلاعات تکمیلی از این پرونده را در اختیار مسئولان ذیربط قرار دهد. البته این آمادگی به شرط آن است که ارگان یا نهادی حاضر به قبول مسئولیت و پیگیری پرونده یک ایرانی که حقش پایمال شده است، باشد.
۵۴۲
سفارت خانه های ما محل عشق و حال است نه کار!!!!
ضمن قدر دانى و سپاس از توجه و درج مطلب بايد به عرض برسانم درج خبر به معناى وجود مشكل است و رسالت من و شما اطلاع رسانى بود و است ولى اگر قرار باشد اخبار درج و با بي توجهى مسئولين و عدم پيگيري آنان روبرو گردد افراد آسيب ديده رنجور تر شده و بيگانگان جسور لذا شايسته است در راستاى رسالت يك رسانه از مسئولين ذيربط كه مخاطب قرار گرفته اند درخواست نمود پاسخى در خور شعور جامعه و افراد آسيب ديده ارائه نمايند واز دادن جوابى كلى و شعارگونه خودداري نمايند شايان ذكر تذكر كميسيون اصل نود در اين خصوص به دولت در بهمن سال ٩٢ از تريبون مجلس قرائت گرديد
اين برادر گرامي نمي‌داند كه آقايان به دو دليل پيگير كارش نيستند! يكي ملاقات ايشان با رئيس جمهوري قبل! (زيرا دولتمردان دولت يازدهم، خود را حق و دولت قبل را ناحق و خود را دموكرات و دولت قبل را ديكتاتور! مي‌دانند) و به همين دليل با طرحها و مرتبطين دولت قبل مانند حكومت طاغوت برخورد ميكنند! و دليل دوم اين است كه احتمالا در توافق ژنو تعهد داده‌اند كه پيگير حق هيچ هموطني نباشند!
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_24_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_25_BLOCK}
