مـــــَـــن ســـــاده ام مــــــثـــل چـــــادرمــــــ

مَن یک دخترم
 
اَز نوع چادُریَش
 
مَن خودَم را و خُدایَم را قبول دارم و این برایم اَز تمام دُنیا با اَرزش تر اَست
 
توی خیابان که راه میروم:
 
نَه نگران پاک شدن خَط خَطی هآی صورَتم هَستم
 
وَ نَه نگران مورد قبول واقع نَشدن
 
تنها دَغدَغِه ام عَقب نَرفتن چادرم هست و بس
 
مـــــَـــن ســـــاده امـــــــ
 
مــــــثـــل چـــــادرمــــــ
 
بـرای با من بودن باید ســـــاده بـــود
 
تــنــها هــمــیـــن
بی حکمـت نیسـت... رنگ سیــاه چــادرم را می گویـم !
 
اینکـه تمـام تـابـش ِ خـورشیـد را می گـیرد و ذخیـره می کنـد برایم .
.
الــی یــوم القیــامــة.