مهم نبود کجایی بودیم، اهل چه کشوری بودیم و نژادمان چه بود. پوششمان متفاوت بود، رنگ پوست و ملیت و مذهبمان هم اما همه از مسلمان و مسیحی و یهودی و هند و در یک چیز مشترک بودیم و آن غم ِ مردم مظلوم غزه بود.
روایتی از راهپیمایی درحمایت از غزه در قلبآمریکا
5 مرداد 1393 ساعت 12:01
مهم نبود کجایی بودیم، اهل چه کشوری بودیم و نژادمان چه بود. پوششمان متفاوت بود، رنگ پوست و ملیت و مذهبمان هم اما همه از مسلمان و مسیحی و یهودی و هند و در یک چیز مشترک بودیم و آن غم ِ مردم مظلوم غزه بود.
سرویس سیاسی جهان نیوز - مژگان عباسلو *: آنجا که شما هستید را نمی دانم اما اینجا غزه خیلی غریب است. غریب که می گویم یعنی بایکوت محض خبری. یعنی جوری که وقتی پوستر کودکان به شهادت رسیده توسط ارتش اسرائیل را در دستهای من می دیدند مردم عادی آمریکا انقدر جا می خوردند که از من می خواستند آن را رو به دوربین ها و تلفنهای همراهشان بچرخانم تا عکس بگیرند چون تصور وقوع چنان فجایعی برایشان باورنکردنی بود!
آنجا که شما هستید را نمی دانم اما امروز "روز قدس" برای اولین بار در بوستون برای حمایت از مردم مظلوم غزه ، تظاهرات و راهپیمایی شد. من که این چند هفته فقط اشک ریخته بودم و بر سر و سینه کوبیده بودم بالاخره جایی پیدا کردم تا فریاد فروخورده ام را بلند کنم. ته صف راهپیمایان بودیم و صدای بلندگوهای جلو نمی رسید. دیدم اینجور نمی شود. آمده بودم داد بزنم. نیامده بودم راه بروم این بود که دستهام را دور دهانم گرفتم و فریاد زدم که "From the river to the sea, Palestine will be free" . همسرم بعد از من فریاد زد و مردها و زنهای دیگر دور و برم به دنبال او. انقدر فریاد زدم "Dear Gaza don't cry... Palestine will never die..." که حالا صدایم در نمی آید.
کد مطلب: 372415
آدرس مطلب: https://www.jahannews.com/analysis/372415/روایتی-راهپیمایی-درحمایت-غزه-قلب-آمریکا