تحلیلگران در تهران می گویند ارزیابی مذاکراتی که تا اینجا انجام شده بویژه مذاکرات وین ۳، نشان می دهد شانس حصول یک توافق جامع میان ایران و ۱+۵ تا پایان تیر ۱۳۹۳ بسیار پایین است.

به گزارش جهان، ایران هسته ای نوشت: ایران و ۱+۵ اعلام کرده اند از اواسط اردیبهشت ماه رسما وارد فاز نگارش متن توافق نهایی خواهند شد.

پیش از این خبر داده شد که امکان دارد این امر حتی پیش از آن تاریخ یعنی از مذاکرات کارشناسی نیویورک که روز ۸ اردیبهشت انجام می شود آغاز شود.

با این حال، تحلیلگران در تهران می گویند تنها زمانی که نوبت به گرفتن تصمیم های دشوار برسد، می توان یک درک واقع بینانه از اراده امریکا برای یک توافق پیدا کرد.

یکی از کارشناسانی که در جریان جزئیات موضوع قرار دارد، به «ایران هسته ای» گفت: «در بیش از ۶-۷ مسئله اختلاف وجود دارد و اختلافات در ۳-۴ مسئله بسیار حاد است. حتی اگر فرض کنیم بخشی از این اختلاف ها با هدف بالا بردن قدرت چانه زنی از سوی دو طرف ایجاد شده باشد، باز هم حجم اختلاف های واقعی بسیار بزرگ است».

وی ادامه داد: «در واقع مسئله این است که برخی از شکاف ها نه تنها وجود دارد بلکه ظاهرا پر نشدنی است. به عنوان نمونه با فرمولی که امریکا روی میز گذاشته تعداد زیادی از ماشین های فعلی ایران باید برچیده شود در حالی که این حقیقتا یک خط قرمز غیر قابل عبور است».

این کارشناس تاکید کرد: «موضوع زمانی بغرنج تر می شود که می بینیم امریکا حاضر نیست شفافیت را جایگزین محدودیت بکند. این امر، این حس را به ایران می دهد که هدف اصلی امریکا تحقیر ایران است».

یک منبع دیگر به «ایران هسته ای» گفت: «هم اکنون در این باره که آیا اساسا امریکا می خواهد واقعا تحریم ها علیه ایران را تعدیل کند تردیدهای جدی بوجود آمده است. تجربه توافق ژنو می گوید امریکا از این حیث به هیچ وجه قابل اعتماد نیست چرا که عملا هیچ کدام از گشایش هایی که امریکایی ها در توافق به ایران وعده داده بودند رخ نداده است».

این منبع به موضوع پرداخت بخشی از بدهی نفت ایران از سوی کره جنوبی به عنوان مصداقی از این امر اشاره کرد و گفت: «ناتوانی سئول در انجام به موقع تعهدش نشان داد لغو تحریم ها روی کاهش کافی نیست بلکه امریکا باید فعالانه وارد کارزار برچیدن زیرساخت های حقوقی، مالی و تبلیغاتی تحریم ها شود این امری است که ما مطمئن هستیم امریکا نه قصد و نه انگیزه آن را ندارد».

کارشناسان می گویند این امر که ممکن است پس از توافق نهایی هم باید عملا تحریم ها سر جای خود باقی بماند، انگیزه تهران برای نهایی کردن یک توافق را به شدت کاهش داده است.

یک کارشناس ارشد در تهران می گوید: «همیشه اراده سیاسی کافی نیست. گاهی باید دید یک راه حل واقعی که هر دو طرف آن را راه حل بدانند روی میز هست یا نه. فعلا این مسئله، درباره برخی از مهم ترین موضوعات روی میز منتفی است».