آقای ظریف! مسئولیت این 5مورد با شماست
چهارشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۰
کد مطلب: 350821
هر چه زمان به پیش می‌رود صحت هشدارهایی که دلسوزان در پی امضای توافقنامه پر اشکال و ابهام ژنو گوشزد می‌نمودند روشن‌تر می‌شود. همان‌طور که بارها گفته شده بود این توافقنامه نه تنها حقوق هسته‌ای کشور را به رسمیت نمی‌شناسد و باعث پسرفت در این زمینه و از دست رفتن امیدهای کشور جهت بدست آوردن صنعت هسته‌ای برای مدتی طولانی می‌گردد بلکه زمینه را برای زورگویی و هجوم دشمنان در زمینه‌های دیگر و افزایش فشار بر کشور بیش از پیش فراهم می‌آورد.
وارد آمدن فشار سنگین رسانه‌ای و دیپلماتیک به کشور پس از امضای توافقنامه که از لحاظ فشردگی زمانی کم‌سابقه محسوب می‌شود از جمله دستاوردهای این توافقنامه است. متهم شدن کشور به توطئه برای سقوط هواپیمای مالزیایی، ادعای ارسال سلاح و موشک از سوی ایران به نوار غزه و توقیف کشتی ادعایی و جنجال گسترده پیرامون آن در رسانه‌های جهان، قرائت گزارش ناظر حقوق بشر سازمان ملل متحد و متهم شدن کشور به نقض حقوق بشر، اظهارات مداخله‌جویانه بان‌کی‌مون علیه کشورمان مبنی بر نقض حقوق بشر، عملکرد گستاخانه فرستاده اتحادیه اروپا در سفر به ایران و اظهارات وی مبنی بر نقض حقوق بشر در کشور، تمدید وضعیت خصمانه امریکا علیه ایران برای یک سال دیگر توسط رئیس جمهور به اصطلاح میانه‌روی آن کشور، باز شدن مجدد پرونده برخی اتهامات قدیمی و واهی غرب علیه کشورمان، تصویب تداوم تحریم‌های اتحادیه اروپا و گنجانده شدن دو لیست تحریمی جدید – که مورد آخر نقض روشن توافقنامه ژنو از سوی امریکا به دلیل وضع تحریم‌های هسته‌ای بود – و نیز عدم بازگشت مبالغ هر چند ناچیز تعهد شده توسط غربی‌ها به داخل کشور به دلیل سنگ‌اندازی امریکایی‌ها و تهدید مکرر نظامی کشور همگی از دستاوردهای این توافقنامه در این مدت کوتاه انعقاد آن هستند. به همه موارد مذکور باید کم شدن امید مردم مستضعف جهان از انقلاب اسلامی به عنوان پیش‌روی مبارزه با زورگویی در عین اعلام رسمی رضایت لابی صهیونیستی در امریکا از توافقنامه را اضافه کرد که جبران این نقیصه مشخص نیست به چه طریقی و در چه زمانی ممکن خواهد بود.
اما هدف این نامه واگویه کردن عقب‌گرد انکار ناپذیر وضعیت کشور در سطح جهان نیست بلکه در این روزهای حساس مذاکرات پیرامون نحوه اجرایی شدن گام نهایی نیاز دیدیم آخرین هشدارها را به تیم مذاکره کننده گوشزد نمائیم تا خدای ناکرده شاهد سوء استفاده بیشتر دشمن از ابهامات توافقنامه و عقب‌گرد بیش از این نباشیم. چه این‌که ملاقات‌های وزیر امور خارجه کشور مطابق اعتراف خود وی با دانشمندان امریکایی جهت پیدا کردن راه‌حلی برای بی‌خطر کردن برنامه هسته‌ای کشور و نیز به میان آمدن صحبت‌های نگران‌کننده درباره احتمال فروخته شدن برنامه هسته‌ای کشور به ثمن بخس در ازای تنها و تنها آرزوی برداشته شدن تحریم‌ها در دوره‌ای طولانی مثل چندین و چند سال – که حتی دولت‌های بعد را نیز گرفتار خواهد کرد – نگرانی‌های دلسوزان را بیشتر کرده است. در این راستا لازم است چند نکته را یادآور شویم:
اول این‌که فارغ از حفظ شدن یا نشدن حقوق هسته‌ای ملت ایران در این مذاکرات از هم اکنون مشخص است که مقصود تیم مذاکره کننده که برداشته شدن تحریم‌ها علیه کشورمان است تنها یک تصور خام است.
دوم این‌که هر گونه ورود مذاکرات به مسائل دفاعی کشور ضمن بوجود آوردن شائبه خطرناک همراهی با دشمنان این مرز و بوم جهت محدود سازی توان دفاعی کشور مغایرتی کامل با قوانین بین‌المللی و منافع ملت ایران دارد که خط قرمزی کاملاً جدی و غیر قابل گذشت محسوب می‌شود و تخطی از آن قابل پذیرش نخواهد بود. موشک‌های دور بردی که امروز کابوس رژیم اشغالگر قدس هستند علاوه بر تقویت دفاعی کشور در برابر دشمنان زمینه دستیابی به فناوری فضایی نیز هستند که عرصه بسیار مهمی برای پیشرفت همه جانبه محسوب می‌شود.
مسأله‌ی سوم که عدول از آن اهمال نسبت به آینده ملت محسوب می‌شود محدود کردن حق غنی‌سازی مطابق معاهده NPT و چشم‌پوشی از نیاز فراوان آینده کشور به آن است. در حالی که مطابق آمار روشن بین المللی تقریباً در تمام کشورهای پیشرفته جهان سهم استفاده از انرژی هسته‌ای رو به افزایش است و کشورهای محروم از این فناوری آرزومند بدست آوردن این انرژی ارزان هستند و مطابق معاهده NPT داشتن حتی میلیون‌ها سانتریفیوژ و صنعت هسته‌ای حق مسلم کشور ما محسوب می‌شود پذیرش محدودیت غنی‌سازی از حالت صنعتی به حالت نمایشی و آزمایشگاهی آن هم به شدت محدود پایمال شدن حق به رسمیت شناخته شده کشور در NPT است. این در حالی است که می‌دانیم و دیده‌ایم که کشورهای غربی هرگز حاضر نیستند سوخت مورد نیاز رآکتورهای کشور را تأمین کنند و تیم مذاکره کننده نسبت به وابستگی کشور به این دشمنان باید پاسخگو باشد.
مسأله مهم بعدی حفاظت از رآکتور اراک است که مطابق بندهای مندرج در معاهده NPT داشتن رآکتور آب سنگین از حقوق روشن کشورهای عضو محسوب می‌شود. کشور ما به اعتراف آژانس بین المللی انرژی اتمی به تعهدات بند دوم این معاهده پایبند بوده و هست و طبعاً باید از حقوق مندرج در بند چهارم این معاهده نیز بهره‌مند باشد. پذیرش تغییر ماهیت رآکتور اراک از آب سنگین به آب سبک ضمن این‌که ما را از مزایای راکتورهای آب سنگین محروم می‌سازد و هزینه‌های بسیار انجام شده برای این رآکتور را به گونه غیر قابل بازگشتی به هدر می‌برد کشور را از پیشرفت در این زمینه باز می‌دارد و عملاً پایمال کردن حق کشورمان در زمینه استفاده از این گونه رآکتورهای ارزشمند و پیشرفته است.
مسأله‌ی دیگر که حفاظت از آن وظیفه غیر قابل انکار گروه مذاکره کننده است حق تحقیق و توسعه مربوط به فناوری هسته‌ای است. مطابق معاهده NPT کشورهای عضو آزادند هرگونه فعالیت تحقیقاتی در زمینه فناوری هسته‌ای را انجام بدهند. استفاده از سانتریفیوژهای کارآمدتر P۲ و انجام تحقیق درباره آن‌ها و موارد مشابه به روشنی جزء حقوق ملت ایران محسوب می‌گردد و تنها در این صورت است که می‌توانیم به داشتن افق روشنی در زمینه صنعت هسته‌ای امیدوار باشیم.
مسئولیت هر گونه نقض موارد فوق و تحمیل اراده مستکبرین به ملت بر عهده تیم مذاکره کننده هسته‌ای است. ضمن این‌که پافشاری بر منافع ملت و فرزندان این مرز و بوم که در این مذاکرات باعث حفظ آینده کشور بشود به عنوان افتخاری به نام این تیم نوشته و در تاریخ ملت ثبت خواهد شد.
